100 Short Stories

1

September 28, 2020

The Bride's Wedding Dress

"Do you like that?" naka ngiting tanong ko kay Nathalie ng makita itong naka tungtong sa lamesa at naka ngiting sinusukat ang gown ng mommy niya habang naka harap sa salamin.

"Yes daddy!" magiliw na sagot niya.

"I'll let you wear that dress, pag na hanap mo na yung lalaking pakakasalan, at mamahilin mo habang buhay." kahit naka ngiti ay alam kong babagsak na ang luha sa mga mata ko kaya't tumalikod ako para hindi makita ni Nathalie yun.

"Daddy? Why did mommy not wear this beautiful drees?" inosenteng tanong ng anak ko.

Lumingon naman ako sa kanya at hinawakan ang baba niya, hinalikan siya sa noo pag katapos niyakap. I closed my eyes and flashbacks began to show in my mind.

Five years ago

"Love our baby's going to see us soon." I smiled after hearing Nathalia's voice while holding her big tummy.

I sat beside her and held her hand.

"Naka isip ka na ba ng ipapangalan sa baby natin Love?" naka ngiting sabi ko.

"Nathalie love." naka ngiti niya ring sagot hindi parin inaalis ang tingin sa tyan niyang may lamang bata, anak naming dalawa.

Months have past and Nathalia my love gave birth to our beautiful daughter, as planned we named her Nathalie. We planned to get married after her first birthday, Nathalia and I was married pero hindi pa sa chruch, kaya ngayon inaasikaso na namin ang kasal.

"Love what do you think?" habang pinapakita yung bouquet of tulips, tulips is her favorite flower.

"White?" takang tanong ko ng mag labas ng sample ang manager ata nung flower shop.

"Love it would be perfect if lahat ng flowers is White, all white, from coats, dresses, chairs and tables from the venue." na tawa naman ako sa kacutetan ng asawa ko.

"Whatever my love wants." she hugged my tight and continue picking a flowers.

We rented an expensive wedding venue, flowers, coats, dresses, foods, rings, and all except for one.

Her wedding gown. For Nathalia, wedding gown is really important, not because it's for her, she believes na isang beses lang mangyari ang kasal sa buhay ng isang tao, kaya kailangan na paka espesyal ito, talagang nag ipon siya para maka bili ng milyong milyong halagang wedding gown.

"Does it fit me good love?" na gulat ako ng bigla siyang lumabas habang suot suot ang wedding gown niya.

"Love, sabi nila hindi daw pwedeng mag pakita ang bride habang suot ng wedding gown sa groom kasi hindi daw matutuloy yung kasal." gulat paring sabi ko, na tawa naman siya sakin at umupo sa tabi ko.

"Love really? Na niniwala ka don? Are you that old? HAHAHAHHAHA Love dating pamahiin pa yon, bakit sa ibang bansa naman walang ganon isa pa alam kong sisipot ka sa kasal natin at alam kong alam mong sisipot din ako. I will never leave you my Love." naka ngiting sabi niya, I kissed her and we both giggled.

This is the day, Excited and nervous is my mood right now.

"Ano pre ready ka na ba?" naka ngiting tanong ng kaibigan ko habang tinutulungan akong mag ayos ng tuxedo nasa kwarto kami ngayon dahil si Nathalia ay nasa hotel pa nag shoshoot pa kasi sila para sa wedding video ata yun.

"I'm nervous bro." yes I'm really nervous sobra ang daming tanong sa isip ko na tatakot ako baka pumiyok ako sa wedding vows.

"That's normal pre ngayon palang sasabihin ko na, congratulations sa inyong dalawa ni Nathalia ah grabe rin yung pinag daanan niyo, nag tanan pa ata kayo para matago si Nathalie ano? Hay nako kung hindi lang ako bente singko yung anak mo yung papakasalan ko." binatukan ko siya dahil sa huling sinabi niya siraulo HAHAHAHAHHA.

"Salamat bro HAHAHAHHA baka gusto mong isumbong kita sa girlfriend mo?" na tatawang tanong ko.

"Nako pre wag na baka pati anak mo pag selosan pa eh aba sa gwapo ko ba namang ito." na tatawang na pa irap nalang ako at sinuot na ang na paka kinang kong sapatos.

"Oh ano tara na?" aya niya at sabay kaming pumasok sa sasakyan para pumunta na sa simbahan.

"This is it pre!" sigaw nang abnormal kong mga tropa pag dating ko sa simbahan mas lalo akong kinakabahan eh.

Madami ng tao pag dating ko lahat sila naka puti, lahat ng gamit puti, lahat ng bulaklak puti.

"Pre ano toh burol sa patay." agad kong sinapok ang isa kong tropa sa sinabi niya gago.

Isang oras na ang nakalipas wala parin si Nathalia lahat ng tao kumpleto na, yung pari, yung Mommy at Daddy niya, yung Nanay at Tatay ko, yung bridesmaid, yung best man, lahat nandon na yung bride ko nalang, yung Nathalia ko na lang.

"Anak." tawag ni Nanay.

"Nay?" ngumiti ako para bawasan ang kabang na raramdaman.

"Hindi naman sa sinasabi kong hindi pupunta si Nathalia, pero anak nag away ba kayo bago ikasal?" medyo hindi siguradong tanong ni Nanay.

"Nay na paka saya namin kagabi pinag kwentuhan pa nga namin ang mga gagawin namin eh, baka po na traffic lang siya alam ko pong hindi niya ako bibiguin, alam kong darating siya." pag papalakas ko sa loob ng iba at sa loob ko na rin.

"Alam ko naman iyon anak." sabay hawak ni Nanay sa kamay ko.

30 minutes passed and yes were still waiting to her arrival were still waiting the door to open and then.

Na palingon kami sa biglang malakas na pag bukas ng pintuan ng simbahan I thought It was Nathalia but I'm wrong It's the driver.

"Ser si Ma'am Nathalia po inatake ng sakit sa puso! Tinakbo ko na po siya sa hospital!" agad akong na pa tayo at tumakbo papunta sa sasakyan nihindi hinintay ang driver para ipag drive ako alam ko naman kasi kung saan siya tinakbo.

Nathalia has a Cardiovascular Disease and yun ang isa kong kinakatakot pano kung inatake siya shit!

"Nathalia Cruz." agad na bungad ko sa Nurse na nag babantay doon sa ER.

"Ay nasa emergency room pa po." sagot niya at tinuro yung kwartong nasa pinaka unahan.

I waited there I want to know how's my wife and what is her current condition.

"Family of the patient?" tanong ng doctor pag kalabas ng ER.

"Doc I'm her husband." agad akong tumayo at hinarap siya.

"Sorry, we did our best but the patient can't hold on. I'm so sorry for your lost." sabay alis sa harapan ko.

Na paupo ako at humagulgol ng iyak, what did just happened? Love? Why? Bakit biglaan? Bakit ganon? I thought she will never leave me why Love? Why?

Pumasok ako sa ER at doon ko na kita ang na paka gandang babaeng naka suot ng puting gown pangkasal.

I held her cheeks and kissed her forehead.

"My Love."

End

"Daddy?" tanong ni Nathalie.

"Yes baby?" tanong ko at dali daling pinunasan ang luha sa mukha ko bago kumalas sa yakap niya.

"Why did mommy not wear this beautiful dress?" ulit na tanong niya.

"She wore it baby, but she didn't wore in our wedding, because she can't, yes I still keep that dress because I want you and your mom wants you to wear it in your wedding day." the gown is still here but the wedding got cancelled, the gown is still here but the bride was gone.