All over the world

Μαρία - Μάξιμος (5) ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αποχαιρέτησε την αδελφή του και πλέον μπορούσε να ηρεμίσει η ψυχή του. Δεν του άρεσε που είχε ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ. Οι γονείς του και κυρίως η μητέρα του ήταν πολύ χάλια ψυχολογικά. Δεν ήθελε να αφήσει το παιδί της να πεθάνει γιατί πάντα είχε την ελπίδα ότι θα ξυπνούσε όσο αρνητικοί και να ήταν οι γιατροί. 

Είχαν περάσει τρεις μέρες από την άφιξη του Μάξιμου στην Ελλάδα και ακόμα δεν είχε επιχειρήσει να περάσει από το σπίτι της Μαρίας. Είχε την διεύθυνση της αλλά δεν είχε ακόμα το θάρρος να το κάνει.

<Αγόρι μου τι έχεις; Είσαι πιο χάλια και από εμένα και δεν νομίζω να είναι λόγω της αδελφής σου.> του είπε η μητέρα του και κάθισε δίπλα του στον καναπέ.

<Μάνα, το ξέρεις πολύ καλά πως η μικρή έπρεπε να ξεκουραστεί. Τώρα είναι καλά.> της είπε για να αποφύγει να μιλήσει για τον εαυτό του.

<Το ξέρω Μάξιμε. Με επισκέφτηκε στον ύπνο μου. Τώρα ξέρω ότι κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε. Αλλά δεν μπορώ να βλέπω το άλλο μου παιδί να μαραζώνει. Τι σου έχει συμβεί;> τον ξαναρώτησε και εκείνος ξεφύσησε ενοχλημένος αλλά η μεγάλη γυναίκα δεν πτοήθηκε.

<Δεν θα φύγεις αν δεν σου πω, σωστά;> της είπε και ακούμπησε την πλάτη του στον καναπέ.

<Θα μείνω εδώ μέχρι να νοιώσεις άνετα και να μου μιλήσεις.> του είπε και του έπιασε στοργικά το χέρι.

<Γνώρισα μία κοπέλα στην Ισπανία. Ελληνίδα είναι και πλέον έχει επιστρέψει εδώ. Ξέρω που μένει αλλά δεν ξέρω αν θα θέλει να με δει.> της εξήγησε με λίγα λόγια.

<Για να την σκέφτεσαι τόσο πολύ και να σε νοιάζει τι θέλει εκείνη, σημαίνει ότι είναι κάποια πολύ σημαντική για εσένα. Αγόρι μου την καρδία δεν μπορούμε να την ελέγξουμε. Αν δεν κάνεις τίποτα και κάθεσαι συνέχεια εδώ σίγουρα δεν θα μάθεις ποτέ αν νοιώθει κάτι και εκείνη. Αν όμως σηκωθείς και πας να την βρεις θα κερδίσεις κάτι. Είτε την ίδια είτε την ικανοποίηση ότι προσπάθησες. Η απόφαση είναι δική σου.> του είπε η μητέρα του και σηκώθηκε για να πάει στην κουζίνα να μαγειρέψει. Ήξερε ότι ο γιός της θα πάρει τη σωστή απόφαση.

Ο Μάξιμος σκέφτηκε για λίγο τα λόγια της μητέρας του και είχε δίκιο σε όλα όσα είπε. Σηκώθηκε απότομα και έτρεξε μέχρι το δωμάτιο του για να ετοιμαστεί. Έτοιμος πλέον μπήκε στην κουζίνα με ένα χαμόγελο και φίλησε τη μαμά του στο μάγουλο.

<Ευχαριστώ!> της είπε μόνο και βγήκε σαν σίφουνας από το σπίτι την ώρα που έμπαινε ο πατέρας του.