Diabolik Lovers - One Shots

5 | My Fake Boyfriend

Medya Miranda Miller.

My Fake Boyfriend: Part 1 ["New life."]

Yatakta dönmeye başlarken belimin ne kadar ağrıdığını kelimelerle anlatamazdım. Hayat her zaman bu kadar zor muydu? Hayır, çocukken değildi ya da dur. Öyle miydi? Her zaman kendi işimi kendim görüyorum ve bu artık yorucu olmaya başladı. Neden bu kadar yorulduğumu daha net bir şekilde hatırladığım da aniden kalktım. Bu yatak, tavan, oda ve yanımda ki adam...

Hiç bir şey benim için tanıdık değildi. Yanımda kıpırdayan bedeni görmemle üzerimde olan yorganı sıkıca tuttum. Evet, ben Noomi Watts dün çok büyük bir hata yaptım. Beni tekrardan görmemesi için acilen yataktan kalkıp ne durumda olduğumu önemsemeden adım attım. Aniden yere düşmem ile inledim. Hadi ama... Bu adam bana karşı ne kadar sert davranmış olabilir ki?

Omuzlarımda gördüğüm kırmızı izler ile dondum. Neden bu kadar şanssızım. Yerde otururken biraz daha ilerimde olan kıyafetlerimi görünce gerçekten de mutluluktan ağlamak üzereydim. Hızlıca dizlerimin üzerinde emekleyerek kıyafetlerimi elime aldım. Aptal aklım, neden bu kadar içtim ki...

Kıyafetlerimi giymem bittiği anda koltuğun üzerinde duran çantamı alarak içinden her zaman yanımda taşıdığım tükenmez kalemi ve yapışkanlı kağıdı çıkardım. Bu ikili her iş kadınının çantasında bulunması gereken mükemmel ikilidir.

Ona bıraktığım not açık ve netti. Masanın üzerine kağıdı yapıştırarak odadan çıktım. Koridorda ilerlerken hala yaşadığım şeyleri atlatamamıştım. Eğer babamın sözünü dinleyip az içki içseydim, bu olmazdı. Tek gecelik bir ilişki bana göre olan bir şey değil. Dahası şimdi ne yapacağımı bilmiyorum. Çantamdan telefonumu çıkartarak rehberimde gezinmeye başladım.

Babamı arasam kesinlikle azardan başka bir şey duymayacaktım. Ağabeyim içinde aynı şey geçerli, o zaman neden eski bir dostu aramıyoruz? Bu durumda bana yardım eder mi bilemem. Ama elimde ki tek kişi, Miranda Miller.

"Alo?"

Uzun zamandır duymadığım ince kadın sesi beni oldukça mutlu etti.

"Miller, uzun zaman oldu."

Kıkırdama seslerimin ona gitmesi beni rahatsız etmedi.

"Bana bu kadar itici bir şekilde seslenen tek bir kişi var. Noomi? Haksız mıyım?"

"Beni alman gerek. Konum atacağım."

Nihayet otelden çıkmış etrafa bakınmaya başlamıştım. Telefonun ardından gelen erkek sesi ile irkildim.

"Ben mi almaya gelsem acaba? Hmm, ne diyorsun Noomi?"

Sokak ortasında kaldığım için başka çarem yoktu. Kim kendi eski sevgilisi ile görüşmek ister ki?

"Pekala, hızlı olsun."

Saniyeler içinde kapanan telefonla sadece rüzgarın saçımı savurmasına izin verdim. Gerçekten İngiltere'den dönmemin üstünden bu kadar kısa bir süre geçmiş olsa da bunları yaşamak biraz fazla değil miydi? Ama bu gün içinde yapacağım şeyleri hatırladıkça irkilmeye devam ettim. Böylece beklerken kısa sürede gelen range rover ile evimin önüne doğru uzunca bir yola çıktım. Arabadayken ikimiz arasında ki sessizliği ilk kim bölecek bilemiyordum. Bu yüzden susmak daha mantıklı gelse de istediğim şey bu olduğundan bozuldu.

"Uzun zaman oldu."

Öyle mi olmuş? Benim için geçen hızlı zaman ve eğlenceli ortam kesinlikle bütün yaşananları unutturmuştu. Nasıl büyük bir kavga ile ülke dışına çıktığım ve 5 yıldan uzun süredir İngiltere'de kalmış olmam, bu süreç içerisinde yaşanan olaylar ve çektiğim acı... Hemen ardından nişanlımın ölüm haberi... Cidden uzun zaman olmuş. Mavi gözlerini bana dikmiş ve aniden gülmeye başlamıştı.