Son Söz [Zaylena] Düzenleniyor.

[Bölüm 13]

"seni şerefsiz nefret ediyorum senden" diye bağırmaya başladım ellerinin arasında çırpınarak "demek kaçarsın" diye bağırdı arabanın pekte rahat olmayan koltuğunda debelenirken ben.Zayn beni eve götürmeye çalışıyordu onun evine.. gitmemek için ısrar ederken Zayn kollarımdan tutup hızlıca çekti beni ve arabadan hışımla kalkmak zorunda kaldım beynim oynamış yer yerinden oynamış gibi hissetmiştim bi an. arabanın kapısını kapayıp yolun karşısındaki evine doğru kolumu sıkıca kavramış götürüyordu. gözlerimdeki yaşları tutamayıp akıtmaya başladım "ağlama seni manyak kız" dedi kafasını sallarken "aslında yaptığım şey sana ödül bile" dedi ne demeye çalıştığını anlamayarak ona bakıyordum kapının önüne geldiğimizde yaşlar yanaklarımı ısılatmıştı Zayne baktım belki insafa gelirde bırakır diye son kez direndim "Zayn yalvarırım bırak beni yalvarırım" dedim sonlara doğru sesim alçalmıştı. Zayn kolumu bırakıp cebinden anahtarı çıkardığında beni bırakmak gibi bi niyetinin olmadığını anlamıştım çoktan kapıyı açıp içeri girdi ve bana yol verdi "içeri gir" başımı yere doğru indirdim suç işleyen çocuklar gibi içeri bi kaç adım attım başımı kaldırdığımda hayatımın şokunu yaşadım "Doğum günün kutlu olsun Selena!" diye  karşımda neşeyle bağırmaya başlayan Carly ve stefan elindeki pastayla  duruyordu. onlara heyecanla baktım bugün 22 temmuz du bugün benim doğum günümdü. Zayn in "aslında yaptığım şey sana ödül bile" dediğini şimdi anlamıştım işte. gözlerim dolu dolu onlara bakıyordum Carly ağlıyacağımı anlamış bi şekilde pastayı Stefe verip yanıma geldi "bebeğim... ağlama" deyip sarıldı bana bende ona sarıldım bütün gücümle sıkıca sarıldım.

-lütfen okuyan varsa nasıl gittiğimle ilgili yorum yapabilirmi? lütfen. (isteyen varsa ithaf yapabilirim)