Ａｎｇｅｌ 𝐦𝐞𝐞𝐭 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐭𝐡𝐞 Ｄｅｖｉｌ • 𝕄𝕒𝕗𝕚𝕒 𝙅𝙅𝙆

11

Okurken bu şarkıyı dinleyin💜
Yorum yapmayı unutma kuzu...

JK:ROSEANNE PARK!

İkimizde bağırışın geldiği yöne çatının kapısına bakmıştık. Jungkook çileden çıkmış gibiydi, nefes nefese ve ter içindeydi. Hızla yanımıza geldi ve Rose'u kolundan tutarak benden uzaklaştırdı.

RS: Ne yaptığını sanıyorsun seni pislik herif?

JK: Ondan uzak dur, seni bunun için ilk ve son uyarım. Eğer beni dinlemezsen sonuçlarına katlanırsın.

RS: HEY HEY HEY, SEN KİMİNLE KONUŞTUĞUNUN, AĞZINDAN NELER ÇIKTIĞININ FARKINDA MISIN? SEN ONUN NEYİ OLUYORSUNDA KİMİNLE BİRLİKTE OLUP KİMİNLE OLAMAYACAĞINI BELİRLİYORSUN.

JK: PEKİ ONUN HİÇBİR ŞEYİ OLMAYARAK SENİ BU BİLGİYİ BİLMEYE İTEN ŞEY NEDİR?

RS: İZİN VERSEYDİN BELKİ ŞİMDİ KIZ ARKADAŞIYDIM.

+ İKİNİZ DE ZIRVALAMAYI KESİN. JUNGKOOK BANA BEBEK BAKICILIĞI YAPMANDAN BIKTIM ARTIK, SENİ BU KONUDA DAHA NE KADAR UYARACAĞIMI BİLMİYORUM AMA EN KISA SÜREDE AKLINI BAŞINA TOPLASAN İYİ EDERSİN... Rose bu durumda kestirip atmak gibi olmasını istemezdim... Ben ü-üzgünüm.

Onların arasından ayrılıp merdivenlere yöneldim. Yangın merdivenlerinden AVM'ye oradan asansöre ve arabama varmıştım. Arabamı çalıştırdığımda dikiz aynalarından Jungkook'un koşarak AVM kapısından çıktığını ve otoparka doğru baktığını gördüm. Arabama gazladığım sırada arabama doğru yürüdü. Durucağımı düşünüp arabamın önüne doğru adımladı, ben hızımı arttırınca yana doğru kendini attı ve yere düştü. Tam gaz arabayla ana yola girmiştim. Birçok kişi kornalarını çalıp bana olan kızgınlıklarını dile getirdiler.

Arabayla bilmediğim bir yola doğru giriyordum. Birden yollar ağaçlanmaya ve ıssızlaşmaya başladı. Arabanın ekran kısmından rotanın oluşturulduğuna dair zırvalıklar yükselmeye başladı. İyide ben hiçbir emir vermemiştim ki. Kafamı dağıtmak için güzel bir yer olabileceğine kanaat getirdiğimden navigasyonu dinlemeye başladım. Beni yüksek yamaçların arasından uçurumlu yollardan ve ormana benzeyen yerlerden götürdükten sonra ağaçlık bir alandan hedefe varıldığını söyledi. Kapıyı açıp sinirle kapattım. Burada kimse olmadığından emindim. Çünkü gelirken bile ne bir araba ne de sık uğranıldığına dair bir işaret görmüştüm.

Etrafa bakınırken ağaçlardan kuş sesleri gelmeye başladı içim huzurla dolmuştu, hava karanlık ve rüzgarlıydı. Aklım bugünkü yaşananlara gitmiş ve gözlerim dolmuştu. Birden dizlerimin üzerine düştüm ve ağlamaya başladım. Dizlerim beni daha fazla taşıyamamıştı.Kendimi ses çıkarmamak için kasmıyordum bu sefer , gönlümce bağırıyordum. Yere vuruyordum elimi çığlıklar atıyordum, bir nevi sinir krizi geçiriyordum. Bu yaşananlar kalbimin ortasına oturmuştu. Rose bana aşıktı ama ben onunla yapamazdım, beni bu denli seven bir kişiyi bile böylesine üzüp benden soğutabilirdim. Kendime kızıyordum ama yapacak hiçbir şeyim yoktu. Onun üzüldüğünü düşünmek kalbimi acıtıyordu.

Yağmur çiselemeye başlamıştı, doğruldum ve havaya doğru baktım. Yüzüme düşen küçük yağmur damlaları sakinleşmeme sebep olmuştu. Küçük damlalar yerini büyüklerine bırktığında yağmurda ıslanmayı ne kadar özlediğimi farketmiştim. Küçükken annemle beraber evimizin bahçesinde yağmur yağarken camdan izler ben ısrar edince biraz dışarıda oynardık. Beni kucağında döndürürürdü, su birikintilerinin üzerinden zıplardık, dilimizi çıkartıp yağmur damlası yakalamaya çalışırdık... Fazla oynayamazdık ; annem hasta olacabileceğimi, olursam kendisinin çok üzüleceğini söyleyip dururdu. Benim hastalanmamdan bu denli korkarken kendisi beni bir hastalıkla bırakıp gitmişti. Ölmeden önce bile bana hep sağlıklı kalmamı gidiceği yerde üzülmek istemdiğini söyleyip duruyordu. Ama sanırım verdiğim sözlerde çok beceriksizim.