-𝗣𝗮𝗿𝗰 𝗲𝗻𝗳𝗮𝗻𝘁- Vsoo

1.0

"Koş Avukat Kim! Belki yetişirsiniz, belki sizi beklerim." Neden Kim Jisoo'ya karşı koşuyordum, neden ağlıyordum ve neden bu kadar küçüktüm?
"Kim Jisoo! Beni bekle, benden uzaklaşma. Sana yalvarıyorum benden uzaklaşma!" Terden sırılsıklam olmuştum, ona doğru koşuyordum ama sanki ondan daha da uzaklaşıyordum. "Üzgünüm Kim Taehyung, en başında yanıma oturmamalıydın.

Sana hak veriyorum. Neredeyse ilk kez tanıştığın bir kadın hayattın da bu kadar yere sahip olmamalı. Gerçekten de sana hak veriyorum, kendini seçtiğin için teşekkür ederim." Neden arkasını dönmüştü, neden sessizce ilerliyordu, neden hayatımı karıştırıp gidiyordu?
-
"Uyan artık Kim Taehyung! Bugün büyük gün." Yarım yamalak açılmış gözlerimle annemin dediklerine kulak verdim. Doğru diyordu, bugün Jennie ile boşanacaktım. Uzun yıllar ardından doğru bir karar aldığım için mutluydum. Ama yine de kafam karışıktı. İçimden bir ses mahkememe gitmeyip, Kim Jisoo'nun yanına gitmemi söylüyordu.

Fakat ben kararlıydım.

Kalbim öyle desede Jennie'ye karşı pişman olmak istemiyordum. Onun gözünde daha fazla küçük düşemezdim. "Sowon kalktın mı?" diye bağırdım tuvalete giderken. Mutfaktan bana çoktan kalktığını, çok uykucu olduğumu söylüyordu.
Tuvaletten çıktığımda güzel bir kahvaltı beklemiştim ama masada hiç bir şey yoktu. Hiç bir şey demedim, sonuçta annemde daha yeni kalkmıştı ve sabahları kahvaltı hazırlamak o kadar zordu ki, bunu biliyordum. Ona zorluk çıkartmamalıydım.
Dünden kalma pilavdan biraz yedikten sonra hazırlanmaya başladım. Oraya eşofmanla gidemezdim yoksa Jennie beni mahveder, "moda katili" olduğumu söylerdi.

Ona o kadar alışmıştım ki hala onun hakkında bir şeyler düşünüyordum. Jennie'ye belki aşık olmuştum belki de dediği gibi hiç olmamıştım. Ama aramızda güçlü bir bağ olduğu kesindi. Artık arkadaş kalkamazdık, ne kadar acınasıydı. İş için olan takım elbiselerimden birini giyip kızımın yanına gittim. Geçenlerde aldığımız mavi elbisesini giyiyordu. Bu konuda nasıl fikrini değiştirmemişti akla alınır değildi.

"Mahkeme detaylarına baktın mı Taehyung?" Annem içeriden bana soru yönetmişti. Doğru ya işlerden dolayı hiç bir şeye vakit bulamıyordum. Sorumsuzun teki olduğum için mahkeme tarihine bile sonradan bakmıştım. Doğrusu tarihten başka bir şeye bakmamıştım bile, detaylara bakınca liseden arkadaşım Junkook'un hakim olduğunu gördüm. Eğer bana uyuzluk yapmazsa işlerimiz çok daha kolay biter bende Jisoo'ya yetişebilirdim. Kader bu sefer bana gülecekti.
-
"Taehyungie! Taehyungie! Hey! Buraya bak!~" Jungkook lisede neyse şu anda aynıydı. Yapışkan küçük çocuklar gibiydi. Belki değişir diye umut ederdik ama yine aynıydı. Ona sessiz olması için aşağıdan aşağıdan 'sus' işareti yapıyordum fakat umursamaz takılıyordu.

Ve saat artık 11.30 olmuştu mahkeme resmî olarak başlamıştı. "Davacı Kim Jennie, davalı Kim Taehyung lütfen mahkeme salonundaki yerlerinizi alınız." Mübaşirin bizi içeriye çağırması ile içeriye girdim. Jennie gözükürde yoktu ve Jungkook az önce ona pas vermediğim için bana uyuzluk olsun diye beklemek istediğini söyleyecekti. O her zaman böyleydi.
Bekleyişimizin 7.dakikasında Jennie ve avukatı içeri girdi. Ben geç kalmıştım ama Hakim Jungkook bizi hemen bırakırsa yetişebilirdim.
-
Boşanmamız uzatıldı da uzatıldı resmen kader benimle oynuyordu. Hakim Jungkook burada yeni olduğu için çok davaya bakmıyordu ve onu adaleti geciktiriyorsunuz diye suçlayamazdım. Çünkü bu gün sadece bize bakıyordu.

10 dakika sürecek işimiz 1 saat 26 dakika sürmüştü. Kim Jisoo eğer bana şans vermek istiyorsa orada bekliyor olurdu. Ama eğer istemiyorsa çekip giderdi.

Ben boşanır boşanmaz başka bir kadına koşuyordum. Hayır gerçekten koşuyordum. Az önce taksiden inmiştim ve merdivenlerden koşarak iniyordum, sırf Jisoo'ya yetişebilmek için iş takımlarımı feda etmiştim. Parka geldiğimde terden sırıl sıklam olmuştum. Gövdemi aşağı doğru vermek öksürüyordum fakat içimden Jisoo'nun gitmemiş olmasını diliyordum, doğruldum ve çevreme bakındım. Onunla ilk defa iletişime geçtiğim gece olduğu gibi demir çitlerin arkasında günlerce beraber oturduğumuz banka baktım.

İlk başlarda onun gözlerindeki hüznü anlamaya çalışmıştım fakat yaptığım şeyin hadsizce olduğunu düşünmüştüm ve bundan vazgeçmiştim. 2 ay önce şirketin kapısına dayandığında bana anlatmak istediğini ima etmişti hatta bana tarih bile vermişti. Bana güvenmişti. Fakat şimdi hiç bir yerde yoktu. Her zaman oturduğu yere oturarak onu bekledim. Dakikalarca hatta saatlerce onu bekledim. "Gitmedim bak buradayım, sana süpriz yapmak için saklandım" gibi şeyleri duymak için sabaha kadar onu bekledim.

Fakat gelmedi. Gitti ve bir daha asla geri dönmedi.

(Yazarın anlatımı)
Taehyung o gecesini umutla parkta geçirdi. Fakat akşam saatleri çocuklardan ve ailelerinden gelen başka kimse olmadı. Sabah 5 civarları Kim Taehyung evine doğru yürürken özel bir numaradan bir mesaj geldi. Bu bir sesli mesajdı.
"Belki yetişirsin diye bekledim avukat Kim. Sırf sizin için kendi prensiplerimi deldim fakat gelmediniz avukat Kim. Size 'sizi ilgilendirmeyen şeylere neden burnunuzu sokuyorsunuz' diye sormuştum. Bunu bir kez daha düşünün avukat Kim.
Ahh bu arada avukat Kim bu sefer kader size güldü mü?"
Kim Taehyung içinden "kader bu sefer bana gülmedi, bana kahkaha attı" diyerek evine gitti. Özel mesaj olduğu için ona geri dönüş yapamadı hatta bu yüzden numarayı takip bile edemedi. Çünkü eğer bunu yaparsa mesleğe başlarken ettiği yemine ters düşerdi.

Son

Herkese merhaba bölümü yazalı 3-4 gün oluyor fakat fice başladığım zaman olduğu gibi bu fici parkta bitirmek için beklettim. Normalde dediğim gibi daha erken bölümü atacaktım.

Fic'e başlarken sonunu düşünmeyerek başladım. Hatta bitirebileceğim, bu kadar okuma alacağı aklımın ucundan bile geçmezdi. Bu yüzden hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim. Gerçekten hepinize teşekkür ederim.

Her zaman mutsuz sonlara bayılmışımdır bu yüzden sonunun mutsuz olmasını sağladım. Bu son bölüm eminim ki neredeyse hiç birinizi tatmin etmedi. Açıkçası son 2 aydır ne yazabilirim diye çok düşündüm, onlarca fikir geldi aklıma ve son bölümü yazamaya başladığımda Jisoo'ya neler olduğunu, neler yaşadığını hepimiz öğrenelim diye düşündüm. Sonlara doğru geldiğimde 'neden özel bölüm gibi bir şey yapmıyorum' diye düşündüm.

Eğer sizde isterseniz özel bölüm gibi bir şey yapacağım.

Bu kısmı kaç kişi okur bilmiyorum. Tahminimcede bir çok kişi bölümü okuduktan sonra burayı atlayacaktır. Yinede şansımı denemek istiyorum.

Yorumlarda özel bölümün gelmesini istiyorsanız lütfen belirtin.

Kapak için ikizime teşekkür ederim vsoolovers
🤍🖤💗Başka bir kurgu üzerinde çalışıyorum. Orada da hepinizle görüşmek istiyorum. En başta da dediğim gibi hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim. 🥺🤍🖤💗😗

Söylemeyi unutmuşum🤦‍♀️ Taehyung'un yazdığı şarkıyı medya'ya bıraktım. O zamanlar hüngür hüngür ağlarken dinlerdim. Yazarkende aklıma gelen ilk şarkı o olmuştu. 😗