បម្រាមស្នេហ៍ [ចប់]

ភាគ ១៩ | កូនជារបស់ប៉ា

ផាច់
«ស្ងាត់ទៅ បើមិនចង់ត្រូវ»ថេយ៉ុង ទះគូថក្មេងរំខានមួយដៃធ្វើឲ្យគេស្ងាត់មាត់ហើយក៏បោះចូលទៅក្នុងឡានប្រញាប់បើកចេញទៅ។
«នែ៎ ប៉ាថេយ៍ឡប់ដាក់ខ្ញុំចុះ»ជុងគុក ស្រែកឡូឡាម្តងទៀតពេលដែលថេយ៉ុងចាប់លីសាជាថ្មីទៅចូលទៅក្នុងផ្ទះខ្លួន ធ្វើឲ្យម៉ែដោះមើលដោតភាពស្រឡាំងកាំង។
«ព្រះ! អ្នកប្រុសមានរឿងអីនឹង?»ស៊ូ សូរដោយក្តីបារម្ភ។
«មិនអីទេ ទុកឲ្យខ្ញុំប្រដៅក្មេងក្បាលរឹងនេះបន្តិចបានហើយ ទៅសម្រាកចុះថ្ងៃនេះមិនបាច់ធ្វើការទេ»ថេយ៉ុង និយាយរួចក៏បន្តលីជុងគុកឡើងទៅបន្ទប់ ហើយបោះទៅលើពូកមិនថ្នមដៃ ដោយមិនភ្លេចចាក់សោទ្វាបន្ទប់ផង។
«ស្អីរបស់ប៉ានឹង?»ជុងគុក ច្រត់ដៃអង្គុយទាំងទឹកមុខខឹងសម្បារនិងមិនយល់ សុខៗក៏ទៅចាប់លីគេមកដូចក្រុមភារវករបែបនេះ។
«បើមិនធ្វើបែបនេះកូននឹងមិនព្រមមកដូចគ្នា»ថេយ៉ុង យកដៃច្រត់ចង្កេះទាំងហត់នឿយព្រោះតែលីគេតាំងពីក្រោមឡើងលើរើបម្រោះមិនឈប់។
«ហើយក៏សម្រេចទៅចាប់ខ្ញុំមកបែបនឹងមែនទេ?ចេះខ្មាស់គេដែរទេ?»ជុងគុក ខាំមាត់សម្លក់សម្លឹងលោកប៉ាសែនខ្នាញ់នឹងទង្វើមិនចេះគិតដូចកូនក្មេងនេះជាខ្លាំង។
«ចុះដែលខ្លួនឯងទៅនៅជាមួយអ្នកផ្សេងដែលមិនមែនជាប៉ាវិញនោះ?សមទេរត់ចេញពីផ្ទះមិនប្រាប់ប៉ា ទៅយំរៀបរាប់ប្រាប់អ្នកដទៃ គេគិតថាប៉ាជាមនុស្សយ៉ាងមិចដែលចិញ្ចឹមកូនរហូតដល់កូនរត់ចេញពីផ្ទះ?»ថេយ៉ុង និយាយសម្តីចេញមកធ្វើឲ្យជុងគុកបើកភ្នែកធំៗមិនចង់ជឿនឹងអ្វីដែលខ្លួនលឺ កាលដែលធ្វើឲ្យគេឈឺចាប់ប៉ុណ្ណឹងហើយនៅមានមុខមកនិយាយបែបនេះដាក់គេទៀត។
«ប៉ានិយាយអី ខ្ញុំនៅជាមួយអ្នកណាមានពាក់ព័ន្ធអីនឹងប៉ា?»ជុងគុក មិនព្រមចុះញ៉មទើបនិយាយបញ្ជោះ។
«មិចថាមិនពាក់ព័ន្ធ បេះដូងនិងរាយកាយកូនបានក្លាយជារប់ប៉ារួចទៅហើយ ដូច្នេះអ្នកផ្សងគ្មានសិទ្ធិប៉ះពាល់ យល់ទេ?»ថេយ៉ុង និយាយច្បាស់ខ្លាចជុងគុកមិនយល់ គេមិនសុខចិត្តបើជុងគុកត្រូវអ្នកផ្សេងប៉ះពាក់ ព្រោះជុងគុកជារបស់គេតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។
«ប៉ាខ្វល់ធ្វើអី មិនមិនទៅខ្វល់ជាមួយម៉ូណារបស់ប៉ាទៅ»
ជុងគុក និយាយបញ្ឈឺឌឺដងមិនព្រមចាញ់ធ្វើឲ្យថេយ៉ុងក្តៅក្នុងទ្រូងស្ទើទ្រាំមិនបាន កម្តៅឡើងសឹងមួយរយអង្សារក្នុងខ្លួនព្រោះភាពប្រច័ណ្ធហួងហែង ខឹងៗៗស្ទើតែច្រាលឈាម មិនស្មានចិញ្ចឹមកូនម្នាក់នេះម៉ោហើយពូកែឌឺក៏ឌឺ រឹងរូស មិនស្តាប់សម្តីទៀតផង។
«នេះជាអាវរបស់ខេវិនមែនទេ ដោះចេញភ្លាមទៅ»ថេយ៉ុង ក្រលេកឃើញអាវដែលនៅលើខ្លួនរបស់ជុងគុកភ្លាមក៏ដឹងទៅហើយថាវាជារបស់អ្នកណា ទើបចង្អុលបញ្ជាឲ្យគេដោះចេញ។
«ហេតុអីត្រូវដោះ នេះជាអាវដែលខេវិនប្តូរឲ្យខ្ញុំ» ជុងគុក កាន់តែនិយាយបញ្ឈឺ ថេយ៉ុងកាន់តែឆេះឆួល ពេលលឺពាក្យថាខេវិនជាអ្នកប្តូរឲ្យ ស្រម៉ៃរូបភាពបុរសផ្សេងឃើញរាងកាយរបស់ជុងគុកវាធ្វើឲ្យខួរក្បាលគេសឹងតែឆ្កួតទៅហើយ។
«អាវពេញក្នុងទូរ យកមកដុតផ្ទះឆេះ ហើយទៅស្រឡាញ់ស្អីណាស់ណាអាអាវមួយនឹង ដោះចេញប៉ាមិនចូលចិត្ត»ថេយ៉ុង ច្រត់ចង្កេះខឹងសឹងតែដាច់សសៃឈាមនឹងកូនក្បាលខូចនេះ រឹងទទឹងជាមួយគេមិនលុះ។
«ហើយវាយ៉ាងមិចក្នុងខ្លួនប៉ា គ្រាន់តែអាវមួយករករឿងសម្បើមម្ល៉េះ?»ជុងគុក ក៏កាន់តែមិនយល់នឹងចរិករឹកពាដែលលោកប៉ាសម្តែងមកកាន់ខ្លួននៅពេលនេះ ហើយគ្រាន់តែគេពាក់អាវរបស់ខេវិនវាខុសអីធ្ងន់ណាស់ណាបានជាប្រឹងតម្លើងសសៃកដល់ម្ល៉េះ។
«គ្មានសិទ្ធតវ៉ាទាំង អស់ត្រូវធ្វើតាមប៉ា»ថេយ៉ុង កាន់តែដើរទៅជិតជុងគុក។
«លោកប៉ាកុំអត់ហេតុផលពេកបានទេ ខ្ញុំមិនព្រម»ជុងគុកអោបដៃងាកមុខចេញមិនចង់ឈ្លោះតទៅទៀត តែកុំសង្ឃឹមថាកម្លោះចាស់ពូកែរករឿងម្នាក់នេះព្រមឈប់ឲ្យសោះ។
ខ្វាក
ថេយ៉ុង ចាប់ហែកអាវដែលជុងគុកពាក់នៅលើខ្លួនចេញយ៉ាងគ្មានប្រណី ធ្វើឲ្យជុងគុកភ្ញាក់ខ្លួនព្រឺតប្រញាប់យកដៃអោបខ្លួនបិតបាំងរាងកាយននោលគោករបស់ខ្លួន ហើយងាកសម្លឹងមើលលោកប៉ាដោយកែវភ្នែកមិនគួរឲ្យជឿ។
«លោកប៉ា អា៎»ជុងគុក ភ្លាត់មាត់ស្រែកពេលដែលថេយ៉ុង ស្រាប់តែឡើងទ្រោបពីលើខ្លួនហើយចាប់កដៃតូចទាំងគូបត់សង្កត់ទៅលើក្បាល។
«ប៉ាមិនចូលចិត្តដែលកូនស្និទ្ធស្នាលនឹងខេវិន កូនជារបស់ប៉ារួចទៅហើយ ស្តាប់បានទេ?»ថេយ៉ុង និយាយកណ្តាលមុខជុងគុក។
«ជារបស់ប៉ា?លេងសើចទេដឹងកោតថាប៉ានិយាយបែបនឹងមករួច ចុះកាលដែលនិយាយថាឈប់រវល់នឹងខ្ញុំ លើកដៃទះកំផ្លៀងខ្ញុំព្រោះតែស្រីម្នាក់នោះ ប៉ាគិតថាខ្ញុំជាស្អី?»ជុងគុក និយាយចប់ទឹកភ្នែកកស្រស់ នឹកខឹងម្តងទៀតពេលដែលនឹកឃើញដល់រឿងដែលជូរចត់ទាំងនោះ។
«ប៉ា... សុំទោស» គេគ្មានពាក្យអ្វីនិយាយចេញក្រៅពីពាក្យមួយម៉ាត់នេះ ក្នុងទ្រូងកប់ទុក្ខទោសកំហុសជាច្រើនដែលមិនអាចលើកលែងបាន គេមិនសង្ឃឹមឲ្យជុងគុកលើលែងឲ្យភ្លាមៗតែត្រឹមតែឲ្យមានគេនៅក្បែរខ្លួនដូចពីមុនគឺវាគ្រប់គ្រាន់ហើយ។
«សុំទោស? បន្ទាប់ពីរឿងទាំងនោះប៉ាគ្រាន់តែសុំទោសក៏ថារួចហើមែនទេ? ខ្ញុំស្អប់ប៉ា ហ្អឹក!»ជុងគុក រើដៃរួចក៏គក់ដើមទ្រូងមាំឌឹបៗបញ្ចេញកំហឹងនិងក្តីឈឺចាប់ដែលទ្រាំបៀមលាក់ទុកម្នាក់ឯង។
«ប៉ាសុំទោស គ្រាន់តែពួកយើងមិនអាចទៅរួច»
លឺពាក្យសម្តីនេះហើយជុងគុកក៏ស្ងៀមស្ងាត់ កែវភ្នែកមូលក្រឡង់ពណ៌ត្នោតពោពេញដោយទឹកភ្នែកសម្លឹងមើលរាងក្រាស់នៅខាងលើ កែវភ្នែកលាក់ទុកភាពឈឺចាប់ស្មើគ្នា។
«ប៉ានិយាយពីអី?»ជុងគុក ទម្លាក់ដៃរាបស្មើលើពូកចាំស្តាប់ឲ្យថេយ៉ុងពន្យល់្យស្តាប់។
«យើងជាប៉ានិងកូន ស្នេហាយើងមិនអាចទៅរួច ប៉ាធ្វើបែបនេះក៏ព្រោះតែចង់ឲ្យយើងបានឃ្លាតឆ្ងាយគ្នានឹងបានរសាយអារម្មណ៍ចំពោះគ្នាខ្លះ ប៉ុន្តែចុងគុកប៉ាក៏ធ្វើមិនបាន»ថេយ៉ុង សារភាពគ្រប់យ៉ាង ព្រមចុះចាញ់នូវអារម្មណ៍ខ្លួនឯងព្រោះតែទ្រាំមើលជុងគុកឈឺចាប់ និងភពឃ្លាតឆ្ងាយគ្នាមិនបាន។
«ប៉ាស្រឡាញ់ឯងដូចគ្នា»
និយាយរួចមាឌមាំទម្លាក់បបូរមាត់ទៅលើបបូរមាត់ស្តើងរបស់កម្លោះតូច ផ្តោះផ្តងគ្នាយ៉ាងស៊ីចង្វាក់ ដៃក្រាស់របស់ថេយ៉ុងស្ទាបអង្អែលលើសាច់ទន់សខ្ចីរលោងរបស់អ្នកខាងក្រោមយ៉ាងស៊ប់ដៃ ដៃតូចលើកឡើងតោងករបស់លោកប៉ាចិញ្ចឹមតបតវិញមិនឲ្យខកបំណង ស្នាមថើបដ៏ក្តៅរោលរាលមានន័យបំផុតសម្រាប់បេះដូងដ៏តូចរបស់មាឌតូចមួយនេះធ្វើឲ្យខ្លួនប្រាណចិត្តគំនិតរបស់អ្នកកម្លោះភ្លេចអស់រាល់ទុក្ខកង្វល់និងកំហឹងទាំងឡាយប៉ុន្មានថ្ងៃមកនេះ ទទួលយកពេលវេលាផ្អែមល្ហែមដែលលោកប៉ាជាទីស្រឡាញ់ផ្តល់ឲ្យសារជាថ្មី។
«អ្អឹម លោកប៉ា»សំឡេងថ្ងូរស្រាលៗចេញពីបបូរមាត់ក្រហមជាំព្រោះតែត្រូវលោកប៉ាញាំញីនិងដៃរវៀមដែលកំពុងតែលូកលាន់ខ្លួនប្រាណគេដោយមិនខ្លាចក្រែង។
«អ្អឹស ប៉ាថេយ៍»រាងតូចត្រូវបង្ខំចិត្តយកដៃខ្ទប់មាត់ព្រោះតែថេយ៉ុងបានលេបត្របាក់ចុងទ្រូងរបស់ខ្លួនប្រើអណ្តាតមានជំនាញក្រលាស់មិនប្រណី ធ្វើឲ្យអ្នកខាងក្រោមត្រូវហើបខ្នងពីពូក ម្រាមដៃខ្ញាំចូលខ្នងមាំដើម្បីរំសាយអារម្មណ៍ស្រើបស្រៀវ។
«លើកនេះប៉ាមិនថ្នមដូចមុនឡើយ»
សំឡេងខ្សឹបពោពេញទៅដោយភាពទាក់ទាញតាមមកជាមួយស្នាមញញឹមខិលខូចធ្វើឲ្យជុងគុកត្រូវមុខក្រហមព្រោះតែអឹមអៀននឹងសម្តីលេបខាយមិនចេះខ្មាសអៀនរបស់ថេយ៉ុង គេប្រាកដថានឹងឈឺចង្កេះពិបាកដើរទៀតហើយពេលដែលរួចរាល់កាលបើលឺថាមិនថ្នមបែបនេះ យ៉ាងណាក៏គេពេញចិត្តនឹងទទួលគ្រប់ហ៉ាងដែលប្រុសម្នាក់នេះប្រគល់ឲ្យស្រាប់ហើយ។