បម្រាមស្នេហ៍ [ចប់]

ភាគ៥ | អាត្មានិយម

ពេលព្រឹកព្រឹមស្រាងៗនាថ្ងៃអាទិត្យ ជាថ្ងៃដែលមនុស្សគ្រប់រូបចូលចិត្តជាខ្លាំងព្រោះជាថ្ងៃដែលបានឈប់សម្រាក គេងបានយូរៗ មានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ធ្វើអ្វីដែលខ្លួនចង់ធ្វើ ដើរលេង ជប់លៀងឬរៀបចំកម្មវិធីផ្សេងៗជាមួយមិត្តភក្តិឬគ្រួសារជាដើម។
ងាកមកមើលឪពុកកូនមួយគូនេះវិញ ពេលនេះម៉ោង៩ព្រឹកទៅហើយនៅដេកលើគ្រែអោបគ្នាស្អិតនៅឡើយ គ្មានគិតថានឹងងើបបន្តិចសោះ។
ក្បាលជុងគុកកើយទ្រូងរបស់លោកប៉ាជើងក៏លើកយ៉ាងប្រហ៊ើនគងលើពោះរបស់ថេយ៉ុង ឯដៃថេយ៉ុងក្រសោបរាងកាយជុងគុកជិតសឹងតែគ្មានខ្យល់ដកដង្ហើម ពន្លឺថ្ងើចាប់ផ្តើមចាំងចូលតាមបង្អួចបំណងជាដាស់ឪពុកកូនទាំងពីរឲ្យបានភ្ញាក់ឡើងឲ្យបានទាន់ព្រឹកព្រៃនឹងគេ។
«ហឹម!»ជុងគុក រើបម្រាស់ខ្លួនពេលមានអារម្មណ៍ថប់ដង្ហើមកាលបើត្រូវថេយ៉ុងគៀបជាប់នឹងទ្រូង។
ជុងគុក ទាញដៃថេយ៉ុងចេញពីខ្លួនថ្នមៗមុននឹងងើបពត់ខ្លួនពត់ប្រាណឲ្យបានបាត់ចុករោយ ស្រឡះខ្លួនខ្លះ ទើបទម្លាក់ខ្លួនដេកចំហៀងច្រត់ដៃនឹងក្បាលសម្លឹងមើលលោកប៉ាដ៏សែនសង្ហារបស់ខ្លួនទាំងទឹកមុខញញឹមញញែម។
«ហេតុអីលោកប៉ាសង្ហាយ៉ាងនេះណ៎?»កម្លោះមាឌតូចធ្វើមុខខ្នាញ់នឹងថេយ៉ុងព្រមទាំងលើកដៃស្រឡូនចុចលើថ្ពាល់ថេយ៉ុងលេងតិចៗដោយការសប្បាយចិត្ត។
«បើយ៉ាងនេះអ្នកណាដាច់ចិត្តឲ្យស្រឡាញ់អ្នកផ្សេងក្រៅពីកូនទៅ?»ជុងគុក រអ៊ូដាក់ខ្លួនឯងទាំងទឹកមុខពាប់ស្រពោនខណៈដែលនឹកឃើញដល់រឿងដែលខ្លួននិយាយជាមួយថេយ៉ុងពីយប់មិញ។
មិនកុហកទេជុងគុកនេះក៏មិនប្រាកដចិត្តខ្លួនឯងដែរថាគិតយ៉ាងណាចំពោះថេយ៉ុងដែលជាប៉ាចិញ្ចឹមខ្លួននេះយ៉ាងមិច គេមិនចង់ឲ្យថេយ៉ុងទៅមានមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ក្រៅពីខ្លួន មិនចង់ឲ្យមានអ្នកណាមកជំនួសក្តីស្រឡាញ់របស់ថេយ៉ុងចំពោះគេ ខ្លាចថាថេយ៉ុងនឹងមានអ្នកផ្សេងហើយឈប់មកខ្វល់រវល់នឹងខ្លួន។
ទោះជាមានអារម្មណ៍ហួងហែងយ៉ាងនេះក្តីក៏ជុងគុកនៅតែគិតថាខ្លួនឯងគ្រាន់តែស្រឡាញ់ប៉ាខ្លាំងពេកទើបមិនចង់ឲ្យអ្នកណាមកដណ្តើម ទាំងដែលការពិតយើងគិតឲ្យដិតដល់ទៅគឺជុងគុកហួងហែងថេយ៉ុងដូចជាសង្សាទៅហើយ ដែលគេធ្វើបែបនេះប្រៀបដូចជាគេព្យាយាមចងទុកថេយ៉ុងជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្លួនទៅហើយ គ្រាន់តែខ្លួនគេផ្ទាល់មិនហ៊ានទទួលស្គាល់ការពិតដែលខ្លួនឯងគិតថារវាងខ្លួននិងថេយ៉ុងលើសពីសព្វនាមប៉ានិងកូន។
«កូនអាត្មានិយមក៏ព្រោះតែកូនស្រឡាញ់ប៉ា កូនមិនខ្វល់ថាក្តីស្រឡាញ់នេះវាខុស ឬងងឹតងងុលតែកូនពិតជាមិនចង់ឲ្យប៉ាទៅអ្នកផ្សេង»ជុងគុក ប្រើសសម្តីហួងហែងហើយអោនយឺតៗផ្តិតបបូរមាត់ខ្លួនឯងថ្នមៗលើអ្នកដែលគេងលក់មិនដឹងអីនោះ។
ជុងគុកប្រញាប់ដកបបូរមាត់ចេញពីថេយ៉ុងហើយស្ទាបបបូរមាត់ខ្លួនឯង បេះដូចលោតញាប់លើសពីធម្មតា១០ដង បើកភ្នែកធំៗក្រឡោតសម្លឹងមើលលោកប៉ាដែលនៅគេងលក់នៅឡើយដោយការខ្មាសអៀនឡើងក្រហមមុខ។
«ធ្វើស្អីនឹង?សឺត ឆ្កួតមែន»ជុងគុក ខាំមាត់ទះក្បាលតិចៗប្រទិចខ្លួនឯងតិចៗមុននឹងទាញភួយចេញពីខ្លួនហើយរត់ចូលបន្ទប់ទឹកបាត់។
ឯអ្នកដែលជុងគុកគិតថាគេងលក់នោះក៏បើកភ្នែកក្រលឺមៗក្រោយពេលជុងគុករត់ចូលបន្ទប់ទឹកបិតទ្វាបាត់ ម្រាមដៃវែងៗបង្អូសមកអង្អែលបបូរមាត់ខ្លួនឯងកែវភ្នែកសម្លឹងមើលទ្វាបន្ទប់ទឹកដែលបិតបាំងអ្នកលួចថើបគេអម្បាញ់មិញ។
«ហ៊ើយ!!!»ថេយ៉ុង ដកដង្ហើមធំទាំងតានតឹងក្នុងចិត្ត។
ខ្លួនថេយ៉ុងផ្ទាល់ក៏មិនខុសពីជុងគុកប៉ុុន្មានដែរ គេដឹងខ្លួនថាគិតលើជុងគុកមិនមែនត្រឹមតែកូនមួយមុខឡើយ គេលួចមានអារម្មណ៍មនោសញ្ចេតនាជ្រាលជ្រៅលើកូនប្រុសចិញ្ចឹមរបស់ខ្លួនម្នាក់នេះតាំងពីគេចូលវ័យ១៦ឆ្នាំមកម្ល៉េះ។
ម្លោះហើយទើបព្យាយាមធ្វើខ្លួនឲ្យរវល់ជាមួយការងារជាច្រើន ដើម្បីមានពេលជាមួយជុងគុកតិចជាងមុន ឃ្លាតឆ្ងាយបន្តិច ព្រោះកាលណាបើគេកាន់តែចូលជិត ស្និទ្ធិស្នាលគ្នាពេលគេប្រាកដជាហាមអារម្មណ៍ឆ្កួតៗរបស់ខ្លួនឯងមិនបានឡើយ។គេសុខចិត្តមិនមានអ្នកណាមកច្រើនឆ្នាំមិនមែនគេមិនមើលឃើញអ្នកណាឡើយ តែព្រោះតែគេមិនអាចកាត់ផ្តាច់អារម្មណ៍មួយដែលមានឲ្យជុងគុកមិនបានទៅវិញទេ។
ហើយពេលនេះគេក៏បានដឹងពីអារម្មណ៍ជុងគុកក៏មិនខុសពីខ្លួនដែរ បែបនេះវាក៏ពិបាកសម្រេចចិត្តដែរថារឿងនេះវាល្អឬអាក្រក់ វាក៏ល្អព្រោះពួកគេមិនបានមានអារម្មណ៍ផ្ទុយគ្នាវាមិនធ្វើឲ្យអ្នកណាម្នាក់រវាងពួកគេទើសទាល់ ហើយវាក៏មិនល្អព្រោះពួកគេពិបាកនឹងអាចទៅរួច ព្រោះពួកគេទាំងពីរត្រូវសង្គមទទួលថាជាប៉ានិងកូន ថេយ៉ុងចិញ្ចឹមជុងគុកបើសិនជាធំឡើងពួកគេធ្វើបែបនេះ ថេយ៉ុងនឹងមានឈ្មោះថាចិញ្ចឹមកូនសុី គ្រាន់តែគិតក៏ឈឺខួរក្បាលតែម្តង។
«លោកប៉ា?»សម្លេងស្រួយស្រិះបន្លឺឡើងកាត់ផ្តាច់ថេយ៉ុងពីអន្លង់គំនិត ងាកទៅមើលជុងគុកដែលឈរមាត់ទ្វាបន្ទប់ទឹកមើលមកខ្លួនម៉ក់ៗ។
«ប៉ាភ្ញាក់យូរឬនៅ»ជុងគុក ដើរទៅអង្គុយលើគ្រែក្បែរថេយ៉ុងហើយច្រត់ដៃសងខាងស្មាគេហើយចំកោងខ្នងទ្រោមពីលើថេយ៉ុង ដំណក់ទឹកធ្លាក់ពីសក់សើមរបស់ជុងគុកទៅលើផ្ទៃមុខសង្ហារបស់ថេយ៉ុង ធ្វើឲ្យគេធ្វើភ្នែកព្រិចៗសម្លឹងមើលជុងគុកភ្លឺសៗ។
«ទើបតែភ្ញាក់មិញទេ ហើយមិចក៏មកទ្រោបពីលើប៉ាអញ្ចឹង»ថេយ៉ុង និយាយកុហកជុងគុកព្រមទាំងលើកដៃកាន់ស្មាជុងគុកប្រុងនឹងរុញគេចេញឲ្យងើបអង្គុយត្រឹមត្រូវវិញ។
«កូនលាយទឹកទុកឲ្យលោកប៉ារួចហើយ មោះ!ចាំថ្ងៃនេះកូនជួយដុះក្អែលឲ្យប៉ា»ជុងគុក អោបដៃថេយ៉ុងនិយាយដោយការរំភើបកាលបើបានជួយលោកប៉ា។
«ប៉ាថាមិនបាច់ទេ»ថេយ៉ុង ធ្វើមុខរាងភ័យព្រោះថាបើមុជទឹកប្រកដជាខ្លួនទទេរ ហើយប៉ះពាល់ខ្លួនប្រាណគ្នាមិនខាន គ្រាន់តែគិតក៏ធ្វើឲ្យគេក្តៅមុខក្តៅមាត់ដែរ។
«មិនអីទេមោះ»ជុងគុក ទាញដៃថេយ៉ុងចូលបន្ទប់ទឹកព្រមទាំងចាក់គន្លិះទ្វា ប្ទាប់មកក៏ឈរខាងមុខថេយ៉ុងងើយមើលមុខគេភ្លឺសៗ។
«ដោះខោអាវទៅចាំអីទៀត»ជុងគុក ញញឹមយ៉ាងទន់ភ្លន់ធ្វើដូចជាសម្តីនិយាយអម្បាញ់មិញនេះវាធម្មតាណាស់អញ្ចឹង ឲ្យគេដោះខាងអាវខាងមុខស្រស់ៗចឹងឬ?
ថេយ៉ុងលេបទឹកមាត់ក្អឹកផ្សើមបំពង់កហើយដោះអាវរបស់ខ្លួនចេញ បង្ហាញខ្លួនប្រាណហាប់ណែនបង្អួតជាចំណីភ្នែកដល់កូនកម្លោះឲ្យមើលមិនដាក់ភ្នែក។ជុងគុកក៏លុតជង្គង់ចុះដៃរលៀមលូកទៅទាញខោកៅស៊ូរបស់ថេយ៉ុងចុះយឺតៗ ងើយក្បាលសម្លឹងមើលភ្នែកថេយ៉ុងយ៉ាងទាក់ទាញធ្វើឲ្យថេយ៉ុហស្រឡាំងកាំងគាំងមួយកន្លែងឡើងរឹងខ្លួនរបស់ក្មេងប្រុស១៧ឆ្នាំ។
«លើកជើងឡើងលោកប៉ា»ជុងគុក និយាយខ្សោយៗដូចជាខ្សិបធ្វើឲ្យថេយ៉ុងក្រហេមឲ្យស្រឡះកហើយលើកជើងឡើងផុតខោ ជុងគុកក៏ក្រវែងចោលទៅមួយកន្លែង។
ពេលនេះខ្លួនថេយ៉ុងសល់តែខោក្នុងតូចមួយប៉ុណ្ណោះ រាងកាយហាប់ណែនមានលាយឡំដោយស្នាមសាក់រូបនាគនៅលើដើមទ្រូងយ៉ាងស្វាហាប់មានអំណាច ក្បាលពោះពោពេញដោយសាច់ដុំកង់ៗដើមដៃមាំមួន ស្មាបើកធំទូលាយគួរឲ្យចង់ផ្អែកលើ។
ជុងគិកទាញដៃថេយ៉ុងឲ្យអង្គុយនៅក្នុងអាងដែលមានទឹកបើកពេញស្រាប់ពោពេញដោយពពុះសាប៊ូសស្គុះ។ ថេយ៉ុងអង្គុយផ្អែកក្បាលនឹងមាត់អាងហើយបិតភ្នែកបន្ធូរអារម្មណ៍ឲ្យកូនប្រុសសំណព្វចិត្តបានបម្រើប្រណិប័តន៍ខ្លួនឲ្យបានដិតដល់។
ជុងគុកលុតជងង្គង់នៅក្បែរអាងក្រោយខ្នងថេយ៉ុង ដៃស្រឡូនចាប់កាន់ស្បែដុះខ្លួន ចុចសាប៊ូដាក់រួចញីឲ្យមានពពុះមុននឹងដុះថ្នមៗទៅលើខ្នងក្រាស់ខ្មឹករបស់នាយកម្លោះចាស់ យូរទៅក៏ទុកស្បៃទៅម្ខាងប្រើដៃទទេដុះអង្អែលពីខ្នងទៅដល់ដើមទ្រូងហាប់ណែនគួរឲ្យចង់ស្ទាប អង្អែលស្រាលៗទៅមករួចបង្អូសចុះដល់ក្បាលពោះពោពេញដោយសាច់ដុំកង់ៗ។
កំពុងតែឈ្លក់វង្វេងនឹងអារម្មណ៍ត្រេកត្រអារដែលបានប៉ះពាល់ខ្លួនប្រាណដ៏ទាក់ទាញរបស់លោកប៉ា ដៃរបស់ជុងគុកត្រូវថេយ៉ុងចាប់ជាប់មិនឲ្យឈ្លានពានទៅកាន់តែជ្រៅទៀតបាន។
«បានហើយចេញទៅចុះ ចាំប៉ាសម្អាតខ្លួនឯង»ថេយ៉ុង និយាយសំឡេងញ័រៗព្រោះថាដៃទន់ស្រឡូនអម្បាញ់មិញបានដុតកម្លោចខ្លួនប្រាណគេឲ្យក្តៅបាត់ទៅហើយ ទើបប្រញាប់បញ្ឃប់ត្រឹមនេះមិនឲ្យវាកាន់តែយូរជាងនេះ។
«បាន»ជុងគុក ញញឹមសមចិត្តព្រោះកាលបើដឹងថាទង្វើដែលខ្លួនធ្វើវាបានផលសមចិត្ត មុននឹងលាងដៃហើយដើរចេញពីក្នុងបន្ទប់ទឹកបាត់។
«ហ៊ើយ ចង្រៃយ៍»រាងក្រាស់ប្រទិចយ៉ាងក្តៅចិត្តកាលបើកូនប្រុសខ្លួនកំពុងតែខឹងរឹងទទឹងនឹងខ្លួន នៅក្រោមពពុះសាប៊ូ។
ថេយ៉ុង ខាំមាត់ហើយលូកដៃទាំងស្ទាក់ស្ទើចូលទៅក្នុងទឹកចាប់កាន់កូនប្រុសខ្លួនធ្វើចលនាតិចៗ ដើម្បីពន្លត់កម្តៅក្នុងខ្លួនឲ្យបានបាត់ដែលវាកើតមកពីស្នាដៃកូនប្រុសកំពូលកំហូចខ្លួន។