𝚠𝚑𝚢 𝚍𝚘 𝚒 𝚏𝚎𝚎𝚕 𝚒𝚔𝚎 𝚝𝚑𝚒𝚜?

Quidditch

Τώρα είναι 6 ηωρα και ήταν στις 7 ήταν ο τελικό αγώνας ανάμεσα σε Σλίθεριν και Γκρίφιντορ. Το είχα ξεχασει τελείως. Ο ανιχνευτής της ομάδας του Σλίθεριν ήταν ο Μαλφόι. Κάτσε να δώσω από τωρα τα συγχαρητήρια μου στον Χάρυ. Γιατί το βλέπω έχουμε είδη χάσει,εκτός αν κάνει κάνα θαύμα ο θεός και κερδίσουμε.

__________________________________

Η ώρα για τον αγώνα έφτασε. Ξεκίνησαν.

Χάρυ ΡΟV

Εκεί που πετούσαν βλέπω από διπλά  μου λίγο πιο ψηλά βασικά ,τον ηλίθιο Μαλφόι.

Ντ: ετοιμάσου να χάσετε Ποταχ.

Χ: δεν νομίζω Μαλφόι!

Ντ: θα έπρεπε.

Τότε νευρίασα και τον προσπςρα όμως με ξανά έφτασε. στο να πιάσει τη χρήση και να νικήσουν. Αλλά όχι έπρεπε κάτι να κάνω. Πήγα δίπλα του και αρχίσαμε να παλεύουμε για το ποιος θα ρίξει ποιον κάτω από την σκούπα. Τελικά τα κατάφερα τον έριξα. Αλλά μετά από λίγο έπεσα και γω καθώς καθώς προσγειωνομουν στο έδαφος.

Το επόμενο πράγμα που είδα όταν άνοιξα τα μάτια μου είδα όλα τα παιδιά από πάνω μου και εγώ ξαπλωμένο στο κρεβάτι του ιατρείου.

Στο απέναντι κρεβάτι ήταν ο Μαλφόι. Αναίσθητος. Όχι..λες να τον σκοτωσα..μπαααα δεν νομίζω.

__________________

Υ/Ν POV

Ο αγώνας ξεκίνησε. Να πω την αλήθεια δεν τα έβλεπα καλά τα πράγματα ανάμεσα στον Μαλφόι και τον Χάρυ. Σε μια φάση ο Μαλφόι ήταν τόσο κοντά να πιάσει την χρήση...ναι το θαυμα που λέγαμε.

Υ/Ν: ναι έλα Ντράκο!

Είπα σιγανα. Για κακή μου τονίζει ο Σέντ κάθονταν δίπλα μου αλλά δεν νομίζω να το άκουσε όμως η Άιρις που κάθονταν δίπλα στον Όλιβερ ναι!.

Α:τι είπες Υ/Ν?

Με ρώτησε καθώς ένα πονηρό χαμογελάκι σχηματίζονταν στα χείλια της

Υ/Ν:ε?τι? τίποτα.. τίποτα.

Ξαφνικά είδα δύο πράγματα να πέφτουν από τον ουρανό ένα πράσινο και ένα κόκκινο. Ναι ήταν ο Μαλφόι και ο Χάρυ.

Υ/Ν:τι στο- !!

Είπα και σηκώθηκα από την θέση μου καθώς ανησύχησα μην έπαθε κάτι ο Ντρ...εεεε ι Χάρυ που λέω.

Πήγα εγώ όπως και όλη γύρω τους. Ο Νταμπλντορ πείτε τον Χάρυ στα χέρια ενώ ο Σνέιπ το Ντράκο και τους πήγαν στο ιατρείο. Ήταν και οι δύο λιπόθυμοι. Το άγχος άρχισε να με κατακτει και η καρδιά μου χτύπαγε πάρα πολύ γρήγορα.

Μετά από 30λ. ο Χάρυ ξύπνησε. Ο Ντράκο όχι έχω αρχίσει να ανησυχώ πιο πολύ,γιατί δεν ξυπνάει γαμωτο!

Γιατί έπεσε από "πενήντα μέτρα" ύψος.

Ε? Τι? Τι θες τώρα έτσι ασεμε στον πόνο μου... Τέλος πάντων κοίταξα τον Χάρυ.

Υ/Ν: μπα ξυπνήσαμε βλέπω!

Είπα και του χαμογέλασα,τον αγκαλιασα και μετά μίλησε

Χ: πόση ώρα είναι εδώ?

Φ (ρέντ): Μισή

Τζ:ώρα :-)

Φ:και δεν έχουμε

Τζ: φύγει από δω

Φ: ούτε λεπτό.

Ο Χάρυ τους χαμογέλασε

Ρ: μήπως πείνας?

Ε: Ρον! Σοβαρεψου

Υ/Ν:χαχαχα..

Ρ: τι εγώ πειναω.

Είπε και αρχίσαμε να γελάμε. Μέχρι που το μάτι μου ξαναπήρε τον το Ντράκο και τότε σταμάτησα.

Χ: Εμμ..μια ερώτηση. Δεν τον σκοτωσα έτσι?

Είπε δείχνοντας τον Μαλφόι, καθώς σταματούσε να γελάει.

Φ: μπα

Τζ: δεν

Φ: νομίζω

Σ: χαχα...σιγά μην τον σκότωσες,μια χαρά είναι.

Υ/Ν: ελπίζω

Ψιθύρισα.

Ε: τι είπες?

Υ/Ν: τίποτα..

Σ: οι κυρία Πομφρει είπε πως πρέπει να ξεκουραστείς και να μείνεις εδώ μέχρι αύριο το απόγευμα. Η και μεθαύριο...άμα χρειαστεί.

Μετά από λίγο όλοι έφυγαν και όταν σιγουρεύτηκα πως ο Χαρυ είχε κοιμηθεί ξαναπήγα στο ιατρείο. Πήγα και κάθησα δίπλα στον Ντράκο του έπιασα το χέρι και δεν ξέρω ένιωσα πως έπρεπε να τα βγάλω από μέσα μου να του πω κάποια πράγματα

Υ/Ν: αχχ..Ντράκο σε παρακαλώ ξυπνά. Με έχεις τρομάξει παρα πολυ. Δεν ξέρω τι νιώθω για σένα,χρησιμοποιώ τον Σεντ για να έχω την προσοχή σου θα πληγωθεί πολύ όταν το καταλάβει,κάθε φορά που τσακονομαι μαζί σου...δεν -δεν τα εννοώ όσα λέω δεν σε θεωρω βλάκα και δεν σε μισώ, απλά δεν μπορώ να σου δείξω τι νιωθω, ομως ξέρω πως πίσω από αυτήν την μάσκα υπάρχει κάποιος άλλος,ένας τελείως  διαφορετικός Μαλφοι και ελπίζω να έχω δικαιο και κάποια μέρα να το δω και 'γώ η ίδια Σε παρακαλώ ξυπνά.

Είπα και δάκρυα άρχισαν να κυλάνε στο πρόσωπο μου.

Τώρα είχα μάθημα και έπρεπε να φύγω. Σκούπισα γρήγορα τα δάκρυα μου και πήγα στην ταξη.

Γειαααα...αυτό ήταν το επόμενο πάρτ. Το ξέρω δεν είναι και τόσο μεγάλο αλλά δεν είχα πολλές ιδέες. Απλά ήθελα να γράψω οπότε ναι.

Φιλουμπες τσαοοο😘✌🏻