Sakin bir şekilde eve geldiniz,ama sorun şuydu...
Niye eve geldiniz?
Aklından ne geçiyordu?
Salonun ortasında boş boş dururken aklından geçen deli sorular beynini yeterince oyalamıştı.
"Y/n...niye eve geldik?"
Tamaki nin sorduğu bu akıl almaz muhteşem ötesi muazzam sorunun cevabını sen de bilmiyordun.
"E-eh...umm yani b-bende bilmiyorum ama şuan tek bildiğim şey çok fazla uykumun olduğu"
Tamaki anlamaz bakışlarla sana bakmaya devam ederken ne yapacağını bilemez bir şekilde paniğe kapıldın. En sonunda koltuğa oturup konuştunuz.
"Bugün olanlar için, üzgünüm yani bir anda patladım"
"H-hayir hayır s-s-senin suçun değil umm yani sen bir şey yapmadın"
"Evet yaptım,ama bende ne olduğunu bilmiyorum, Kagami yüzüme bakmıyor ve ağlıyor ben daha ne yaptığımı bilemezken nasıl anlayacağım?"
Tamaki ifadesi bir şekilde baktı sana,nefes verdikten sonra konuştu.
"Eminim bir yanlış anlaşılma olmuştur,sen kimseyi üzecek bir şey yapmazsın s-seni tanıyorum..."
Cevap vermedim, vereceğin bir cevap yoktu. Uykunun etkisi ile esnedin
"Hey,senin gerçekten uykuya ihtiyacın var,odana geç ve dinlen lütfen."
"Sen ne yapacaksın?"
Tamaki düşündü
Düşündü
Düşündü....
Ve cevap verdi-
"Eve geçerim"
Kafa sallayıp onaylayınca odana çıktın merdivenleri yarıladığın sırada Tamaki nin kolundan tutması ile durdun.
"B-bir şey mi istedin Tamaki?"
Huzursuz,eli ayağına dolaşmış,nefesi gotunten almaya çalışan Tamaki zar zor konuşmaya çalıştı.
"Ee s-sey aslında...umm b-b-ben-"
Kendini bir şeye hazırlarcasina derin bir nefes aldı ve tek nefeste konuştu pardon konuşmaya çalıştı.
"Yapacağımşeyiçinözürdilerimgeeçektenamagerçektenözürdilerimamatadıçokgüzeldiveyumusacikti!!!"
(Çeviri: yapacağım şey için özür dilerim gerçekten ama gerçekten özür dilerim ama tadı çok güzeldi ve yumuşacıkti!!!"
(Herkes:<(￣︶￣)↗＼(◎o◎)／)
Zar zor aldığı nefesle ne dediğini bile anlamazken tuttuğu elini kendine doğru çekmesi ile dudaklarınızı buluşturdu ve buluşturduğu gibi saniyesinde senden ayrılıp koşa koşa binadan çıktı.
Son 10 saniye de neler yaşadığını kavramaya çalıştın, parmakların istemsizce dudağına gittiğinde suratında mal bir gülümseme oluştu.
Peki zurnanın zart dediği yer sana doğru son hızla koşarken sen yapacaktın?
Gerçekten de; Tamaki ye karşı ne hissediyordun?ya da o sana karşı ne hissediyordu? Bu kadae utangaç birisinin sana karşı farklı davranması kesinlikle normal değildi.
Kafandaki sesler sustuğunda o sesi duydun, içinden çıkıp ortalığı yakacak o kalbin, sınav gününün son gecesi sınava çalışan gerizekalı çocuğun kalbinden saha hızlı atıyordu.
