[BOOK III]
Η Καλλίστη Χατζηπέτρου, ετών 16, είναι μαθήτρια λυκείου και καλείται να βγάλει τον εαυτό της και τον αθωούτσικο Ιάσονα από μπελάδες.
Ο Ιάσονας Νικολάου, ετών 16, είναι κι αυτός μαθητής λυκείου, ενώ είναι (εν μέρει) αυτός που έβαλε τον εαυ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Γεια σου Κάλη."
Κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου το αγόρι που βαδίζει δίπλα μου και ελαφρώς ανασηκώνω το φρύδι μου.
"Γεια."
Απαντάω ξερά και έρχεται μπροστά μου εμποδίζοντάς με από το να συνεχίσω τον δρόμο μου προς το κτήριο του σχολείου.
"Θες να βγούμε;"
Μπαίνει κατευθείαν στο ψητό και προσπαθώ με νύχια και με δόντια να κρατήσω το πρόσωπό μου ανέκφραστο, χωρίς να μορφάσω.
"Πρώτον, ίου. Δεύτερον, όχι. Και τρίτον, έχω αγόρι."
Λέω και κάνω ένα βήμα στα αριστερά για να τον προσπεράσω, αλλά με πιάνει από το μπράτσο και τον κοιτάζω προειδοποιητικά.
"Το ξέρω και για να είμαι ειλικρινής δεν καταλαβαίνω πως κατέληξες με κάποιον σαν αυτόν."
Σχολιάζει και περνάω την γλώσσα μου πάνω από τα δόντια μου, έχοντας ακόμη κλειστά τα χείλη μου, ενώ υψώνω το φρύδι μου αδιάφορα.
"Δεν θυμάμαι να ρώτησα."
Αποτραβιέμαι από το κράτημά του αρχίζοντας να εκνευρίζομαι και όταν κάνω κίνηση για να περάσω από δίπλα του, στέκεται μπροστά μου εμποδίζοντάς με ξανά.
"Εγώ πιστευώ πως χρειάζεσαι κάποιον στα μέτρα σου."
Συνεχίζει και νιώθω το αίμα μου να βράζει από την μεγάλη μου επιθυμία να του χτυπήσω το κεφάλι στο τσιμέντο.
"1,67 με τα νεύρα στον Θεό;"
Ειρωνέυομαι και σταυρώνω τα χέρια μου στο στήθος μου, ενώ γέρνω το κεφάλι μου προς τα αριστερά.
