•Eyepiece||Taejin|Texting

Eyepiece/25📸

Tıklatılan kapıyla heyecanla yerinden fırladı.

Tahminen 2 haftadır sürekli bunu yaşamasına rağmen hâlâ alışamamış, hep o heyecanı hissetmişti, aynı şimdi de hissettiği gibi. Sevgilisinin bazen böyle işten çıkarak direkt onun evine gelmesi onun daha da fazla delirmesine sebep oluyordu. Aynı evli çiftler gibiydiler. Tabiiki böyle düşünen sadece kendisiydi. Uzun olmasa da belli bir süre geçmesine rağmen ağzından bir kere bile 'seni seviyorum' kelimesi çıkmayan birinin öyle düşünüp düşünmediğini bilmiyordu çünkü.

Bunu kendine hatırlatarak yüzünün düşmesine neden olsa da yine de belli etmek istemeyip yüzüne en içten gülüşünü yerleştirdi. Kapını açtıkta ise hafif çatık kaşlar ve ruhsuz gibi bakan gözler karşılamıştı onu. Hafif bir yorgunluk dalgası da yerleşmişti karşısındaki yüze.

"Hoşgeldin."

Karşısındaki ruhsuz yüze inat en içten şekilde ve mutlulukla karşıladı büyük olanı. Şakaklarını ovalayarak içeri giren Seokjinden ise hala ses çıkmıyordu. İstemsizce kendisinin de kaşları çatılınca kapını kapattı ve diğerinin üzerindekilerini çıkarıp askılığa asmasını izledi.

"İyi misin?"

Endişeli sesiyle sorduğunda hemen diğerinin karşısında bitmişti. Büyük olan hemen kollarını açmış ve küçük olanı içten bir şekilde sarmıştı.

Taehyung bedenine sarılan kollarla afallasa da yine de belli etmedi ve kendi kollarını diğerinin boynuna doladı. Hemen karşısında olan beyaz boyuna gömdü yüzünü ve derin bir soluk aldı. Kokusunu seviyordu, onunla ilgili her şeyi sevdiği gibi.

Kendi boynuna temas eden dudaklarla yüzüne gülümseme yerleşirken o da aynısını yaparak dudaklarını sürelemişti beyaz tende.

"İyi olmak için geldim buraya."

Sonunda boğuk sesiyle cevap verdiğinde küçüğünün saçları arasına öpücük bırakmış ve biraz da olsa uzaklaşmıştı. Taehyung'un gözündeki endişeni görünce ve bebeğinin endişeli yüzünü, bunu fazlasıyla tatlı bulmuş ve gülümseyerek dudaklarını ince dudaklara bastırmıştı. Bir birlerinin dudaklarına küçük küçük öpücükler kondurduktan sonra yine daha fazlasını yapmadan geri çekilmişlerdi.

Bu küçük öpücükler her ne kadar Taehyung'u mayıştırsa da ve heyecanlandırsa da yine de kendini hep daha fazlasını isterken buluyordu. Teninin tadını merak ediyordu ama kendini dizginlemeyi başarıyordu.

"Aç mısın?"

Seokjin küçük olanın ayaklarını yerden kesmiş ve destek vererek kucağına almıştı. Beline dolanan bacaklarla gülümsemişti. Farkında olmadan ona hep iyi geliyordu.

Taehyung kollarını geniş omuzlara atmış, ardından sanki ağrısını alabilecekmiş gibi şakaklarına dudaklarını bastırmıştı. Kokusunu içine çekerek bir öpücük bırakmış, ardından bu öpücükleri tüm yüzüne bırakmıştı. Gülümsemesinden de öpmüştü ve Taehyung'un en çok sevdiği şeylerden biriydi. Seokjin'in gülüşünün nedeni olmak ve o dolgun dudakların kıvrıldığı yere dudaklarını bastırmak..

Birlikte yatak odasına geldiklerinde Seokjin küçük olanı yavaşça yatağa bırakmış, sonra ise biraz daha rahatlamak adına sıkı gömleğini üzerinden çıkarmıştı.

Taehyung kesinlikle deliriyordu ve onu deli eden kesinlikle karşısındaki kişiydi. Gerçek olamayacak kadar mükemmeldi ve onun hep bu kadar mükemmel oluşunu sorgulardı. Şimdi gözleri önündeki çıplak gövdeni izlerken de yine aynı şekilde sorguluyordu ve kesinlikle kendisini şanslı hissediyordu.

Seokjin'in onun dolabından boş bir şeyler bulup üzerine geçirmesiyle izlediğini anlamasın diye yatağa sinmiş ve diğer tarafa dönmüştü.

"İzlediğini görmüştüm bebeğim, utanmana gerek yok."

Sırıtarak söylediği şeyle üzerine geçirdiği bol gömlekle önce cama doğru ilerleyerek açmış, odaya hava girmesini sağlarken, ardından da yatağa doğru ilerlemişti. Taehyung yakalanmanın verdiği utançla yüzünü yorganla kapatmak istemiş, fakat onun bu tatlığına dayanamayıp kızarık yanaklarına sıkı birer öpücük bırakan Seokjin ile bu engellenmişti.

Büyük olanın hemen yanına uzanmasıyla ona sinmişti iyice. Bu adam kesinlikle her şeyiyle ona iyi geliyordu. Farkında olmasa da aynı şeyi kendisi de yapıyordu Seokjin'e.

Sabah çektiği fotoğraf aklına gelince beyaz boyuna biraz daha sokulup dudaklarını araladı.

"Şirkrette.. çok kızdılar mı?"

"Efendim?"

Seokjin sesinde bariz belli olan şaşkınlıkla sormuştu. Daha ne olduğunu bile anlatmamıştı. Taehyung mayışmışlığın verdiği aptalıkla kendini ele verirken dudaklarını bir kez daha araladı.

"Şirkette diyorum. Aksilik yüzünden çok kızdılar mı?"

Evet, bu gün şirkette dosyalarda büyük bir sıkıntı çıkmıştı. Kendisinin yaptığı bir kaç doğru olmayan hesablamalar yüzünden her şey boktan ilerlemiş ve şirketten atılmakla tehdit edilmişti. Yine de iyi yırtarak sadece maaşından kesilmesi ile olaydan sıyrılabilmişti.

Anlatmamasına rağmen nerden bildiğini düşünerken bakışlarını ona sokulan, gözlerini kapatarak uykunun kollarına teslim olacak çocuğa çevirdi. Sonra kafasına dank eden şeyle gözlerini araladı.

Daha önce de olmuştu. Hem de çok fazla. Taehyung önceden bir şeyler olacağını hep ona söylerdi.

"Taehyung?"

Kulağına dolan boğuk sesle pot kırdığını anlamadan hmm'layarak cevap verdi sadece küçük olan.

"Sen nereden biliyorsun?"

Kapalı gözlerini uykulu şekilde yavaşça açtı. Büyük olanın gözlerine çıkarınca bakışlarını az önce nasıl bir yanlış yaptığını daha yeni farketmişti.

Seokjin küçük olanın yüzünün kasılması ve gözlerinde yakaladığı tedirginlikle bir şeylerin yanlış gittiğini anlamıştı. Yatakta dikleşerek oturdu ve çatılmış kaşları ile karşısındaki kişiye baktı.

"Bir şeyler saklıyorsun benden ve o sakladığın şey her ne ise daha önceden seni olacaklardan haberdar ediyor. Şimdi anlat, seni dinliyorum."

☆☆☆☆

Zaten hiç gözümün içine bakarak 'seni seviyorum' dememenden anlamalıydım ama ben aptal olmuşum, hala daha aptalım da

Neyse, bunu niye söylediysem artık

Bölümü yene geciktirdim. Bunun için üzgün değilim çünkü artık üzgün olmaktan yoruldum. Sadece mahçup hissediyorum. Umarım siz de oylamadan/yorum yazmadan geçince ve hayalet okuyucu olunca böyle hissediyorsunuzdur

I purple you💜