Sessizliğin hakim olduğu sokakta Mirko Sensei nin evine ilerledi'n, eşyalarını almak için ilerledi'n...
İhtiyaç duyulmadığın bir yerde yaşaman da anlamsız olurdu. . . . Nejire ve diğerleri Amajiki'nin yanına geldiğinde bekledikleri manzara yerine darmadağın olmuş bir manzara gördüler.
"A-amajiki ne oldu?!"
Yaptığı salaklığın acısı ve pişmanlığı içinde yanıp tutuşan Amajiki elindeki doğum günü hediyesini daha çok sıktı. Tutamadığı göz yaşları akmaya devam ederken içinden küfürler savuruyor du oğlan.
"Her şeyi... BATIRDIK!"
olanları diğerlerine anlattığında herkes ne olduğunu anlamıştı, Nejire suçluluk duygusu ile kendini yiyip bitirmişti.
O gece Amajiki o parktan gitmedi,sabaha kadar orda durdu ve kendinden nefret etti. . . . "Nçk nçk nçk,bu saatte elinde bavulun ile nereye küçük hanım?"
Şişmiş gözlerle arkanı döndün, nerede olsa tanırdın bu sesi... hayatını mahvetmisti sonuçta.
"Tekrar karşılacağız demiştim"
"....."
"Yanlış anlama umrumda falan değilsin,sadece bir arkadaşın bizi sattı ve yalan söyledi,intikam alıyoruz o kadar😁"
Dediği şeyle durup düşündün.
Arkadaşın mı?
"Kagami ya tanırsın, çok sevdiğin, evini açtığın arkadasın bize çalışıyordu,ona bize katılmasını söylediğimiz zaman reddetti ve seni yem olarak kullandı ailesini ve kendi kıçını kurtarmak için. Seni bize getirmesi gerekiyordu eğer bunu önceden yapmış olsaydı şuan da ailesi yaşıyor olacaktı,ve sen de yaşamaya devam edebilirdin"
İfadesiz bir şekilde dinlemeye devam ederken tekrar konuştu.
"Kagami seni bize daha önce getirse'ydi bize katılma şansın olur du,ama geç kaldı ve bizi görmezden geldi, bakalım bizi görmezden gelmeye bile cesaret edip korumaya çalıştığı kişiyi canlı göremeyince ne hissedecek"
"....-_-...."
"Ahahhahahaha tahmin edilemez, şu hâline bak tamamen acınası bir durumdasın"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Boğazına sarılan parmaklar seni duvara daha çok iterken karşındaki kişinin sıradaki hamlesini bekledin.
"Gerçekten geçen seferki gibi karşılık vermeyecek misin?"
"Sen seçmedi'n..."
Anlamaz gözleriyle sana bakarken devam ettin.
"Bu yaraları, bu hayatı bu şeyleri sen seçmedi'n, seçmek zorunda kaldın, işe yaramaz birisi olduğunu düşündüler, etrafındakiler hep senden daha iyiydi, kendini buralara gelmeye zorladın çünkü ölmek istemedin,en azından şuan ki hayatında bir işe yarıyorsun değil mi?"
