THIS LOVE

CHAPTER 8

Chapter 8

Nang pagtakbong makababa kami sa building. Huminto kami sa gilid ng pader nito. I slowly removed my hand on his. He beamed, at nakita kong may pinulot siya sa sahig.

"Nakita ko nong isang araw na nasira yung sapatos mo ng tubig ulan" Then he opened the box, there's was a new pair of black shoes inside. Sobrang bago pa talaga. Napaatras ako ng biglang dumuko si Sean.

"Please" He said, kaya bahagyang lumapit muli ako sakanya.

Inalis niya na sa lalagyan yung dalawang bagong sapatos. The spark when he touched my hand. Dahil linilagay niya ito sa balikat niya. The next thing I knew, inaalis niya na yung lumang sapatos ko. Nakakuha nga ako ng suporta sa balikat niya.

He chuckled gently when he's done. Nakasuot na nga ng bagong sapatos ang paa ko. My heart just became calm being with him this moment.

"T-thank you" All I can say.

"Irene, about that kiss—"

"About that kiss, I know... you're a state guy. Don't worry I won't take it seriously" Nagsimula na'kong tumalikod.

"I mean it" Then I heared his footsteps.

Beat.

Beat.

Kakaibang pagtibok ng puso ang naramdaman ko.

He showed up again on my front. "Please wag mo na'kong iwasan. I want to stare in you're eyes like we used to do. Irene" The I saw him looked at my plate name on my uniform.

"Like the picture, I also want you to keep forever in my stare"

Namalayan ko na lang ang sarili ko na nakuha ng ngumiti sakanya.

I backed again in the classroom. Nagtaka ako dahil sobrang saya ng classmates ko. "Irene, oh my god my school trip tayo papunta sa Embarcadero sa Legazpi, Bicol for three days. Ngayong darating na January" Binalita na nga sakin ni Claire ng makaupo ako.

"Sama ka Irene, hah" Ani ni Klave, malalim na napaisip ako.

"Parang hindi na, ayoko ng dumagdag sa bayarin ni Mama sa tuition ko. Hindi aabot ang konting tabi kong pera" Sabi ko at napatingin nga sa computation sa blackboard ng babayaran sa school trip.

"Guys, si Ray parang magpapahulog don sa napakataas na building ng academy!!!" Nagulat ang lahat sa biglang sinabi ng lalake naming classmate sa pintuan.

Agad nga kaming lumabas sa room. Halos lahat ay naalarma narin.

"Damn" Klave cursed when we saw the actual situation here in our school field, na malapit nga yung pinakataas na building school, sa taas ay ang nakatindig na na classmates namin ni Ray.

"O-oh my gosh" Saad ko at napatakip ng kamay.

Makikitang umiiyak siya ng sobra sa taas. Bakit umabot sa ganito si Ray.

"Ray! Anak bumababa kana diyan please!" Then we saw the parents of Ray come in front.

But Ray shaked his head. God! Help us, halos lahat na kami sumisigaw na bumababa na siya.

"Fuck, Bro kaya pang pag-usapan to!" Halos sabi ng mga seniors.

Humiwalay ako sa grupo, umaasang may magagawa ako para pigilan si Ray sa gagawin niyang pagtalon. Pero hindi pa man ako nakakalakad paakyat sa building. A loud noised envelopes my ears. Then I heared the loud cries of a woman.

Nanlaki ang mata ko kasabay ng pagtakip ng mga napabuka kong bibig. Because I saw Ray's unconscious body in the ground. A blood running out on his head.