Jelsa - Büyülü Orman Savaşı

7- Bu güzel his de ne?

JACK:

Kapı neredeyse yok olmak üzereydi. Saldırmaya hazırlandım ve nihayet kapı tamamen eridiğinde kimse olmadığını farkettim. Elsa'yla bakışıyorduk ki o yere bakınca ben de hemen gözlerimi oraya çevirdim. Sonra  alevler içerisinde küçük bir semender gördüm.

E: Bruni!

J: Bu küçük dostun da kim?

E: O Bruni, kendisi ateş ruhudur.

J: Anlamadım, ruh derken?

E: Sihirli Orman beş ruh tarafından korunuyor. Hava ruhu Gale, ateş ruhu Bruni, su ruhu Nokk, toprak ruhu Taş Devler ve...

J: Ve?

E: Buz ruhu Elsa...

J: Bir dakika, ne? Sen bir ruh musun?!

E: Evet, öyleyim.

J: Ama... nasıl?

E: Daha sonra hepsini anlatacağım, söz. Ama önce biraz dinlensek iyi olacak.

J: Pekala, nasıl istersen.

Bruni Elsa'nın ellerinden yere atladı ve etrafta gezinmeye başladı. Elsa kapıyı onardı ve yatmak için üst kata çıktık.

...

ELSA:

Gece yarısı olmuştu ama hiç uykum yoktu. Anna, Kristoff ve Olaf'a ne olduğunu düşünürken içim içimi yiyordu. Umarım ne onlara ne de gardiyanlara hiçbir şey olmamıştır...

Nihayet yatamadığımı farkettiğimde balkona çıkıp biraz hava almaya karar verdim. Kalktığımda Jack yoktu. Etrafta gezinirken birkaç kez ona seslendim ama cevap gelmedi. En sonunda balkon kapısını açtım ve oradaki sandalyelerden birinde oturduğunu gördüm. Kapıyı açmamla sesten irkilmiş olacak ki çabucak arkasını döndü.

J: Ah, sen miydin? Selam.

E: Selam, seni de mi uyku tutmadı?

J: Evet... Stresli olduğum zamanlarda Ay bana her zaman huzur vermiştir, dolayısıyla soluğu burada aldım.

E: Anlıyorum.

J: Konuşmak ister misin?

Davet edercesine eliyle yanındaki sandalyeye iki kez vurdu. Gerçekten bu olanlar hakkında biriyle konuşmam gerekiyordu. Dolayısıyla reddedemeyip yanına oturdum.

JACK:

Bir süre ikimiz de konuşmadık. Ama sonrasında Elsa'nın gerildiğini farkedince konuşmaya başladım. Sanırım merak ettiklerimi sormak için en iyi zaman bu.

J: Ahtohallan ile arandaki bağ nedir?

E: Bu biraz karmaşık. İlk başta bir ses duymaya başladım. Sanki beni çağırıyordu. Geceleri uyumama izin vermiyor, gün içerisinde hep dikkatimi dağıtıyordu. Artık dayanamayıp sesin geldiği yeri bulmak için yola koyuldum.

J: Tekbaşına mı?

Birden stresli yüz ifadesi sıcak bir gülümsemeye dönüştü.

E: Hayır, elbette hayır. Beni asla yalnız bırakmayacak bir kardeşe sahibim, ne olursa olsun...

J: O Anna mı?

E: Evet.

J: Peki şu an nerede?

Ve yeniden üzgün bir Elsa...

E: Bilmiyorum, Ahtohallan'a gelme sebebim buydu. Peki ya senin ailen?