အပိုင္း(၁၆၂၉): ထ်န္းရွန္ေက်ာင္းေတာ္
ေရႊေရာင္နတ္တံခါးက ပြင့္လာခဲ့သည္။ ရီဖူရွင္းႏွင့္ အျခားသူမ်ားအားလုံး အထဲကို ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ ဤေနရာက အေမြအႏွစ္နယ္ေျမ၏ အဆုံးသတ္ေလလား။
ရီဖူရွင္းက တံခါးကို ျဖတ္ကာ ေရွ႕သို့ ေျခခ်လိုက္ၿပီး အျခားေသာ တန္ခိုးရွင္မ်ားက သူ႔ေနာက္မွ လိုက္လာခဲ့သည္။
“ပ်က္စီးေနတဲ့ နန္းေတာ္နဲ႔ အေမြအႏွစ္” ရီဖူရွင္းသည္ အနီးဝန္းက်င္ကို ေဝ့ဝဲၾကည့္လိုက္သည္။ သူတို့သည္ နန္းေတာ္မ်ား၏ အပ်က္အစီးမ်ားအတြင္း ရွိေနခဲ့၏။ လူမ်ားသည္ သိသာစြာပင္ ဤေနရာ၌ ရွိေနခဲ့သည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္သည္။ အဆင့္ျမင့္ တိုက္ပြဲအခ်ိဳ့လည္း ျဖစ္ပြားခဲ့ႁပြး ျဖစ္သလား။
ပ်က္စီးသြားသည့္ နန္းေတာ္မ်ားအားလုံးသည္ ထူးျခားဆန္းၾကယ္သည့္ ပညာရပ္ျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည္ဟု ထင္မွတ္ရသည္။ ဤသည္မွာ နတ္ရတနာအိမ္ေတာ္ကဲ့သို့ပင္ ျဖစ္၏။ ဤေနရာသည္ မည္မၽွ ခမ္းနားထည္ဝါခဲ့သည့္ေနရာျဖစ္မည္ကို ခန္႔မွန္းၾကည့္၍ပင္ မရနိုင္ေပ။ ဤေနရာတစ္ခုလုံးသည္ ထူးျခားဆန္းၾကယ္သည့္ စြမ္းအားတို့ႏွင့္ ျပည့္ေနခဲ့သည္။
“ဟိုကို ၾကည့္လိုက္” အခ်ိဳ့ေသာ လူမ်ားသည္ အေဝးသို့ ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ပ်က္စီးေနသည့္ နန္းေတာ္မ်ားသည္ ေလထဲတြင္ ေမ်ာလြင့္ေနၿပီး ယခင္က မည္မၽွ ခမ္းနားထည္ဝါခဲ့သည္ကို ခပ္ေရးေရး သိနိုင္စြမ္း ရွိေပသည္။ ၾကည့္ရသည္မွာ နတ္အေမြအႏွစ္သည္ နတ္ဘုရားတစ္ပါးခ်န္ရစ္ခဲ့ေသာ အေမြအႏွစ္ ျဖစ္ေပမည္။
ထိုသည္မွာ နတ္ဘုရားအေမြအႏွစ္ နယ္ေျမ၏ အစစ္အမွန္ အဓိပၸါယ္ေပလား။
ဘုန္း...
အသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာၿပီး အားလုံးေသာ တန္ခိုးရွင္မ်ား၏ အၾကည့္တို့က ထိုေနရာသို့ ေရာက္လာသည္။ သူတို့၏ ပူးေပါင္းမွုက က်ိဳးပ်က္ကာ ဖရိုဖရဲ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ သူတို့က ဤေနရာသို့ ေရာက္မလာခင္၌ အတူတကြ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ဤသည္က အမွန္တကယ္ နတ္ဘုရားအေမြအႏွစ္ျဖစ္လၽွင္ သူတို့က တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ခြင့္ျပဳနိုင္ၾကမည္လား။
