[BOOK III]
Η Καλλίστη Χατζηπέτρου, ετών 16, είναι μαθήτρια λυκείου και καλείται να βγάλει τον εαυτό της και τον αθωούτσικο Ιάσονα από μπελάδες.
Ο Ιάσονας Νικολάου, ετών 16, είναι κι αυτός μαθητής λυκείου, ενώ είναι (εν μέρει) αυτός που έβαλε τον εαυ...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Χτυπάω το κουδούνι και χώνω τις παλάμες μου στις ζεστές τσέπες του μπουφάν μου. Περιμένω μερικά δευτερόλεπτα ώσπου η πόρτα ανοίγει και από πίσω εμφανίζεται η Σεμίνα.
"Γεια! Πέρνα μέσα!"
Ανοίγει περισσότερο την πόρτα και κάνει στην άκρη για να μπω μέσα. Κλείνει την πόρτα και τυλίγει τα χέρια της γύρω μου σε μία σύντομη αγκαλιά.
"Ο Ιάσονας είναι πάνω, ετοιμάζεται. Τώρα που είσαι εδώ, περίμενε μισό λεπτό."
Κουνάω το κεφάλι μου και κατευθύνομαι προς το καθιστικό, όσο εκείνη ανεβαίνει την σκάλα προς τον πάνω όροφο σχεδόν τρέχοντας.
Αφαιρώ το μπουφάν μου και κάθομαι σε έναν από τους κενούς καναπέδες. Αφήνω το τσαντάκι μου πάνω στο τραπεζάκι και περιμένω κοιτώντας τριγύρω.
Ακούω βήματα και γυρνάω το κεφάλι μου για να δω την Σεμίνα να τρέχει στην σκάλα προς τα κάτω με μία μαύρη, φωτογραφική κάμερα στα χέρια της.
"Έχεις υπέροχα μάτια! Και αν μου δίνεις την συγκατάθεσή σου, θα ήθελα να τα ζωγραφίσω!"
Ανασηκώνω έκπληκτη τα φρύδια μου στην ανακοίνωσή της και χαμογελάω στον ενθουσιασμό της κολακευμένη.
"Φυσικά."
Συμφωνώ και εκείνη χοροπηδάει χαρούμενη, ενώ περνάει τα δάχτυλά της μέσα από τα μακριά μαλλιά της τα οποία είναι ελεύθερα στους ώμους της.
"Ας βγάλουμε μερικές φωτογραφίες!"
Αναφωνεί με ενθουσιασμό και αρχίζει να φωτογραφίζει το πρόσωπό μου και τα μάτια μου από όλες τις πιθανές γωνίες. Μετά κάθεται δίπλα μου και μου τις δείχνει μία μία.
Σε κάποιες χαμογελάω, σε άλλες το πρόσωπό μου είναι ήρεμο, μερικές είναι πιο κοντινές στα μάτια μου και φαίνονται ξεκάθαρα τα χρώματά τους.
