Aşk Hastalığı

Final

5 yıl sonra

Diegodan

D : Lodo hazır mısın canım ? Birazdan gelirler .

L : Beş dakikaya hazır olurum .

D : Tamam canım ben Davide bakayım o zaman .

Bir oğlumuz olmuştu ve ona babamın adını vermiştik.  Bugün onun doğum günüydü . 5 yıl önce bugün dünyaya gelmişti .

Aklıma beş yıl önce bugün yaşadıklarım aklıma gelince istemsizce gözlerim doldu
. 12 saat süren ameliyat boyunca oturmak ve ağlamak dışında hiç bir şey yapmamıştım . 12 saatin sonunda bünyem zayıf düşmüş ve bayılmıştım . Uyandığımda ilk başta doktorun Lodonun öldüğü haberini verdiğini sanmıştım . Ama daha sonra Jorgeden öğrendiğime göre doktor sözlerini şu şekilde tamamlamış :

" ... Ve Lodovica hanımı kurtarmayı başardık . Çok azimli biriymiş . Ondan ümidi kesmeyi düşündüğümüz sırada bizi şaşırttı ve hayata tutundu . "

Ama bu her şeyin iyi olduğu anlamına gelmiyordu . Daha önümüzde bizi bekleyen çok zor günler vardı . Doğumdan sonra Lodo iki ay boyunca komada kalmıştı . Toparlanması çok zor olmuştu . David ise doğduktan sonra gelişimini iyice tamamlayabilsin diye 15 gün boyunca küvezde kalmıştı . Ondan sonra da Tini onunla ilgilenmişti . Tini olmasaydı ne yapardık bilmiyorum . Öncelikle daha Esperanzayı emzirdiği için Davidin anne sütüyle beslenmesinde yardımcı olmuştu . David ilk aylarda Tiniyi annesi gibi benimsemişti . Bu yüzden ilk aylarda Lodoya alışmakta zorlanmıştı .

Ama artık bunların hepsi geride kalmıştı .  Artık üçümüz bir aradaydık ve çok mutluyduk .

Davidin odasından içeri girdiğimde kıyafet seçmeye çalışan bir David ile karşılaştım .

D : Neden annenin seçtiklerini giymedin ?

Da : Çünkü bugün benim doğum günüm ve kıyafetimi kendim seçmek istiyorum . Ama hiç bir şeyim yok . En güzel şeyimi giymek istiyorum . Esperanzanın beni beğenmesini istiyorum .

Konuşurken elleriyle hareketler yapıyor derdini anlatmaya çalışıyordu . Yatağın üstüne yaydığı kıyafetlerden bir tanesi aldım ve ona verdim.

D : Bence bunu giymelisin . Ama çabuk ol.  Seni pijamalarınla görmelerini istemezsin değil mi ?

Da : Hayır !

Dedi ve pijamalarını çıkarmaya başladı .

D : Yardım ister misin ?

Da : Hayır !  Kendim giyinebilirim !

D : Tamam.  Ben gidiyorum o zaman .

Da : Git !

Arkamı dönüp kapıya doğru ilerlemeye başladım.  Tam kapıyı açıp dışarı çıkacaktım ki Davidin sesini duydum .

Da : Baba ?

Ona baktığımda bacaklarını pantolonunun içine sokmaya çalıştığını gördüm . Ama pantolonun bacakları birbirine dolanmıştı . Bu yüzden pantolonunu giyemiyordu .

Da : Sanırım yardımına ihtiyacım var .

D : Bakalım nasıl yardım edebilirim .

Dedim ve onunla aynı boyda olabilmek için eğildim . Pantolonun paçalarını düzeltim ve bacaklarından geçirdim . Üstüne de seçtiğim gömleği giydirdikten sonra hazırdı . Ayağa kalktım ve saçlarını karıştırdım .

Da : Saçlarımı karıştırmasana baba ya. 

D : Niye ?

Dedim ve tekrar saçlarını karıştırdım .