The Missing Petal

KABANATA 8

TATI

"STOP it Vaugh! You're not even telling the truth, so please stop it," I said, throwing my hands in the air showing how irritated I am.

Kinuha ko ang isang chocolate drink at nilagyan ito ng straw, magkasalubong ang kilay na tinignan si Vaughn. "Drink this, Vaughn!"

"Who the hell are you to decide whether I'm telling the truth or not?" Vaughn asked. His voice was hard and strong, as if he was controlling himself.

"I'm Jasmin's friend!" sabi ko dito habang pilit isinusubo ang straw sa kanyang bibig ngunit mahigpit niyang hinawakan ang braso ko at pilit inilayo sa kanya.

"Oh right, you're Jasmin's friend. And so?" he said angrily, mas hinigpitan niya pa ang pagkakahawak sa akin.

Masakit, sobrang sakit nito. Paniguradong mag iiwan ito ng pulang marka pagkabitaw niya, ang malala ay baka isang malaking pasa pa.

"Aren't you ashamed Vaughn? Can't you stop lying for once and for all?" I said, trying to hide the pain that he is causing.

"What are you talking about, Tati? You are the one who needs to stop, oras ko 'to para ibahagi ang mga nalalaman ko, bakit mo ako pinipigilan?" malakas na sigaw nito sa akin, baon na ang mga kuko sa maliit kong braso. Nang mapansin niya ang butil ng luha na namumuo na sa gilid ng aking mga mata ay marahas niya akong binitawan na siyang ikinabagsak ko sa sahig.

Tinulungan naman ako kaagad ni Maisie na makatayo, sinuri ko ang namumula kong braso at nakita ko ang namumuong dugo dito dulot ng pagbaon ng kanyang mga kuko. Masama kong tinitigan si Vaughn at dahan-dahang lumapit sakanya, humito ako sa harap niya at malakas na sinampal ang kaliwa niyang kanyang pisngi ay hindi na ako nag aksaya pa ng panahon at isinubo na agad sakanya ang inumin, piniga ko ang sachet pisngi gamit ang kanang braso ko.

Paglapat ng aking palad sa upang lumabas sa straw ang chocolate drink upang wala na siyang magawa kundi ang lunukin na lang ito.

"Clearly, you are not confessing Vaughn! You are telling us your make-up story!" inis na sabi ko dito at tinapon sa sahig ang wala ng laman na inumin. Pinunasan niya ang kanyang mga labi at masama akong tinitigan, same intensity as mine.

"Fine! Think whatever you want, Tati. I give up, go on! The spotlight is yours, why don't you tell us the truth? Anong alam mo, Tati?" taas ang noong sabi niya, nakangisi pa ito na akala mo ay hindi pinainom ng lason. Napatahimik ako sa kanyang sinabi, kagat-kagat ang labi at marahang napayuko.

"Why are you so quiet? Natatakot ka ba na malaman namin yung mga dirty little secrets niyo ni Jasmin? Hmm, don't be afraid Tati because we already knew it, we just want to hear it coming from your own mouth," bigla'ng sabi ni Ciara na siyang nagpabasag sa katahimikan ko.

Nakuha niya pang makialam, hindi na lang siya manahimik sa isang tabi at namnamin ang lason na dumadaloy na sa dugo niya ngayon.

"I'm not afraid! Alam ko na lahat ng alam ko ay totoo!" giit ko dito, napahawak ako sa aking ulo ng bigla itong kumirot. Kailangan kong kumalma, kapag nag patuloy pa itong inis na nararamdaman ko ay paniguradong lalala pa ang pag sakit ng aking ulo.

"Go on then, the stage is yours to take," Vaughn said arrogantly. Sinigurado ko munang lahat sila ay nakikinig bago ko sinimulan ang paglalabas ng sama ng loob.

Too much stress! Hays, I need to eat.

"That low-class human being is the reason why Jasmin suffered from mental illness. She was the reason why Jasmin became depressed. She was the reason why Jasmin frequently visited the hospital. And now, kahit na wala na siya? Siya pa rin ang dahilan kung bakit tingin ng lahat kay Jasmin ay isang baliw! She did that to her! That's why she needs to die! Oh wait, that already happened. So now all I could wish for is for her to rot in hell!"