THIS LOVE

CHAPTER 39

Chapter 39

Ang tagal ng panahon na ng huli akong makapunta sa waiting shed na ito. Hindi parin nagbabago ang lugar na ito. Sa likuran parin ay ang mga puno at magagandang halaman. Na nagbibigay aliw sa mga dumadaan.

I gathered all my strength to faced Sean. Narito na nga siya he's's sitting down, sa gawa sa bakal na waiting shed na ito. Kulay pula parin ang pintura nito.

Huminto ako sa paglalakad ng dumating ako sa harapan niya. He immediately stood up, at yayakapin niya na sana ako pero may sariling isip ang katawan kong umatras.

Hindi na katulad ng dati, nawala na nga talaga ang pagibig ko sakanya.

"I-I miss you Irene" Sinabi niya kasabay ng mga mabibigat niyang hininga, at pilit na pag ngiti.

"Please let's be back together. Please let's love each other!" He said eagerly.

The winds blown my hair, while staring on Sean's gloomy eyes.

"Hindi na, hindi na Sean. Napakahirap ng ibalik ang dati" I said while hugging my arms.

Natigilan siya, hindi siya makapaniwala sa mga nasabi ko.

"Damn what are you talking about. I know that you still loved me. I know you still want to be with me!. Kasi ako Mahal na mahal parin kita Irene! Mahal na mahal parin kita" Nakikiusap niyang sinabi, and tears kept forming on his eyes.

Paulit-ulit akong umiiling sa sinabi niya. Na hindi ko na makuhang paniwalaan pa, hindi na.

Kasi hindi na siya ang laman ng puso ko. Tuluyan na siya nitong pinalaya.

"Irene naman, kailangan pa nating bigyan ng happy ending yong sinabi mo sa gift mo saakin noong Senior High tayo... Di'ba?" Tanda niya pa pala.

I shakes my head.

And I let a disappointed exhale of breaths.

"Wala na sayo ang copy non Sean. Nakita ng dalawa kong mga mata noong hinayaan mo na lamang na itapon yon ni Selene"

It's the time that their going somewhere, sinundo niya non si Selene sa Pascua Mansion, at nakita ng mga mata kong tinapon ni Selene ang mga kopya ng Birthday gift ko sakanya noon. Itinapon ito ni Selene mula sa loob ng sasakyan niya.

And I can't erased that memory, parang binasura niya ang lahat saamin sa mga panahong iyon. Nagpadala siya sa galit, hindi man lang pinakinggan ang paliwanag ko. He didn't tried to know the truth.

"Noon pa lang Sean, ginusto mo ng hindi bigyan ng happy ending ang story natin" I said into his eye, para maramdaman niya.

"Irene...." He whimpered.

"When we're inside the San Agustin Church, the moment you exchanged vows with Selene. I started to learn not to force such things to happen. To stop chasing someone who doesn't want to be caught. And to stop my heart from getting hurt to the person I onced love with all my heart!" I said while my tears streaming down on my face.

"I'm Sorry Sean, na-trauma na kasi ako sa pagmamahal ko sa'yo na sinayang mo" I said and retreat my back and I remained myself to be strong na hindi lumuha sa harapan niya.

"Who is Thirdy?"

"Is he's my son?" Napatigil ako sa paglalakad, when he asked these.

"I know it's still hard to give me a second chance Irene, pero nakikiusap ako pwede mo bang ipakita saakin ang anak ko?" I heared his cries begins.

My chest ache so much.

I'm a good person, ayokong may nasasaktan dahil saakin.

Sobrang malalim akong napahinga. I think this is the time for knowing that he have a son to me. That it was Thirdy.