Diabolik Lovers - One Shots

14 | My Fake Boyfriend: Part 5

My Fake Boyfriend: Part 5 ["Old friendships are for this."]

Miranda, Alice'in yakasına yapışırken yeni uyanmış hali gözleri ile "Ne yapıyorsun, geri zekalı??!!" diyordu. Miranda'yı kenara çekip ne yaptığını soracak vaktimiz yoktu.

"Alice, kaybolan birinin telefonundan gelen elektronik konum ile, o kişiyi bulmak mümkün öyle değil mi?"

Bana soran gözlerle bakarken aniden ciddi olmaya başladı.

"Evet, ama kim?"

"Miranda söylesin?"

Ona imalı bir şekilde bakarken gözlerini devirdi.

"Önce içeri geçelim."

Alice misafirperver biriydi. Ama sinirlendiği zaman oldukça tehlikeli bir vampir olurdu. Minik evin otuma odasında üçümüzde birbirimize bakıyorduk.

"Laito Sakamaki'nin nerede olduğunu bulmamız gerek."

"Miranda, bahsettiğin kişi en güçlü devlet adamlarından birinin oğlu. İmkansız değil. Ama beklemeniz gerek."

Anladığımızı belirtir bir şekilde başımızı salladık. Bu durumda isyan edemezdik. Alice odadan dışarı çıkarken gözlerim Miranda'ya kaydı.

"Ne oldu?"

"Yaptığın hata nelere neden oldu."

"Bende böyle olmasını istemezdim."

Miranda kolay kolay pişmanlık duran biri değildi. Ama bu sefer gerçekten de pişman olması gerekiyordu. Bu iş oldukça pahalıya patlayacaktı. Önce babası ardından da Karl Heinz ona karşı düşman kesilecekti. Bunun henüz farkına vardı mı, tartışılır. Bir kaç saniye içinde yanımıza gelen Alice elindeki laptop ile bize bakıyordu. Laito'nun telefon numarasını ona verdikten bir kaç dakika sonra nerede olduğunu bulmuş olduk. Ama kim aslında onun bize çok yakın olduğunu tahmin edebilirdi ki?

Evden çıkar çıkmaz Alice'in yardımı için son kez teşekkür ederken Miranda çoktan arabanın içine girmiş beni bekliyordu.

"Bakalım bir daha ne zaman birbirimizi göreceğiz?"

"Dert etme. Yakında sizin okula transfer olacağım."

"Ciddi misin?"

"Yarın okulda görüşürüz, Evonna."

"Evet."

Uzun zamandır duymadığım isim başka birinin ağzından çıkınca tuhaf hissetmiştim. Ne de olsa asla kullanmam diye düşündüğüm bir isimdi. Bu isim benim için... Asla söylenmemesi gereken bir şarkı ya da asla yaşanmaması gereken bir aşk gibiydi. Sadece samimi olduğum kişiler böyle seslenirken Miranda bile bana "Evonna." demezdi. Bunun elbette ki mantıklı bir açıklaması var.

Arabayı çalıştırırken bir kilometre uzağımızda ki ağaçlık alana en yakın yol kenarına arabamı çekmiştim. Miranda'da olan panik cidden kimsede yoktu. En fazla ne olmuş olabilirdi ki? Benim düşüncem bu yönde gidip gelirken inanmak istemediğim bir manzara ile karşılaştım. Laito denen çocuğu daha önce nişan gününde gördüm. Ama şu an olduğu hal gerçekten de inanmak istemememe neden oldu. Neden bu kadar kanlar içerisindeydi??!!

Eğer Miranda'nın dediği gibi bu adam kendi oğulları planlarını bozması durumunda bu kadar kafayı yiyen birisiyse, Miranda'ya bir şey olmayacak değil mi?? Miranda tamamıyla olduğu yerde duruyordu. Onu az çok anlamaya çalıştım. Yerde elinde kolunda genel olarak her yerinde bir yara olan Laito ise, sadece soğuk bir şekilde yatmaya devam ediyordu. Onu kaldırmaya yeltendiğim zaman ise yaralarından kaynaklı inledi.