THIS LOVE

CHAPTER 20

WARNING: RATED SPG

Chapter 20

"Babe, pinaalam kita sa relatives at kay Tita Gracey. Punta tayo sa Legazpi ulit. Pumayag naman sila. Ahmm.. Sasamahan kita Babe, pupunta tayo sa lugar na kahit pansamantala gusto ko munang makalimutan mo yung sakit dito. I know you're really broken, of your father's decisions, and the lost of Claire...."

I saw Sean's hold my hands, and I can't help but to smiled with a tears of what just he said. Nasa punto pa nga ako, na sobrang masakit pa ang lahat.

I choose to wear a black dress. Kasi ang sakit parin isipin na sumakabilang buhay na si Claire, ang kaibigan ko na kahit kailan sobrang pinaramdam sakin na mahalaga ako sakanya bilang kaibigan.

"Kung pwede lang mapasakin na ang lahat na nararamdaman mong sobrang nakakalungkot. Babe... I think, I'll get so much hurt seeing your precious eyes crying" Bahagya akong lumapit kay Sean.

Nilapat ko ang aking labi para mahagkan siya sa pisngi.

"In my breakdown, thank you for always being there. Kasi parang hindi ko yata makakaya kapag wala ka. Babe, sigurado akong matatalo ako  kaagad ng kirot"

"When Claire's passed away, para narin akong nawalan ng hininga para mabuhay. When I heared the unexpected decision of Sol, agad akong nakaramdam ng panghihina. And when my father, didn't tried to hugged me back, sobrang sakit damhin. Sa likod ng mga ito, palagi kang nasa tabi ko Sean. Thank you for trying to recover me in my breakdown... Yes, sasama ako sa'yo sa Legazpi" I said and tried to smiled.

Thanks God, I have Sean na kahit papano ay maiwasan ko muna ang sobrang masaktan.

Nakarating nga kami pabalik sa Bicol, saktong lunchtime na. Tinulungan ako ng napakabait kong boyfriend sa pagdala ng bagahe ko. Now we're back again to the hospital hotel that we can check in comfortably..

"Thank you po" Pagpapasalamat ko sa isang staff na naghatid ng extra mattress.

"What's with that pout babe?" I asked Sean's on his pouty lips.

"It is really necessary not to share this one bed for us?... Ow, don't mind it let's go outside"

"Thanks, that there's no Kuya J restau here" I chuckled hearing it from Sean, while we're walking in the Biggs Diner to try their famous Cordon Bleu.

After we ate, we ride again to get back in Cagsawa Ruins that offer the most iconic view of Mayon Volcano.

Napahinto ako ng tuluyan na kaming makapunta rito.

"I just remembered, the times of our School trip here. Our complete photograph with Claire" Hindi ko matago ang lungkot sa mga boses ko.

"Babe, I really want you to get back here. Pero hindi na tungkol sa pag-alala kay Claire. I want you to accept that now she's in the better place... that he'll never get hurt nor cry. Will you do that for me Babe?... I just want you to smile again"

"Y-yeah" Unti-unting akong napatango.

Marahil tama nga si Sean, marahil nasa mabuting lugar na ngayon ang kaibigan ko. Kung saan hindi na siya makakaramdam ng lungkot at pagdurusa.

The next day, nagawa ko ng tumawa dahil nong nag-lunch kami ni Sean ng famous Bicol express ay nakakain siya ng sili nito. I feel pity for him, dahil as in namula talaga siya. At the same time napatawa rin dahil akala niya raw ay hindi iyon sili. My bad, dahil hindi ko siya nasabihan na maanghang ang famous delicacies ng mga Oragon.

Nang maghapon na ay natagpuan ko ang sarili kong nasa loob ulit ng Daraga Church, at nakasisiyang naka-attend kami ng simba ni Sean dito.

Nang matapos ang misa, ay pareho sabay kaming lumakad na ni Sean, palabas nitong simbahan. Habang hawak-hawak niya ang isang kamay ko. Kasabay ng mga nagsimba ri, may mga bata, matanda, may mga magka pamilya.