100 Short Stories

52

MARCH 23, 2021

Never

"Hi." naka ngiting bati ko ulit dito sa magandang chicks, ang tagal ko ng nag papapansin sa kanya hindi man lang na kikipag kwentuhan sakin ng matagal.

"Ah, hello."
"Bak-"
"I-I gotta go."

Ok, bokya pa den Ethan, bokya, di na ako aasang papansinin ako niyan, ganon ba talaga pag deans lister hindi na mamansin? Baka busy lang talaga, next time na lang ulit hehe, sa 2 years kong pag aaral ng college hindi lang ata isang beses ko siyang batiin araw araw pero 'hello' sabay alis lang ang sinasabi niya, she's really my type.

She's nice, medyo masungit nga lang, shes also sweet, and thoughtful. How did I know? You know I have this special skill called, stalking HAHA.

Uwian nanaman, gaya ng routine ko, ofcourse I'll follow her again, I'm good at stalking mag iisang taon ko na ata siyang sinusundan until now wala pa din siyang ka alam alam, as always, pupunta siya sa grocery store, bibili ng mga pag kain tapos ipapamigay sa mga pulubi, nung una ko siyang sinundan, gulat na gulat ako at na aamaze at the same time. Pero ngayon wala ng gulat na papangiti na lang ako, thats why I'm inlove with these girl.

7pm, ang uwian niya everyday pero mukhang mag iiba, hindi ito daan pauwi sa kanila eh, pumasok siya sa 711 (opo seven eleven yan HAHAHA hindi seven hundred eleven), tapos pumunta sa park, nanlaki yung mata ko ng mag bukas siya ng, alak?! Kelan pa siya na tutong uminom? Pag inaaya kaya siya ng mga classmates niya tumatanggi siya.

Mas na gulat ako ng mula sa malayo na ririnig ko ang mahihinang hikbi niya, kinapkapan ko yung shorts ko at nag hanap ng panyo, syempre na kakahiya naman kung pupunta ako don ng walang panyo diba, habang palapit ng palapit mas na ririnig ko ang hikbi niya, at mas na sasaktan naman ako, hindi kaya broken siya?! Pero wala naman siyang boyfriend ah?

"Tumigil ka na jan, baka isipin nila na wawala ka." na hinto ang pag hikbi niya ng mag salita ako, wahh Ethan! Thats so rude! Babawiin ko na sana ng mahinang siyang na tawa at pinunasan yung luha niya gamit ang kamay, saka ko naman inabot yung mahiwagang bra- este panyo ko.

"Thank you, labahan ko na lang tas isauli ko bukas."
"Wag na tago mo na lang para pag na kita mo na maalala mo kung gano ka kalabas umiyak, daig mo pa bata."

Na tatawang hinampas niya naman ako, na tawa na din ako, ngayon ko lang ata siya naka usap ng ganito, na kakatuwa naman.

"So bakit ka nga umiiyak?" na wala yung ngiti niya at malungkot na tumingin sakin, na gulat ako ng isandal niya yung ulo niya sa braso ko.

"Ba-"
"Let me speak first."

Sabi ko nga.

"My dad and I, we had an argument, sorry if I always ignore you, you don't know how much I want to talk to you because you seem nice, but I can't, I promise to my parents not to have a boyfriend until I become a doctor, my dad, he's expectations to me is so high, maybe because I'm an only child? But I feel like in prison, I don't even wanna be a doctor, I wanna be a lawyer, I wanna fight for our rights, I wanna fight for my rights, but ofcourse, as an only child, I want to make my parents proud, how can I say no to them right? It's just so sad that, I wanna be lawyer, but I cant even fight my rights, maybe, thats a sign that, I can't really be a lawyer." pag eespeech niya, yun lang yung mahabang speech na gusto kong pakinggan. Agad kong pinunasan yung luha sa mga mata niya ng tumulo yun.

"You're a good student, you're a good person, and a good daughter, but you're not a good you." taka naman siyang tinignan ako, ako man ay nag taka sa sinabi ko, pre ano bang sinasabi mo, kahihiyan ka tangina ka.

"Huh?"
"I-I mean, e-eh, eh kasi naman eh! Na kakahiya naman kung tagalog yung iaadvice ko sayo eh wala man lang tagalog yung speech mo." na tatawa niya namang ginulo yung buhok ko, WAHH!!

"Silly, you're so cute."
"*E-EHEM* E-eh eto na nga, ang ibig kong sabihin, mabait ka, sa lahat, sa mga tao na kahit hindi ma kakilala at pati sa magulang mo, pero hindi ka mabait sa sarili mo, you always think of what others want you to be, but how come you never consider your feelings, Mori, you should do what you really want, what your heart aims for." naka ngiting sabi ko, oh diba atleast may english kahit konti! Boom!

"Alam mo, you're good at giving advices ah, ilang babae na nasabihan mo niyan?"
"Oy! Wala ah, ikaw lang kaya, ikaw nga first love ko eh."

Na pangiti naman siya, wahh ang ganda niya! Inabot niya sakin yung isang alak, naka ngiting kinuha ko naman ito, nag cheers muna kami saka uminom.

"So, ilang araw mo na kong sinusundan?" muntik kong na ibuga yung alak ko sa mukha niya ng bigla niyang sabihin yun, alam niya?!

"Yeah, I knew."
"Mag oone year na, pano mo na laman?"

Gulat naman niya akong tinignan.
"Actually recently lang, ngayon ko lang din na lamang ikaw yun, pero wow, almost a year, hanep, balak mo ba kong pag sa mantalahan? Lolz."

"Hindi ah! Bait kaya ako, balak ko lang naman mag apply na boyfriend." na tigil siya sa pag inom ng sabihin ko yun.

"Pwede ba?"
"Sure."

That was the day we went official, sa buong relasyon namin lagi lang kaming nag tatago, hindi niya pa nga ako na papakilala sa magulang niya kasi until now takot parin siya. And I find it irritating na, I feel like kinakahiya niya ako.

"How's school?"
"Cool."
"Ah."

Katahimikan, oh diba, boring ng usapan namin, na kakasawa, dun ako nag start mag hanap ng iba, kasi sa 4 years na mag kasama kami lagi na lang paulit ulit, na kakasawa na. I met a girl, she's cute, beautiful, sexy, and not boring, she gives me everything, and I'm willing to give her everything too.

"Break up with your girlfriend, thats all I want Ethan." then lip bite, so hot, how can I even resist that right?

"Let's break up."
"Ano nanaman bang katripan yan Ethan, busy kami oh, hell week namin, wag ka naman muna sumabay oh, hindi na kakatawa yung prank mo next time na lang."

"Seriously Mori?! Until now school pa den?!" gulat siyang tumingon sakin.
"What do you want me to do Ethan, focus on your jokes?!"

"It's not a joke! I'm breaking up with you!" gulat niya akong tinitigan, at basta ko na lang siyang iniwan, I was so happy that time, I thought I'll be happy na, not until I realize, I did a big mistake, It was a mistake, I shouldn't have let her go.

After 8 years I saw her, wearing a white gown, together with a guy, wearing a tuxedo, they look good, they look happy, she look happy, atleast.

I realize that we should never let go of someone who's willing to disobey their parents just for us, don't make a mistake just like what I did, It's for everyone, boys, and girls.

/////WORK OF FICTION/////
/////PHOTO NOT MINE/////