Klişeden nefret eden bir çiftin başına hep klişe olayların gelmesini anlatan bir kitap okudunuz mu daha önce?
Leman, ailesiyle yaşayan ve mezun olduğu bölüm yüzünden işsiz kalıp garsonluğa minnet eden bir kadın. Sinan, babasının zoruyla işlerin başı...
Bölümü geciktirmek istemezdim ama maalesef geç gelmek zorunda kaldım. Umarım beğenerek okursunuz🤍
İyi okumalar...
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3. Bölüm - Yalancı Sürüsü
Hayat bazen yorucu bazen sinir bozucu bazen ise intihar edilesi geliyor gözüme. Nedendir bilmem ama karamsar tarafımın ortaya çıktığı vakitler tam bir canavara dönüşüyordum. Genelde sessiz takılıp kimseye dokunmazdım ama bana dokunanlara da pek sağlam geri dönüşlerim olmazdı da. Şu sıralarda tam bu noktaya adımlar atıyordum aslında. Her şeyin üst üste geldiği bu garip anlardan birinde yine üst üste gelen ben olmuştum. Her anlamda.
Sımsıkı kapattığım göz kapaklarımı açmak istemiyorum şu an. Uzun boylu, yakışıklı ve nazik olmak konusunda daha çok ders alması gereken birinin üzerinde yaklaşık otuz saniyedir hareketsiz duruyorum. Adam benim gibi hareketsizce duruyor ve sesini çıkarmıyordu ama biliyordum ki kalkmamı bekliyordu. Üstelik bu durumu nasıl açıklayacağımı bilmediğim için devam ettiriyordum.
Neler söyleyeceğimi bilmiyordum ve sanki bu durumu ne kadar uzatırsam o kadar kaçabilirmişim gibi geliyordu.
Bunun yanında atladığım bir şey varsa eğer o da bu sessizliğimin yanlış anlaşılacak olmasıydı. Adam beni sapık sansa kesinlikle haklıydı... Sokağın ortasında tanımadığım adamın üzerinde boylu boyunca uzanıyordum resmen.
Bu yaşadıklarım gerçek olamaz!
"Hanımefendi bekliyorum üzerimden kalkın diye ama niyetiniz yok sanırım." Al işte!
Ses tonu fazla sabırsızdı ve ben hâlâ hareket dahi etmiyordum. Aklımla zorum mu vardı bilmiyorum. Bu duruma dayanamamış olsa gerek omuzlarımdan tutarak beni bedeninden uzaklaştırdı. Üzerinde olduğum için beni yukarıya doğru kaldırmıştı. Yüzümü görecek korkusuyla ben ne yaptım biliyor musunuz?
Gözlerimi kapattım.
Bir süre ses vermedi ama kafasını yüzümü görmek adına sağa sola çevirdiğini hissedebiliyordum. "Hanımefendi iyi misiniz?" Bu sefer sesi endişeli gibiydi. Omuzlarımdaki tutuşu sıklaştı ve yerinde hızla dikleşti. Eh bende aynı hızla onunla hareket ettim. Adam bana oyuncak bebek muamelesi yapıyordu sanki. O kadar kolay ve hızlı hareket ettiriyordu ki savruluyor gibi hissetmiştim. Şu an yerde oturmuş beni de vücudunda ayırıp karşısında oturur pozisyona getirmişti. Kendimi daha önce hiç bu kadar hafif bir kadın (!) gibi hissetmemiştim.
"Hey!" Beni sarsmaya devam etti bir süre. Önüme gelen kısa saçlarımı parmak uçlarıyla kulağımın arkasına sıkıştırdığında tüylerim diken diken oldu. Sanırım amacı yüzümü görmekti ama o kadar garip hissetmiştim ki bir anda gözlerimi açıp 'Çek elini sapık herif!' diyesim gelmişti.
