Home // Izuocha

Bölüm 20: "Bir daha sakın gitme" "Sözünü veremem"

Final,
İyi okumalar

Momo

"İyi geceler Shoto."

"İyi geceler Momo." Momo odasına çıkarken bir tüy kadar hafif, uzun zamandır hissetmediği kadar huzurlu hissediyordu.

Kendini yatağına bırakıp evden döndüğünden beri açmadığı telefonunu eline aldı. Her zamanki gibi kızlardan dolu dolu mesaj gelmişti.

Saati görünce şaşırdı, ikiye yaklaşmıştı. Son birkaç saattir beraber oturuyorlardı yani, öyle mi?

Halbuki ona beş dakikadan uzun gelmemişti.

Üstten gelen bir bildirim onu anında heyecanlandırdı.

Ochaco: Aylar boyunca uyuduğumdan benim uykum yok da sana ne oluyor?

Mesaja cevap vermeden güldü. İnanılmaz garip gelmişti. Ochaco'dan mesaj almak... komikti.

Momo: Git yat, ben de yatıyorum şimdi

Ochaco: Soruma cevap vermedin

Momo: Her şeyi ilk günden anlatırsam geri dönmenin tadı kaçar

Ochaco: Hiç eğlenceli değilsin!

Momo: Sana da iyi geceler :*

Ochaco: >:(

Momo gülerek telefonunu kapattı. Üzerindeki mutluluğun verdiği rahatlıkla yastığına gömülürken son zamanların en rahat ettiği uykusuna daldı.

Bir Hafta Sonra

Ochaco

Hastaneden çıkacağı gün tüm sınıf hastanede toplanmıştı.

"Eğer azıcık açılmazsanız harbi ayağa kalkamayacağım." Ochaco yatağının yanındaki değneklerden destek alıp doğruldu.

"Kantine falan inelim de bari sıkışmayalım burada." Shoto'nun önerisiyle herkes aşağı inerken Ochaco'nun yanından ayrılmayan Katsuki onunla beraber asansöre yürümüş, asansörle inmişti.

"Sürekli dibimde gezersen sürekli tartışırız bak ben sana diyeyim."

"Kendimi senin koruman olarak atadım, lütfen benimle gereksiz diyaloğa girmeyin." Ochaco Katsuki'ye hafiften vururken Katsuki güldü.

Beraber sınıfın birleştirdiği masaya geçtiler. Dakikalarca süren renkli bir sohbetten sonra Ochaco'nun ebeveynleri aşağı indi.

"Gidelim mi artık?" Annesi sordu. Ochaco sandalyesinden destek alıp doğruldu.

"Görüşürüz çocuklar!" Tsu heyecanla doğruldu. "Pazartesi geliyor musun okula?!"

Ochaco yarım bir gülümsemeyle cevapladı.
"Bu pazartesi değil Tsu." Arkadaşlarına son kez el sallayıp babası ve annesinin peşinden arabalarına gitti.

Ertesi birkaç günü sadece fizik tedaviyle geçirmiş, hafta sonuna doğru kendi başına rahatlıkla yürüyüp koşacak duruma gelmişti. O haftasonu arkadaşlarıyla buluştuğunda onu koşarken gören sınıf alkışlarla karşıladı.

"Alkışa gerek yok, teşekkürler efendim." Ochaco onun için boş bıraktıkları sandalyeye otururken gülerek konuşmuştu.

"Ee, o zaman pazartesi başlıyorsun okula ha?" Bu sefer Shoto sormuştu.

"Bu pazartesi sanmıyorum ama illa bir pazartesi başlayacağım." Ochaco gülerek geçiştirince sınıf daha fazla üstüne gitmedi.

O hafta içi Aizawa'nın da izniyle her sabah ve akşam bir kişi onunla antremana gitti. Ochaco antremanın daha ilk dakikalarında nefes nefes kalsa da ve quirk gelişimi dört yaşındaki haline geri dönmüş olsa da pes etmiyor ve çalışıyordu.