ÖLÜME TUTKUN DÜŞLER (VİRAN)+18 (DÜZENLENİYOR)

8 bölüm.

    İyi okumalar......

  Buraya Elanın kırılan kalbini bırakalım mı ?

💔💔💔💔💔💔

   
    Bir yabancıymışım gibi bakan adam söylediklerimi algılamaya çalışıyordu.
Yüzündeki şaşkınlık hiç bir şey ifade etmiyordu artık.
  İki yabancıdan farksız olmamızı kendisi istemişti.

     " Ela ?" Sesindeki donukluk karış karış işledi ruhuma.
  Bir zamanlar sen benim canımsın diğen abim şimdi beni tanıyamamıştı.
   Yüzüme acı dolu bir gülümseme yerleştirip fısıldadım.

       " Beni çoktan unutmuşsun sen.
    Buraya boşuna gelmişim."

Hiç kimseye bakmadan döndüm arkamı bir zamanlar kahramanım olan adama.
    Bir kaç adım atmıştım ki kolumdan tutuldum.
  Yüzümü dönünce Borayla burun buruna geldim.
  Oysa bir umut vardı içimde belki peşimden gelir diye.

  Bora ilk önce gözlerime oradan da dudaklarıma indirdi bakışlarını.
  Gözlerindeki yoğunluk içimi ısıtırken hızlıca çevirdim başımı.

   "Ela ben gerçekten üzgünüm.
   Seni yanlız bırakmak istemiyorum.
   Bende gelicem seninle."

Söyledikleriyle buruk bir gülümseme oluştu yüzümde.
  Öz abim bile bu kadar düşünmemişti beni.
   Kafamı olumsuzca sallayıp bir kaç adım geriledim.

     "Teşekkürler desteğin için ama ben kendim halletmeliyim.
  Düşsem bile kalkmayı öğrenmeliyim."

  Bir şey söylemesine izin vermeden uzaklaştım oradan.
  Gerçekten de fazla geliyordu yaşadıklarım.
   Ne kadar güçlü görünsem de fazlasıyla darmadağındı içim.
   Geldiğim uçurum kenarına baktım.
 
Uçsuz bucaksız deniz ayaklarımın altındaydı.
    Kendimi  denize  bıraksam  temizlermiydi  üzerimdeki  acıyı , çaresizliği , kimsesizliği .
    Yoksa oda mı boğardı temiz sularında bedenimi.

  Tam uçurumun dibine gelip oturdum.
Ayaklarım uçurumdan sallanırken rüzgar bir tokat gibi çarpıyordu yüzüme.
     Yanımda hissetdiğim haraketlenmeyle kafamı çevirdim.
   Bora yanımda oturmuş denizi seyrediyordu.
 
     "Sana gelmemeni söylemiştim."
Boğuk çıkan sesim kaşlarının çatılmasına neden oldu.

   "Bende seninle geliyorum dedim." Umursamaz çıkan sesi beni güldürmüştü.
  Demin ağlayan ben şimdi kahkaha atıyordum.
  Bu durum Boranın da  garibine gitmiş olacak ki bana endişeyle bakıyordu.

    "Deliymişim gibi bakma bana sadece buraya geliyorsun sonrada umrunda değlmiş gibi yapıyorsun komiğime gitti."

    Söylediklerimle yüzünde küçük bir gülümseme belirdi.
     Kafamı gökyüzüne çevirip derin bir nefes aldım.
  Bu uçurum iyi gelmişti bana.
     Yüzümü boraya çevirince bana baktığını gördüm.
  Gözleri öyle güzel di ki insanı değerli hissetdiriyordu.
    Bir an aklıma alfa geldi.
  Neden hiç gelmemişti ki.
  
     " Ne düşünüyorsun böyle derin derin. " Sorusuyla yüzümde küçük bir gülümseme belirdi.
  Aslında İyiyim yok birşey demek istedim ama sonra vazgeçtim.

    "Neden bu kadar yalnız olduğumu düşünüyordum.
  Baksana öz abim bile beni hiç aramadı.
   Bir kez olsun bile nerede ne yaptı demedi."

    Sesim de kalbim gibi titremişti.
  Yine de önemsemeden yüzümü denize çevirdim.

    Çenemde hissetdiğim elle titredim.
   Nazikçe kafamı çevirip gözlerine odaklandım.
 
  "Sen yanlız değilsin ben varım.
  Elif var . Asla yalnız hissetme kendini.
  En ufak bir şey olsa gel bul beni hep yardım ederim sana."

  İçten konuşması yüzümü gülümsetirken belkide bu güne kadar en doğru bildiğim şeyi yaptım.
Sıkıca sarıldım boraya.
  İlk önce bütün bedeni gerildi.
  Sonra usluca kucakladı beni.
Kafasını boynuma gömüp derince soludu kokumu.
  
   "Çok güzel kokuyorsun" söyledikleriyle utanıp biraz daha gömdüm başımı boynuna.

   Kafamı kaldırınca uzaktan bakan bir çift öfkeli göz iyice titretti bedenimi.
Ne zamandan beri ordaydı ki.

 
     Evet yeni bölüm nasıldı ?

   Sizi seviyorum tatlı okurlarım.