အပိုင္း(၁၆၀၃): တိုက္ခိုက္ေရးစြမ္းအား
ေျမေအာက္နန္းေတာ္မွ ျပင္းထန္သည့္ ဆူညံသံမ်ားကို အဆက္မျပတ္ၾကားေနရသည္။ ထိပ္သီးပုဂၢိဳလ္မ်ားၾကားမွ တိုက္ပြဲတစ္ခု ျဖစ္ပြားရန္ လုံေလာက္သည့္ ေနရာမရွိလုနီးပါးပင္ ျဖစ္သည္။ သာမန္နန္းေတာ္တစ္ခုသာ ျဖစ္လၽွင္ ေသခ်ာေပါက္ ၿပိဳက်ေပလိမ့္မည္။ သို့ေသာ္ ေျမေအာက္နန္းေတာ္က ျပင္းထန္စြာ တုန္ခါေနလၽွင္ပင္ ၿပိဳက်သြားျခင္း မရွိေပ။
နန္းေတာ္အျပင္တြင္ ရီဖူရွင္းႏွင့္ ယူခ်င္းသည္ အနည္းငယ္ အေရးသာေနၿပီး သူတို့က နန္းေတာ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။
“ငါ ဘာမွ အာ႐ုံခံလို့မရဘူး” ရီဖူရွင္းက တီးတိုးေရရြတ္လိုက္သည္။ သူတို့က အထဲကို ဝင္သြားသင့္သည္လား မဝင္သြားသင့္သည္လား။
“ငါတို့ ဝင္သြားသင့္လား” ယူခ်င္းက ေမးလိုက္သည္။
“နည္းနည္းေလာက္ ထပ္ေစာင့္ၾကတာေပါ့။” ရီဖူရွင္းက ေျဖလိုက္၏။ သူတို့အၾကားမွ တိုက္ပြဲက အလြန္ပင္ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္နိုင္လွသည္။ က်ီေဝးဘုံမွ ထိပ္သီးအင္အားစု သုံးခုၾကားတန္ခိုးရွင္မ်ားက တိုက္ပြဲအတြင္း ပိတ္မိေနေပသည္။ သူတို့က ယခု ဝင္သြားခဲ့ပါက သူတို့သည္ ေျမစာပင္သက္သက္ ျဖစ္သြားရေပလိမ့္မည္။
အနည္းဆုံးေတာ့ သူတို့က သုံးဖြဲ႕လုံး အားနည္းသြားခ်ိန္ကို ေစာင့္ဆိုင္းသင့္ေပသည္။
ရီဖူရွင္းသည္ သူတို့၏ ၿပိဳင္ဘက္မ်ားက သူတို့္အား လ်စ္လ်ဴရွုထားလၽွင္ပင္ သူတို့က တစ္ဟုန္ထိုးေျပးဝင္၍ အက်ိဳးအျမတ္ကို လုယူရန္ ႀကိဳးစားသည့္အခါ ၿပိဳင္ဘက္မ်ားက ေတြေဝျခင္းမရွိ သူတို့ကို အရင္ဆုံး ဖ်က္ဆီးရန္ ႀကိဳးစားေပလိမ့္မည္။
ယူခ်င္းသည္ ထိုေနရာ၌ တိတ္ဆိတ္စြာ ရပ္ေနခဲ့သည္။ သူသည္ အနည္းငယ္ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ေနခဲ့သည္။ ဤလူမ်ားအၾကားတြင္ ရန္ေဟာင္တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မရွိပါလ်က္ႏွင့္ သူတို့က အဘယ့္ေၾကာင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရသနည္း။ သူတို့က ခ်က္ခ်င္း စတင္တိုက္ခိုက္သင့္ေပသည္။ သို့ေသာ္ ဤေကာင္စုတ္က ပ်င္းရိေနဆဲ ျဖစ္၏။