Harry,
Geçen hafta öğle yemeğini kafeteryada yememize izin verdiler. Çok insan vardı, kendime hakim olamadım. Panik atak krizim başladı.
Detaylara girmek istemiyorum ama kendime gelmem çok uzun sürdü. Bu sürede beni sakinleştirmeye çalışan birkaç kişiye zarar vermişim. Bu yüzden kalan zamanımda hücreden çıkmamı kısıtladılar.
Komik, özgür olamayacağımız için burada tutuluyoruz ve burada bile minik olan özgürlüğümüzü kısıtlayabiliyorlar.
Bir haftadır hücremden çıkmıyorum. Tuvaletimi minik bir kovaya yapıyorum ve dediklerine göre erzaklarda azalma olduğu için tüm suçlular günde bir buçuk öğün yiyebiliyormuş. Ben bunun sadece bana yapılan bir zulüm olduğunu düşünüyorum.
Bu olay bana olan bakışlarını tamamen değiştirdi. Artık bana acıyarak bakmıyorlar. Korkuyla bakıyorlar. Bana korkuyla bakmalarını gerektirecek ne yaptım? Bende onlar gibiyim, nefes alıyor ve yemek yiyorum. Tek fark ruhum kirli, bedenimden de fazla.
Sen iyi misin? Mutlu musun? Unuttun mu beni? Evlendin mi mesela? Bazen özlüyor musun beni? Hiç ağlıyor musun benim için? Ağlama, dayanamam.
Bir sonraki ay Hermione'ye yazacağım. Belki bana senin hakkında bir haber verir. Haberini bekliyor olacağım.
Bekleyişlerle,
Draco.
