[BOOK III]
Η Καλλίστη Χατζηπέτρου, ετών 16, είναι μαθήτρια λυκείου και καλείται να βγάλει τον εαυτό της και τον αθωούτσικο Ιάσονα από μπελάδες.
Ο Ιάσονας Νικολάου, ετών 16, είναι κι αυτός μαθητής λυκείου, ενώ είναι (εν μέρει) αυτός που έβαλε τον εαυ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Καλημέρα όμορφη! Την ώρα που θα ξυπνήσεις θα έχω μάθημα και θα τελειώσω κατά τις 12:00. Απλά σε ενημερώνω ότι ξύπνησα με την σκέψη σου και ότι μου έλειψες χθες το βράδυ. Ανυπομονώ να σε δω αργότερα. Σ' αγαπώ. Στείλε μου μόλις ξυπνήσεις. ❤️
Χαμογελάω στο μήνυμά του και κρύβω το πρόσωπό μου στο μαξιλάρι μου. Τρίβω το μάτι μου με την γροθιά μου και τεντώνομαι, πριν αρχίσω να πληκτρολογώ.
Μόλις πατάω αποστολή, αφήνω το κινητό μου στο κομοδίνο και στριφογυρίζω ελάχιστα στο κρεβάτι μου χουζουρεύοντας.
Ύστερα από λίγα λεπτά χουζουρέματος, σηκώνομαι και κατεβαίνω στην κουζίνα για να βάλω ένα ποτήρι νερό.
"Καλημέρα."
Χαμογελάω στους γονείς μου και πιάνω ένα ποτήρι από το ντουλάπι, βάζοντας λίγο νερό.
"Καλημέρα. Πώς κοιμήθηκες;"
Ρωτάει η μαμά και σπρώχνει προς το μέρος μου μία κούπα με αχνιστό καφέ.
"Μια χαρά. Εσείς πώς είστε;"
Απαντάω και παίρνω την κούπα στα χέρια μου. Φυσάω το καφέ υγρό πριν ακουμπήσω τα χείλη μου στην κούπα και πιω μία γουλιά.
"Καλά κι εμείς."
Σχολιάζει ο μπαμπάς και νεύω. Κάθομαι στο τραπέζι και παίρνω μία φρυγανιά απλώνοντας λίγο μέλι από πάνω, τρώγοντάς το.
"Τι σκέφτεσαι να κάνεις με τα μαθήματά σου;"
Στρέφω το βλέμμα μου προς την μαμά μου και συνεχίζω να μασάω αργά, ενώ εκείνη με περιμένει να καταπιώ.
"Δεν έχω ιδέα."
Μουρμουρίζω ειλικρινά και ανεβάζω το πόδι μου στην καρέκλα. Στηρίζω τον αγκώνα μου στο γόνατό μου και παίρνω την κούπα μου στο χέρι μου.
