THIS LOVE

CHAPTER 1

Chapter 1

Another good day to start classes. Kasalukuyan akong lumakad papunta sa naka-parking kong bisekleta. I was about to drive my color pink bicycle when I heared Mama called my name.

"Irene anak, nakalimutan mong hingin saakin yung pambili mo ng libro" I beamed, at pinatago ulit ang pera sa kamay ni Mama.

"Mama, hindi napo kailangan. May kinita po ako sa part time job ko. Itago niyo na po yan" Alam kong inaalala palagi ni Mama ang ilang bayarin ko sa Academy.

Bukod sa tuition na nasagot ko na dahil full scholarship ang natanggap ko. Gusto ko narin tulungan si Mama sa araw-araw na pambaon ko at ilang mga gastusin sa school ko named St. Isabel Academy, na pwede kong makuha sa pagpapa-partime ko.

"Alam mo anak Irene... Sobrang blessed ako na ikaw ang naging anak ko" Mama said while cupping my right cheeks.

"Ma, mag-aaral po ako ng mabuti at sa abot ng aking makakaya. Tutulong po ako sa ibang school fees ko. Future journalist po ito, balang araw gusto kitang mabigyan ng magandang buhay. Yong hindi kana po magiging helpers dahil sa stable job ko binigyan kita ng other helpers. Ma, gusto ko po lahat punan ang naging sakripisyo niyo saakin" I said sincerely.

My mom is a Super Mom, she's a single mother eversince. I'm so thankful for all her sacrifice to raised me.

Niyakap ko ng mahigpit si Mama, ganon din siya saakin.

"Ingat!" Mama said in my back while I begun driving my bicycle.

Para sayo Ma, magiging journalist po ako. Ang palagi kong baon na motivation sa tuwing papasok ako sa Academy.

Kasalukuyan na'kong dumadaan sa bike lane, patungo ngang Academy. Naging maingat ako dahil, marami ring dumadaan, mga nag-oopisina at estudyanteng katulad ko rin. Napakaganda ng sikat ng araw. Tila masaya rin ang mga halaman at puno sa gilid ng kalsada dahil kasalukuyan na silang naarawan ng haring araw. I know, that they will become lively again.

I stopped my bicycle, ng makita ang redlight. Wala namang mga tao ang dumadaan sa pedestrian lane. Pero kailangan nating maging magalang sa batas trapiko. Nagamit ko ang aking bisekleta dahil P.E namin ngayon. Expectedly I'm wearing a pants kaya okay lang na mag-ride ng biseklate.

Again I drove again to the bike lane. Maya-maya'y nakita ko na lamang ang sarili kong direktang nakatingin sakanya. He's he, and I can't take away my stare at him, habang papalagpas ang bawat sinasakyan namin.

Gosh! That was my longest stare at some strangers. Olats na naman ako, I like someone in that car, na alam ko ng hindi ko na naman makikita.

I just continue to propelled my bike. Kunting pedal na lang at mararating ko na yung Academy.  But his image still running through my imaginary vision. Ba't sobrang cute at gwapo niya.

His pouty lips, his side bangs, and his catching black eye. Nako kabisado ko na yung taong hindi ko narin naman makikita. Pero ba't naman kasi nakakilig yung pakikipagtitigan niya.

Like, sige tatapuson na natin ang pagiging no boyfriend since birth mo. Tss, I need to get back in the reality nasa gate na'ko ng school.

Now I'm propelling my bike at the school hallway towards Academy designated parking lot for bike lane. Dahan-dahan kong inilagay at ni-lock ito sa paratin ko talagang nilalagayan. I saw my closed seatmates bike, marahil nasa room na si Claire. Excited ako dahil, ngayon ko na ipapabasa sakanya yong gusto niya na talagang mabasa na ginawa kong story. Bukod sa pagiging journalist, I want to become published author someday. Kaso sa tingin ko parang cliché pa ang plot na nagagawa ko sa tatlo ko ng nagawa na piece.

Siguro wala pa kasi ako naging love life. Nako ang bitter ko naman, makapunta na nga sa room.

"Good morning Tally" Sabi ko na at si Klave Markus na naman ang bubulaga saakin, pagdating ko dito sa room.