Ohomm homm selam yine bennn neyse tamaki için fanfic ile karşınızdayım elimden geldiğince güzel tutmaya çalışacağım şimdi aklıma şu geldi hepinizin okurken tamaki için aklında kurduğu bir senaryo olur hayal olur illaki olmuştur. Aklınızdaki o TAMAKİ ile diyalog'u ya da o küçük senaryoyu sanki bu kitaba yazarmışsınız gibi yazabilirsiniz anlatabilmişimdir umarım aklınızın içindeki hayal kurduğunuz o küçük senaryoalr oluyor paylaşmak isterseniz sevinirim ve o senaryoyu hikayeye eklemek isterim bakalım hayal gücünüz ne kadar geniş 💁💵
🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰
Her şey değişir ama anısı olan hiç bir şey değişmez, Sensei eve çok iyi bakmış gerçekten, hiç bir eşyanın yerini değiştirmemiş ve oldukça temiz tutmaya çalışmış, bavulundan eşyalarını çıkarıp dolaba koydun... çocukken kullandığın dolaba...
"Evet güzel yeni ve eski evim Sensei seni temiz tuttuğu için sana temizlik yok bu yüzden eşyalarımı yerleştirip etrafı gezeceğim"
Neşeyle gülüp üzerini değiştirdin kahvaltıyı dışarıda yaparım düşüncesi ile koşarak dışarı atıldın, kapıyı kapatıp sokağa indin,güneşin doğması halinde çoğu insan sokağa dökülmüştü, küçük bir çocuk gibi etrafa baktın... öğlen saat 5 e kadar kahvaltını yaptın ve bir kaç eşya aldın,gezdin, hasret giderdin günün sonunda uğrayacak tek bir yerin vardı...
~~~
"Anne ben parkta kalabilir miyim?"
"Pekala sadece salıncakta otur ve güneş batınca seni almaya geleceğim"
Y/n her zaman ki gibi evlerinin biraz ötesindeki parka gitmişti,o parkı özel kılan şey manzarasıydı,oraya gittiği her zaman aynı salıncağa oturur ve güneş batana kadar yıldız bulutu ya da küçük halkalar yapar oynardı, güneş battığında dikkatlice izlerdi, güneş kadar büyük bir yıldız gibi halkalarını parlatmak isterdi.
"Hey y/n bir an gelmeyecek sin sandım"
"Hahhaha imkansız hiç bir zaman kaçırmam bunu biliyorsunuz"
Y/n ve her zaman orda olan bir kaç arkadaşı sohbet ediyordu y/n gök yüzüne baktığında güneş batmaya başlamıştı, salıncağa geçip yaptığı küçük yıldız halkaları ile oynamaya başladı. Her gün aynı manzarayı izlesede her seferinde heyecanlandı küçük y/n, güneş battığında elinden geldiğince büyük parlak bir bulut yaratıp kendi etrafını aydınlattı.
Annesi gelmeden hemen önce y/n nin dikkatini çekmişti...her gün aynı bankta oturan ve yüzü saçları yüzünden gözükmeyen çocuk...yine ortadaydı,normalinden farklı olarak sivri kulakları vardı, y/n nin ona baktığını fark eden çocuğun eli ayağı bir birine girmişti,ne yapacağını bilemeyen çocuğun yüzü gözükmüştü ilk defa,y/n hayranla çocuğa baktı, kıpkırmızı olmuştu çocuğun yüzü,ama küçük y/n gözlerine odaklanmıştı, çok güzel bakıyorlardı, anlamlı ve derin,kendi yaptığı yıldız bulutundan bir parça gözlerine gitmişti sanki çocuğun,hiç bir fark yoktu...
Annesinin elinden tutan y/n hayranlıkla çocuğa baka baka gitti i sırada küçük çocuk yaşadığı şoku atlatmanın derdini çekiyordu...
~~~
"Acaba yine orada mıdır?...ahh y/n hayallere kapılma,o da gitmiştir niye orada olsun ki..."
Elindeki poşetleri eve bırakıp parka doğru yürüdün,bu sırada yıldız bulutu yapmayı unutmamıştın.
Aizawa sensei nin söyledikleri aklına geldi,her ne kadar özgünlüğün olsa bile sunduğu teklif için kendini yeterli hissetmedin hiç bir zaman...
"Y/n y/n...yine kafanı küçük şeylerle doldurma anın tadını çıkar..."
Alışmıştın kendi kendine konuşmaya hatta o kadar normal olmuştu ki sanki başka bir insan ile konuşuyormuş gibi hissediyordun.
Parkın girişine geldiğin zaman eski anıların canlandı gözünde... yüzündeki gülümsemeyi bozmadan parka girdin,sessiz ve boştu,herkes evindeydi anlaşılan.
"Salıncağa binmem için büyük olsam da manzarayı izlemem için engel değil"
Salıncağın önüne geçtin ve yere oturup güneşin batışını izlemeye başladın.
Bir sürü küçük bulut ve yıldız halkaları yaptın küçük bir çocuk gibi onlarla oynadın, güneş batmıştı çoktan, bir süre daha oturduktan sonra ayağa kalktın.
Parktan çıkacağın sırada gözüne bank çarptı,hayal kırıklığına uğramış bir şekilde konuştun
"Yine haklıydım,neden burada ols-B-BEKLE HEY AĞACIN ARKASINDAKİ!"
Cümleni bitirmeden bankın arkasındaki büyük ağacın orada duruyordu, üzerine giydiği beyaz kıyafetin şapkasını kapatmıştı ama sana baktığı sırada tamamen açıktı, gözleri, saçları...
O bir saniye de gördüğün herşey aynıydı,tamamen dalmış bir şekilde baktın oraya,sana bakarak ışıldayan gözleri, gülümsemesi, bakışları...o bir saniye seni hipnotize etmişti sanki, kendine geldiğin an artık orada kimse yoktu...
"Aptal y/n kesinlikle uyumalısın hayal görmeye başladın resmen"
Kendini inandırmaya çalışmıştın ve başarılı oldun,ne diye orada seni izleyen birisi olsun ki,kesinlikle hayal gördüğüne inandın.
Yorgunlukla eve gelip duş aldın ve kendini yatağa attın... küçükken her zaman yattığın yatağına...
Ev tamamen sessiz ve karanlıktı,tavana bakıp iç çektin
"Geldim anne olmamız gereken yerdeyim... keşke siz de burada olsanız"
Küçük parlak bir bulut yaratıp izlemeye başladın, aklındaki düşünceler seni boğmaya yetiyordu.
Buluta baktığında çok büyük olmuştu, küçük yıldız tozları eşsiz bir manzara yaratmıştı, gök yüzü tamamen karşında duruyordu, kaç saat olduğunu bilmeden kendi gök yüzünü izledin,uykuya dalana kadar....
-
-
-
"Tamaki oğlum yatmak için biraz erken değil mi?"
"B-ben u-uyku bastırdı...s-size iyi geceler"
Önce arkadaşlarını yolcu edip daha sonra da ailesine iyi geceler dileyen genç hızla odasına çıktı,her zaman olan yatağının kenarına oturdu ve pencereden aşağıyı izledi.
"Geri geldi...."
Çocuk kendisini bildi bileli yan komşusunun odasını her gece izlerdi, küçükken yatağa geçtiğinde camdan bakardı, komşusunun odasında bir şey parıldardı,zaman geçtikçe parıldayan şeyin ne olduğunu umursamadı sadece her gece aynı saatte yatağa girer ve o parlayan şeyi izlerdi, bunu yapmak ona terapi gibi geliyordu,bir süre sonra o kişiyi buldu, komşusu her akşam güneş batmadan parka gider manzarayı izlerdi... tamaki o parlayan şeyleri görmek için canını bile verirdi o zaman , komşusu ile aynı saate parka giderdi,banka oturur kafasını dizlerine gömer gizlice izlerdi onun yaptığı şeyleri,tek başına kalabalık bir ortamda durmak rahatsız etse de bunu yapıyordu.
Bir gün komşusu taşınacakmis,bunu duyan küçük tamaki dışarı koştu,arabaya binen küçük y/n you gördü,ona attığı bakışlar çok şey söylüyordu
'gitme... lütfen gitme,sana ihtiyacım var...sen harikasın...'
Araba camının arkasından bakan komşusuna son kez baktı tamaki,o an fark etmişti,ne kadar saf bir güzelliği olduğunu,saf ve masum...o bakışları asla unutmadı tamaki,bu yaşına kadar her gün o parka gidip banka oturdu,belki o gelir diye...ama nafile senelerdir yoktu
"Sonunda geldin..."
Tamaki yorganı üzerine çekip kafasını duvara yasladı ve özlediği o manzarayı izledi... bugün neredeyse yakalanmıştı genç çocuk, hızıyla parktan uzaklaşmıştı, utançtan deliye dönmüş bir şekilde evine gelmişti ama o aklından çıkmıyordu... saçları, gülüşü, saflığı, özgünlüğü.... Bugün yaptığı şeyin sonuçları, kendi aldığı sonuçlara kesinlikle değmişti.
Hayal dünyasında kaybolup gülümsedi tamaki, saatlerce izlediği küçük gök yüzünün etkisi ile uykuya daldı.
🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰🐰
