Düşman Okullar | yoonmin

SANA GELMEK

Oturma odasında karanlığın içinde oturmuş düşünüyordum, yaşanılanları düşünmeme gibi şansım yoktu. Dambi'ye inanıyordum bana yalan söylemesini gerektirecek hiçbir sebep yok hatta evine gitmişliğim bile vardı ve emin ol ölüm sessizliğine hakim bir evdi, kapının açılıp sert kapanması ile bizimkilerin geldiğini anlamıştım

"Yoongi!" ışığı açıp gözleri beni bulduğundan alıştığım karanlıktan sonra gözlerimi kısmak zorunda kalmıştım ikisi de bedenlerini koltuklara devirip masadan birer bira aldılar.

"Niye böyle olduk biz, hani her şeyimizi bilirdik gizlimiz saklımız yoktu?" Biramdan büyük yudum alıp onlara döndüm

"Benimle ilgili değildi, olsaydı söylerdim biliyorsunuz" Namjoon yayıldığı yerden toplanıp bana baktı

"En azından bir şeyler öğrendiğinde konuştuğunda onun kim olduğunu bizlerle paylaşabilirdin, senin için endişeliydik" kaşlarım alayla kalkıp ben de onun gibi dikleşip ona yaklaşıp

"Ben de senden aynı performansı beklerdim kardeşim" yerinde gerilmesi ile haklı olduğumu belli etti

"Cidden sen de ne var peki Namjoon hyung, söyle" yerinde kıpırdanıp birasını yudumladı

"Size söylecektim" kaşımı kaldırıp ona baktım 

"Ne zaman?" bana ters ters bakıp 

"Ortam sakinleşince" birden yerimden zıplayıp tekrar oturdum

"Lan gerizekalı mal bizim ortamın sakinleşme gibi bir şansımı var!" oda bana bakmış sonra üçümüzde deli gibi güldük

"Önce sen" Namjoon'un dediğine göz devirdim

"Dambi'nın abisi Eunji ile Park yakın arkadaşmış çocukken abisi eşcinselmiş ailesi de biliyormuş, Eunji Park'a çok güvendiği için ona da söylemiş sonrası daha kötü bir gün Dambi'ler akşam evde otururken abisin telefonuna baya mesaj gelmiş abisin gözleri dolunca o almış telefonu iğrenç iğrenç küfürler, yok fiyat sormalar falan. Meğerse Park okul grubuna yazmış böylelikle hemen herkes öğrenmiş, ailesi ne dediyse de dinlememiş okulu bırakmış odasından çıkmaz olmuş, şimdide öyle değişmemiş arkadaşının ihaneti ona ağır gelmiş galiba hoşlandığı çocukta ona iğrenç şeyler yazınca, akıl sağlını hepten kaybetmiş." uzun bir ara sessizlik olunca

"B-ben.. S-seokjin ile çıkıyorum" Namjoon gözlerini sımsıkı kapatıp vereceğimiz tepkiyi bekledi ben ve Jungkook şaşkınlıktan dilimiz tutulmuştu resmen

"Ne!" hızla kalkıp odasına gitti Jungkook ile birbimize bakmış aynı anda

"Hassiktir"çekmiştik..

🔺🔻🔺          🔻🔺🔻

Jungkook'la  hazırladığımız kahvaltının ardından kimin Namjoon'u kaldıracağını tartışıyorduk, aramız kötü değildi ne olursa olsun izin vermezdik buna sadece üşeniyorduk 

"Of gürültünüzden uyandım zaten, gerek kalmadı" saçlarını karıştırarak sandalyesini çekti. Kahvaltıya başladık bizde.

Kahvaltıdan sonra yapılan temizlikle akşama doğru arkadaşlarımızı arayıp basket sahasında buluşmak adına sözleştik, giyinip el mecbur kırk beş dakikalık yürüyüşün ardından basket sahasında bizimkileri görmüştük. Biraz oyun ve takılmanın ardından içmeye karar vermiştik çalan telefonumu meşgule atsamda işe yaramamış tekrar çalmıştı. Dambi'nin aradığını görmüştüm telaşlanıp açmamla Dambi'nin ağlama sesleri geldi

"Y-yoongi.." derin derin nefes alma sesleri geliyordu herkes durmuş bana bakıyordu

"Dambi  iyi misin?"