Klişeden nefret eden bir çiftin başına hep klişe olayların gelmesini anlatan bir kitap okudunuz mu daha önce?
Leman, ailesiyle yaşayan ve mezun olduğu bölüm yüzünden işsiz kalıp garsonluğa minnet eden bir kadın. Sinan, babasının zoruyla işlerin başı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5. Bölüm - Şok Şok Şok
"Kızım iyi misin?"
"Leman!"
"Doktora mı gitsek oğlum?" Endişeli sesler kulağımda birbirine çarparken bulanık gören gözlerim artık karşımdaki insanları seçmeye başlamıştı.
Onu onaylar gibi gülümseyerek başımı salladım. Emin misin dercesine kaşlarını kaldırdı. Başımı sallamaktan başka çarem mi vardı teyze? Oğlun beni bulduğu her yerde, ya yere ya da duvara yapıştırıyor, bu yüzden ölmek üzereyim mi deseydim? Sizin bilinmez bir lanetinize tutuldum mu deseydim? Her darbe bir öncekinden daha ölümcül oluyor mu deseydim?
"Leman iyi misin gerçekten? Bak hastaneye gidebiliriz, en azından içimiz rahatlar. Kafanı kötü vurdun." Sinan'ın sesini duyunca bakışlarımı ona çevirdim. Yanımda, olduğu yere çökmüş bir halde yüzüme karşı mahçup bir bakışla konuşuyordu şu an. Ama eminim bu herifin aklından geçen bundan sonraki karşılaşmamızda beni ortadan ikiye ayırmak falandı.
Yorgunlukla kafamı geriye bırakıp gözlerimi yumdum. "Allah'ım sen yardım et."
"Amin, şekerim." Kadının yumuşak sesi kulaklarımı doldurduğunda istemeden gülümsedim. Yavaş hareketlerle Sinan'dan destek alarak yerden kalktım. Tuvaletin fayansına dayanıp olay mahalinden çıktık ve beni doğruca girişteki renkli koltuklardan birine oturttular. Babası sağımda, annesi solumda, kendisi ise dizlerimin dibinde, tam karşımda duruyordu. "Başın acıyor mu?"
Ben tam dalga geçerek cevap verecektim ki babası benim yerime konuştu. "Yok niye acısın oğlum, ne oldu ki sanki?" Gülerek konuşmuştu ama cümlenin sonundaki göz devirmesinden dalga geçtiğini anlamıştım.
Sinan ona garip bir bakış atarken yerinde doğrulup anlımı gösterdi ve "Buz alıp geliyorum." Dedi. Bize arkasına dönerek o dar pavyonvari koridora girdi.
"Başın dönüyor ya da miden bulanıyor mu kızım?" Sinan'ın annesi olduğunu gözlerim kararmadan önce öğrendiğim kadını yeni yeni gözlerimin önüne geliyormuş gibi kirpiklerimi kırpıştırarak kadını inceledim. Yerimde dikleşirken kafam tamamen yerine gelmiş gibiydi. Başımın arkası ayrı, önü ayrı acıyordu ama bilincim artık yerindeydi.
"İyiyim efendim, ilgilendiğiniz için teşekkür ederim ama gerçekten bir şeyim yok."
Sinan'ın babası önüme geçip anlımı gösterdi. "Var gibi aslında." Elimi anlıma attığımda büyük bir yumruyla karşılaştım.
Panikle o yumruyu tutup tutup bıraktım. "Ay bu ne?"
