[BOOK III]
Η Καλλίστη Χατζηπέτρου, ετών 16, είναι μαθήτρια λυκείου και καλείται να βγάλει τον εαυτό της και τον αθωούτσικο Ιάσονα από μπελάδες.
Ο Ιάσονας Νικολάου, ετών 16, είναι κι αυτός μαθητής λυκείου, ενώ είναι (εν μέρει) αυτός που έβαλε τον εαυ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
[Συνέχεια]
Μετά από λίγες ώρες στο υπόγειο, όπου κολυμπήσαμε, συζητήσαμε και γελάσαμε, ανεβαίνουμε με τον Ιάσονα στο δωμάτιό του για να στεγνώσουμε.
Στέκομαι μπροστά στην μπαλκονόπορτα βλέποντας τον ήλιο να ανατέλλει, όταν ο Ιάσονας έρχεται από πίσω μου και με τυλίγει με μία πετσέτα.
Γυρνάω το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω στα μάτια και ψιθυρίζω ένα «ευχαριστώ», γέρνοντας πάνω του.
"Καλύτερα να αλλάξεις, μην μείνεις με τα βρεγμένα ρούχα. Θα κρυώσεις."
Λέει χαμηλόφωνα και απομακρύνομαι παρατηρώντας τον καλύτερα για να δω πως έχει αλλάξει σε στεγνά ρούχα.
Συμφωνώ και εκείνος μου δίνει μία δική του αλλαξιά, οπότε πηγαίνω στο μπάνιο απαλλάσσοντας το σώμα μου από το βάρος και το ψύχος των βρεγμένων ρούχων μου.
Με την πετσέτα στραγγίζω όσο πιο πολύ νερό από τα μαλλιά μου μπορώ και μετά τα αφήνω να πέσουν στους ώμους, οι οποίοι καλύπτονται από το χοντρό, μαύρο ύφασμα ενός φούτερ του Ιάσονα.
Βγαίνω από το μπάνιο και βρίσκω τον Ιάσονα να κάθεται οκλαδόν στο κρεβάτι, στήριζοντας τους αγκώνες του στα γόνατά του και το κεφάλι του στα χέρια του, ενώ κοιτάζει το κενό σκεπτικός.
"Έι."
Ανεβαίνω στο κρεβάτι και κάθομαι δίπλα του οκλαδόν, αλλά λυγίζω το δεξί μου πόδι κοντά στο στήθος μου και ακουμπάω το σαγόνι μου στο γόνατο μου.
"Γεια σου."
Μουρμουρίζει στρέφοντας την προσοχή του πάνω μου και ένα αχνό χαμόγελο χαράζεται στα χείλη του, ενώ εγώ παίρνω μια βαθιά ανάσα.
"Ιάσονα, αυτό που συνέβη νωρίτερα..."
Ξεκινάω να πω όμως ο Ιάσονας με διακόπτει πιάνοντας το χέρι μου, ενώ ισιώνει την πλάτη του.
