Son Söz [Zaylena] Düzenleniyor.

Son Söz

# Bölüm Yeniden Düzenlenmiştir Olay Akışı Tamamen Değiştiği İçin Diğer Bölümleri Ben Düzenlenmeden Okumayın Aksi takdirde Kafanız Karışabilir #

Yağmur tüm bedenimi ıslatırken elimdeki metal şişeyi ağzıma götürdüm sıvıdan bi kaç yudum almaya çalıştım ama dudaklarıma yerleştiremediğim için sıvının yarısı dudaklarımdan çeneme akarken gözlerimden de yaşlar akıtmayı eksik etmiyordum.

Karanlık gökyüzüne kaldırdım kafamı etrafı loş sarı bir ışıkla aydınlatan sokak lambasından başka bir şey yoktu ortalık sessizdi. saat belki gecenin ikisi veya üçüydü. asfalt yolda yere bıraktım kendimi dizlerimin üstüne düşerken hala gökyüzüne bakmayı sürdürüyordum kendimi çöp parçasından eksik görmüyordum gözlerimi kapayıp ağır hareketlerle açtım "Tanrım canımı al, lütfen beni ailemin yanına gönder" fısıltılı çıktı boş sokakta ses tonum. Güçsüz bedenim ve kendimden nefret ediyordum. Tanrı da benden nefret ediyordu. Bu esaret peşimi bırakmıyordu tanrı beni buraya tutsak etmişti . ölerek kurtulmama izin vermiyordu ve beni ondan başka kimse kurtaramazdı.

Defalarca ölmeyi denemiştim. Kaçıp gitmek istemiştim ama tanrı beni cehennemine almaycak kadar sevmiyordu.

Dünyada bırakıp cezalandırıyordu. Tüm gücümle bağırdım "Onları bana gönder!" bağırmamın şiddetiyle boğazım acımaya başlamıştı muhtemelen sesim kısılacaktı.

Şuan hissettiğim şey boğazıma dolanan bir kemer varmış daraltılıyormuş gibiydi sıktıkça sıkıyordu boğazımı.

Boğuluyordum.

Kendimde olmadığımı hissettim. O kadar çok içmiştimki başım dönüyordu. Göz yaşlarım akmaya devam ediyordu ve gözlerimin ağlamaktan şiştiğini biliyordum.

Dizlerimin acıyordu dakikalar olmuştu dizlerimin üstünde duruyordum yağmur artık çiselemeye başlamıştı ve bende hal kalmamıştı

Gözlerime vuran keskin ışıklarla kafamı aşağı indirdim karşımda bir araba vardı ve arabadan inen bir adam ışıktan rengini seçemediğim takım elbisesiyle arabasının hemen yanında yer alıyordu.