Ğwöflcöxşsödpflc medya gibi bir ortam lazım
.
.
.
Aaa kim varmış burada....aaa bir adet y/n varmış ve ölmek üzereymiş🙂
İnsanları sesleri bir kulağından girip diğerinden çıkıyordu.... odaklandığın tek şey kendi kalbinin şarkı söylemesiydi.
Kitapçıdan çıktığından beri Tamaki ile Mirio ve Nejire yi bekliyordunuz, tahmin edildiği üzere ikinizde değil konuşmak, yan yana bile duramadiniz.
"Hey y/n, Amajiki hadi gidelim!"
Mirio nun sesi ile alışveriş merkezinden çıktınız,yol boyunca Nejire dışında kimse konuşmadı.
"Heyy y/n bundan sonra da kendine bir kahraman kostümü tasarlaman lazım dikkatli ol ayrıntıları dikkatli ekle"
"Kahraman kostümü mü? Oh evet şimdi hatırladım sağol Nejire en yakın zamanda tasarlarım"
Şimdiden kafanda taslak yapmaya çalıştın ama beyninin bir köşesinde o ses yankılandığı için doğru düzgün hayal bile kuramıyordun... Tamaki nin sesi kafanda çalıp duruyordu.
Beynini boşaltmaya çalışarak okula vardınız,neyseki bugün başka bir sınıfa gitmeyecektin, geçirdiğin saati sınıfta oturarak geçirdin, götün uyuşunca ayağa kalktın.
"Nereye gidiyorsun y/n?"
"E-eheh aslında bende emin değilim canım sıkıldı da okulu gezeyim dedim tenefüste."
"Oh anladım istersen bizde geleb-"
"HAYIR! y-yani gerek yok keyfinizi bozmayın benim için ben hallederim Mirio"
İçlerinden biri ile yalnız kalma fikri gerçekten korkunçtu, şuan yalnız kalman lazımdı... Tamaki göz ucuyla sana baktı, baktığı gibi de geri kafasını çevirdi.
Gergince gülümseyip sınıftan çıktın okula alışmıştın ama kütüphanesine hiç gitmedin, kütüphaneyi düşününce aklıma bir kaç saat önceki olay geldi tamam kesinlikle hasta olduğun için ateşin çıkıyordu.
(Namık Kemal bunu beğendi)
"Hay ananın....okulun içinde resmen okul kadar kütüphane varmış be"
Hayranlıkla içeriye girdin, hiç kimse derste değildi ama kütüphane nerdeyse tamamen boştu.
"Hoş geldiniz nasıl yardımcı olabilirim?"
"Nhaaaa oh özür dilerim,bekle kimle konuşuyorum lan ben?"
Kütüphane de yankılanan robotumsu ses tekrarladı
"Hoş geldiniz,ne tür bir kitap arıyorsunuz?"
"Ah anladım... şey aslında bilmiyorum b-ben sadece kafa dinlemeye geldim"
"Anlıyorum, ihtiyacınız olduğunuzda beni çağırabilirsiniz"
Bir kaç saniyelik sessizlik sonrasında kütüphane de ilerledin gerçekten büyüktü ve çok düzenliydi evet bundan sonra kafa dinleyeceğin yer belliydi.
"Gerçekten büyük.... burada yaşayabilirim"
Kendi kendine sessizce konuşarak mangalarin bulunduğu arka yere gittin,ellerimi yavaşça hepsinin üzerinde gezdirdin o sırada kitapların bulunduğu büyük rafın en sonundan gelen bir ses duydun
"Afedersiniz....biri mi var?"
Birisi olduğuna kesinlikle emindim çünkü yere baktığında bir kitap duruyordu.
"Kim var orada!?"
Tedirgince yürüdün o sırada aklına dijital kütüphane asistanı geldi.
"Hey asistan! Bakar mısın?"
