Düşman Okullar | yoonmin

ANDIM OLSUN

Medya 'hiç bir pişmanlık duymuyorum aklım hala yapamadıklarım da '

Okula biraz erken gelmiş ve başlangıcı yaptığımız işin nasıl bittiğini görmek istiyordum. Eve gittiğimizde Namjoon'un sınırı zorlayan ısarlarından dayanamayan Jungkook her şeyi söylemişti. Yüzümüzde keyifli bir sırıtış okul kapısını çok iyi gören bir açıda olan bankta oturmuş üç silahşörleri bekliyorduk 

Ve beklenen an gelmişti dalton kardeşler okul kapısından yanlarında onlara sülük gibi yapışmış üç kızla içeri giriş yapıyorlardı yüzlerinde ki o memnuniyetsiz ifade bile benim için yeterliydi.

Tam sağa dönecekleri zaman bizi fark etmişlerdi ve birden gerilen ortamdan herkes nasibini almış bir şeyler döndüğünü anlamışlardı. Hiç istifimizi bozmadan onlarla göz temasına devam ediyorduk onlar ise bize öfke ile bakmakla yetiniyorlardı. Kıyafetlerine dikkat ettiğim zaman bizim daltonların boğazlı giyindiğini kızlarınsa bizim kremle yaptığımız ama onların ise daltonların yaptığını sandıkları morlukları göstermek için oldukça açık kıyafet tercih etmişlerdi.(ne karışık bir cümleydi beh) Park Jimin birden bize bakarak gülümseme başlayınca içten içe 'ne oluyor lan' desem de dıştan ben de gülmeye devam ettim. Daha fazla durmayıp içeri geçmişlerdi.

"Uyana bilmişler."

"Manita olmuşlar"

"Akıllarında bir plan var" Namjoon'un dediği ile ona döndüm demek beni gördüğümü oda görmüştü. Başımla onaylayıp hadi gibi yapmıştım. Dersler başlıyordu ve o mallardan daha değerliydi benim dersim(dersi dinlemeyip bölüm yazan ben hdbjhsj)

**     **     **

Dersler bitmiş ve bütün teneffüs Park Jimin'ler ve onların yapışkanları ile geçmişti, gıcıklığına hep etrafımızda takılmışlardı şerefsizler en sonunda pes edip okulun kütüphanesine tek başıma gelip antrenmana kadar kitap okuyacaktım. Sandalye çekilme sesi duymuş ama takmamıştım.

"Derdiniz ne lan sizin" sh iti an çomağı hazırla Park Jimin(!) kafamı kaldırmadan

"Kitap okumak"derin bir bir nefes veriş ve masaya sertçe vurulan el

"Ne yaptığınızı zannediyorsunuz lan siz he!" elimdeki kitabı bırakmadan göz devirip onu takmadım 

"Şerefsiz,köpek, insan görünümlü maymun sana diyorum!" bu çocuk beni sinirlendirmekten daha çok güldürüyordu. Kitabı bırakıp kollarımı göğsümde bağlayıp ona döndüm 

"Ayna getirmemi ister misin böyle kimse anlayamıyor kendine ettiğin hakaretleri" o ise büyük bir kahkaha atıp 

"Kendime değil puşt sana ediyorum bu hakaretleri, senin yaptığın pezevenklik ten başka değil sen ne kadar iğrenç birşey mişsin be  " sesi gittikçe yükseliyordu, haddini aşmaya devam ediyordu ama hayır ben de susmayı tercih ediyordum kuduruşunu görmek daha çok zevkliydi. Hoş konuşsam bile asla benim dediğime inanmazdı

"Bir şey demeyecek misin he, ah doğru sende haklısın insan kendini biliyor ay pardon insan dedim" tam kalkıp gidecekken tanımadığım biri gelip bu sefer o bana bağırmaya başlamıştı

"Kes lan sesini, siktir git senin yüzünden kütüphane de bile bize huzur yok amına koduğumun piçi" Eh sikerlerdi böyle işi çocuğu yakalarından kaptığım gibi dış kapıya çıktığım  çocuğun çenesine bir tane geçirdim

"Yeter lan!" deyip bir tane daha geçirdim çocuk tam atak yapacakken araya biri girmişti. Şokla kapıda bana  bakan bir Park vardı ona dönüp

"Ve sen! bize istediğin kadar aptal de korkaklık de ama bizim koskoca okula karşı yaptığımız tek şey susmak sınırımızı korumaktı ve verdiğimiz söze sadık kalmaktı(!) sadece bir kez yaptığınız şeylere ders alın diye sizin yaptığınız gibi size davrandık ve kudurup geldin hemen, ama buraya kadar Güney Lisesi!" saçlarımı çekiştirip tekrar Jimin'e dönüp işaret parmağımla tehditkarı sallayıp

"Bundan sonra yaptığın her şeyin karşılığını alacaksın andım olsun ki sana" sinirle arkamı dönüp gidecekken

"Ah bu arada çok korkma alt tarafı bir kremdi ben senin benzetmelerinde ki kadar iğrenç değilim!"gözleri şokla açılmış bana bakıyordu ben seni daha çok şoka sokacağım Park

Vee gizem çözüldü krem de morartmaya yarayan bir krem internete arattım ama bulamadım ve gerçekte de böyle bir krem olduğunu duymuştum ama emin değilim 

SİZİSEVİYORUMM KENDİNİZE CİCİ BAKIN🌸