The Werewolf Next Door

Chapter 8

"Πολύ αστείο Ηλιάνα, βγες έξω τώρα να φύγουμε." Είπε ψιθυρίστα ο Νικηφόρος και περιμέναμε απάντηση.

Τίποτα. Πραγματικά είχε πέσει σοβαρή ησυχία, μπορούσα να ακούσω την καρδιά μου από τον φόβο μου.

Μα που σκατά πήγε;! Ακριβώς πίσω μου ήταν και τώρα τι;; Αποκλείεται να βγήκε τόσο γρήγορα από το δάσος χωρίς να την ακούσω!

Με εκδικήτε ο Θεός που δεν έφαγα τον μουσακά της μάνας μου; Συγνώμη πατέρα! Δείξε λίγο κατανόηση και φέρε πίσω την Ηλιάνα!

"Μαλάκα Σωτήρη πρέπει να φύγουμε τώρα από δω!" Του είπε θυμωμένα.

Έτσι ακίνητοι που ήμασταν, ακούσαμε πάλι έναν ήχο, ήταν αρκετά κοντά μας και μας έκανε να αναπηδήσουμε από την θέση μας.

"Ποιος είναι εκεί;!" Φώναξε ο Νικηφόρος, μέχρι στιγμής δεν έβλεπα μάτια ούτε σκιές πίσω από τα δέντρα.

Αν και είχα χεστει πάνω μου από τον φόβο και παίζει να μύριζε, άρχισα να κάνω αργά βήματα προς την έξοδο, μέχρι που πάτησα κάτι μαλακό και με έκανε να ουρλιάζω σε όλο το δάσος.

Ο Σωτήρης και ο Νικηφόρος με κοίταξαν τρομαγμένοι και ήρθαν στο μέρος μου, κοίταξα στο πάτωμα και αυτό που είδα δεν ήταν μέρος του σχεδίου!

Άρχισα να χάνω την αναπνοή μου, η καρδιά μου έτρεχε με Lamborghini και το μυαλό μου είχε θολώσει!

"Όχι ρε μαλα..." Είπε ο Νικηφόρος.

Άρχισα να φρικαρω!

"Εε! Σςς! Σκάσε ηρέμησε!" Προσπάθησε να με χαλαρώσει ο Σωτήρης.

Τα μάτια μου γέμισαν με φόβο και το ουρλιαχτό μου έκανε μέχρι και τα μυρμήγκια να γυρίσουν να με κοιτάξουν!

"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!" Το κομμένο χέρι στο χώμα, το οποίο έπινε το αίμα και η οσμή που μου προκαλούσε ναυτία, ήταν η τέλεια αιτία για να φρικαρω ακόμα πιο πολύ!!!

"Εντάξει μαλακές τέλος! Κάποιος μας κάνει πλάκα!" Είπε ο Σωτήρης.

"Τι πλάκα ρε βλίτο;! Το βλέπεις το πετσοκομμενο χέρι στο χώμα ή πρέπει να το φέρω μπροστά στην μάπα σου για να το δεις;!" Ούρλιαξε ο Νικηφόρος.

Μέσα στον τσακωμό τους και την υστερία μου, άρχισα να ακούω μεγάλα βήματα να πλησιάζουν πολύ γρήγορα.
Αγχώθηκα ακόμα πιο πολύ, δεν μπορούσα να κρατήσω το κινητό στα χέρια μου από το τρέμουλο αλλά μπορούσα άνετα να δω εκείνα τα φωτεινά μάτια που είδα στην πόρτα του σπιτιού μου...