ÖLÜME TUTKUN DÜŞLER (VİRAN)+18 (DÜZENLENİYOR)

16 bölüm.

   İyi okumalar......

  
    Önümde dikilen beden fazlasıyla sinirliydi.
    Gözlerimi kaçırma isteğiyle dolup taşsam da  geri adım atmadım.

    " Sen aklını mı kaçırdın ?
  Nasıl böyle bir şey yaparsın ?
Ya sana bir şey olsaydı ?
    Ya bıçak sana gelseydi ? "

  Ard arda sıraladığı sorularla kaşlarım çatıldı.
Bu adam bir de beni azarlıyor muydu ?

      Sinir bütün bedenimi esir alırken öfkeyle tısladım.

  " Asıl sen kaçırmışsın aklını .
    Ben seni kurtarmak için öne atlıyorum , sense beni azarlıyorsun."

  Söylediklerimle daha da kararmıştı gözleri.
 
   " APTAL !
   Benim tek derdim senin iyi olman.
  Benim yüzümden sana bir şey olsun istemiyorum.
  Hala farkında değilsin sana olan duygularımın. "

   Söyledikleri bir  buz kütlesi gibi çarpmıştı kalbime.
   Sanki bu kütle kalbimi de dondurmuş , atmasını yavaşlatmıştı.

   Gözlerim dolarken sıkıca sarıldım ona.
   Kimse bu kadar düşünmemişti ki beni.
   
    Ona sarılmamı beklemiyor olacak ki bedeni kasılfı ilk önce.
  Sonra oda sarıldı bana sımsıkı.

    Ne kadar böyle kaldık bilmiyorum.
   Belki daha fazla da kala bilirdim.
   Şimdi anlıyordum  annemi.
  Neden her zaman mutsuz olduğunu.

    O hep babam olacak adamı sevdi.
  Ama asla sevilmedi.

    " Beni sevmekten vaz geçermisin bir gün ?" Sorduğum soruyla kaşları çatıldı.
   
  "Ben nefes aldığım sürece bu kalbim bir tek senin için atacak." Büyük bir gülümseme oluştu yüzümde.

    Duyduğum tıkırtılarla bakışlarımı Alfadan çektim.

   "Ela abla ?"

  Doruğun sesini duymamla çıktım odadan.
  Endişeli yüz ifadesiyle beni arıyordu.
  Yanına varınca boy hizasına geldim.

" Doruk  ne oldu birtanem ?" Beni görünce bütün endişesi gitmişti sanki.

   "Seni göremeyince korktum abla ." Gülümseyip sarıldım küçük adama.
  
  "Ela benim bir kaç işim var .
  Halledip dönerim . " içimde büyüyen sıkıntıyla derin bir nefes aldım.
 
   "Tamam dikkatli ol. "
 
  Onaylayıp çıktı evden.
 

  *********

  Akşam olmasına rağmen hala gelmemişti Alfa.
  İçimdeki sıkıntı büyürken kendimi bahçeye attım.
   Uzun bir süre bahçede dolansam da gelmemişti hale.
  
   " Beni mi arıyorsun ?" Duyduğum donuk sesle arkamı döndüm.
Alfa karşımda duruyordu ama bakışları çok değişikti.

   "Seni merak ettim.
  Geç gelince bir şey oldu sandım. "

  Attığı kahkaha içimi ürpertti.
Çok değişik davranıyordu.
   Benim tanıdığım alfa böyle yapmazdı ki.

   "Merak ettin öyle mi?
  Sen benim neyimsin ki merak ediyorsun?
   Seni bir kez öptüm diğe kendini deyerli mi sandın? "

   Söyledikleri beni yere çivilerken gözlerim doldu.
Ne olmuştu bu adama böyle.
  Daha sabah yaşadığım sürece kalbimde sen olacaksın demiyor muydu ?

   " Sen benimle dalgamı geçiyorsun ?
   Daha sabah beni sevdiğini söylemedin mi?"
 
  Yüzünde alaylı bir gülümseme oluşurken canımı biraz daha yaktı.

    " Bana inanacak kadar saf olduğunu bilmiyordum.
  Gerçekten de inandın mı bana?"
 
   Gözlerimden yaşlar akarken yüzümü eve doğru döndüm.
  Belki de hiç gelmemeliydim buraya.
  Adımlarım yavaş bir şekilde eve yürürken tek düşüncem bir daha ona güvenmeyeceğimdi.

   Kendimi yatağa atıp gözlerimi kapattım.
  Beden her seferinde ter edilen ben oluyordum ki.
  Gözlerimdeki yaşlar canımı acıtsa da kalbimin acısı gibi değildi.

   ********
  
   Kapının alacaklı gibi çalmasıyla uyandım.
Kaşlarım çatılırken hızlıca kalktım yataktan.
  Kim gelir ki bu saatte.
   Kapıyı açmamla Borayla karşılaştım.
Bana bakışlarında gördüğüm üzüntü neydi ki şimdi.

  "Bora bir şey mi oldu ?" Sorumla birlikte kasılan çenesi beni daha da meraklandırdı.

  "Ela.....  Alfa. "
Dudaklarından çıkan isim kalbimi sıkıştırırken endişeyle bağırdım.

  " Bir şey mi oldu ona Bora ?" Gözlerini kaçırdı bir kaç saniye.
Sanki zaman tanıyordu kendine.

  "Vuruldu , durumu ağır."

      Yeni bölüm nasıldı ?

    Sizce Alfaya ne olacak?

  Bora bundan sonra ne yapsın?