Uchiha'nın Şeytanları

Prolog

Bu kitabı Kontrol dışı bittiğinde yayınlayacaktım ama nedense şu an yayınlamak istedim. Kontrol dışı bitene kadar canım ne zaman isterse öyle bölüm atacağım.

Düzenli bölüm atmalar diğer kitap bittikten sonra baslayacak. İsterseniz o zamana kadar bekleyip öyle okumaya başlayabilirsiniz.

İyi okumalar.

"Ve tanrı insanı yarattı."

Rahip cüppeli sarışının sesi sıcak bir çikolata kadar tatlı ve yumuşaktı. Gecenin karanlığına rağmen güneş gibi parlıyordu saçları.

"Oh güzel tanrım merhametinden bahşet bize. Kalplerimize dolsun sevgin, sözlerin aydınlatsın içimizi. Ruhum ki biliyorsun, senin."

Sözleri kadim zamandan gelen o yasak büyüyü taşımasına rağmen teslim olmak istedi o sözlere gecenin yaratığı.

Zifiri karanlık saçları hafif rüzgârda dalgalanıyordu. Sarışın rahibin bitirdiği her cümle ruhunu azar azar yaksa da yüzünde bir gülümseme vardı.

"Sana saygısızlık eden, adını lekeleyen bu yaratığı cezalandır tanrım. Ah yüce tanrım, sana üçüncü ve cezalandırıcı adın Dlium'la sesleniyorum. Yakarışlarıma cevap  ver."

Vampir acı karşısında haykırmamak için dişlerini sıkarak yere çöktü. Sarışın Rahip ona doğru elinde bir kazıkla yaklaşıyordu.

Vampir yumuşak bir şekilde gülümseyerek baktı azrailine.

"Ölmek için ne kadar da güzel bir gece."

Kazık kalbine saplanırken son kez fısıldadı.

"Ne kadar kusursuz bir Azrailim var."

Sesi sabahın ilk ışıklarıyla sönmeye başlayan gece gibi yitip giderken elini titreyerek kaldırdı ve rahibin yüzünü okşadı.

"Seni seviyorum."

Gözlerini kapatmıştı bu yüzden görmedi.

Rahibin yıkılmış ifadesini, gözlerinden akan yaşları ve hıçkırık yükselmemesi için ısırdığı dudaklarını görmedi.

Tıpkı rahibin kazığı kendi kalbine de çevirdiğini görmediği gibi.

NOT: KİMSE ÖLMEDİ. SAKİN OLUN. YANİ BU BİRİNCİ SEZONUN PROLOĞU. ÖLECEKLERSE BİLE ŞİMDİ DEĞİL. ANGST SEVMEM. RAHATLAYIN.