Diegodan
Hastanede Lodonun ameliyattan çıkmasını beklerken gün boyunca yaşadıklarımı düşünüyordum . Önce gelen haberle mutlu olmuş sonrasında ise Lodonun verdiği karar yüzünden kavga etmiştik.
Çok fazla sinirlenen biri değildim ama çok çabuk sinirlenebiliyordum . Özellikle de hassas olduğum konularda.
Baba olmayı çok istiyordum . Geceleri bebek sesleriyle uyanmak , ağzından çıkan ilk kelimelerle mutlu olmak istiyordum . Elime bir fırsat geçmişti ama elimde hala bir fırsat varmıydı bilmiyordum.
Beklemek ... Çaresizce beklemek ... Şu anda yaptığım tam olarak buydu . İlk kavgadan sonra kendimi biraz da olsa affetirebilmek için yanına çıkmıştım . Sakin başlayan konuşmamız hastanede son bulmuştu . Bebeğimizi öldürecek olma düşüncesini onun ağzından duyunca kendimi kontrol edemiyordum . O anda yaptığım hareketlerin farkında değildim . Onun canını yakmayı asla istemezdim. Onu sürüklemiştim . O da beni durdurmak için korkuluklara tutunmuş ve bağırmaya başlamıştı . Ben de söyledikleriyle daha da sinirlenmiştim ve kolunu sert bir şekilde bırakmıştım . Benim kolunu bırakmamla dengesini kaybetmiş ve merdivenlerden aşağı yuvarlanmıştı .
O yerde yatarken hiç bir şey yapamıyordum . Sadece duruyordum . Neyse ki Jorge ve Tini bizim evde kalmıştı ve gürültüye uyanmışlardı . Onlar ambulansı aramasaydı ben hiç bir şey yapamazdım ve daha kötü bir durumda olurdu Lodo.
Lodo... Şu anda sadece onun iyi olmasını istiyordum . Bebeğe bir şey olursa yaşayabilirdim belki ama Lodo olmadan yaşayamazdım . Babamdan sonra onuda kaybedemezdim .
Bekleyiş sona ermişti ve ameliyathanenin kapısı açılmıştı .
J : Lodonun durumu nasıl ?
Jorge konuşmuştu çünkü aramızda en iyi durumda olan oydu .
Dr : Lodovica hanım gayet iyi ama düşerken karnına aldığı darbe yüzünden bebeği kurtaramadık . Ayrıca düşüş sırasında aldığı bu darbe rahim zedelenmiş . Bu yüzden çocuk sahibi olma ihtimali çok az. %20 ihtimalle çocuk sahibi olabilir ama doğum sırasında ölme ihtimali % 90 . Lodovica hanım bir kaç saat içinde uyanır . Uyandığında onu görebilirsiniz .
Doktor konuşurken Lodoyu sedye ile ameliyathaneden çıkarmışlardı . Danışmadan hangi odaya alındığını öğrenip odanın önünde beklemeye başladık .
Beklerken doktorun söylediklerini düşünüyordum . Bebeği kaybetmiştik . Bebekle birlikte baba olma şansımıda kaybetmiştim . Sanki tanrı beni Lodoya kötü davrandığım için cezalandırıyordu .
Doktor , düşük bir ihtimalde olsa çocuk sahibi olabileceğimizi söylemişti . Ama Lodo ölebilirdi . Bunu göze alamazdım .Ben bunları düşünürken Lodonun yattığı odanın camından Lodoyu seyrediyordum . Bu sırada Lodonun gözlerinin yavaşça açıldığını gördüm ve yanına gitmek için oturduğum koltuktan kalktım .
Lododan
Gözlerimi açtığımda hastanede olduğumu gördüm . Bana ne olduğunu hatırlamıyordum . En son kavga ediyorduk . Elim karnıma gitti . Onu aldırmak istiyordum ama yinede ona zarar gelmesini istemiyordum .
Bir süre sonra odanın kapısı açıldı ve içeri Diego girdi . Konuşmaya çalıştım ama sadece bir kelime çıktı .
L : Bebeğim ?
D : Niye soruyorsun şimdi onu ? Aldırmak istediğin , önemsemediğin bir bebeği neden soruyorsun ?! Merak etme kurtuldun ondan ! Artık karnında bir bebek yok . Bir daha da asla olmayacak mutlu musun ?
Dedi ve kapıyı çarparak odadan çıktı . Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı . Ağlıyordum . Hem bebeğimi kaybettiğim için hem de bu onun suçu olduğu halde bana bağırdığı için . Onu asla affetmeyecektim .
Diegodan
Lodoya bağırıp odadan çıkmıştım . Zaten bebekten kurtulmak istemiyormuş gibi bebek için üzülmüş gibi davranıyordu . Bu hali beni sinirlendirmişti . Bir saat önce hissettiğim üzüntü ve pişmanlık ortadan kaybolmuştu .
Odadan çıktıktan sonra Jorge ve Tiniye bakmadan hızlıca yürümeye başladım . Hastanenin bahçesine çıktığımda yavaşlamıştım . Sinirim geçmişti . O anda bir şey fark ettim . Lodo beni asla affetmeyecekti .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk Hastalığı
Fanfikceİki insan bir aşk . Biri okulun inek kızı TİNİ diğeri ise okulun inek çocuğu JORGE. İkisi birbirini sevmektedir ama birbirlerine itiraf edemezler. İtiraf bir hastalık sayesinde gerçekleşecektir. Hastalığın adı: AŞK HASTALIĞI...