"Y/n nereye gidiyoruz?"(Mirio)
"Aslında kişisel bir çıkar gibi gözükebilir ama b-ben Japonya da yaşadığım süre boyunca kendimi bildim bileli evimizin karşısında ki parka gider gün batımı izlerim...Y-YANI ÖZÜR DİLERİM KIŞISEL ÇIKARLARIM IÇIN SIZI ZORLAYAMAM!"
Marketten oyun ve bir kaç atıştırmalık almıştınız,eve değil de parka doğru giderken geçmişti bu muhabbet, Tamaki söylediğin her cümleyi dikkatle dinlemişti,sana bakamasa da bunu anlamıştın çünkü eski anılardan bahsettiğin her an daha da kafasını gömüyor ve tedirgin duruyordu.
"ÇOK IYISIN Y/N AMA ÖNEMLI DEĞIL HEM BIZIM IÇINDE DEĞIŞIKLIK OLMUŞ OLUR!"(Mirio)
Nejire ve Mirio gülümseyerek kabul etmişti mahçup bir şekilde teşekkür ettin.
"Çok iyisiniz gençler... teşekkür ederim, güneş batınca bize gideriz ve orda devam ederiz"
Poşetlerle birlikte parka vardınız, önceden oturduğun o salıncak artık sana göre değildi iç çekip bank'a; diğerlerinin yanına ilerledin.
"Işini biliyorsun y/n burası gerçekten izlemek için harika bir ortama sahip"(Nejire)
"E-evet aslında öyle,genelde çocuklar buraya çok gelir ama güneşin batmasına yakın evlerine giderler ve hiç kimse kalmaz sadece ben olurum"
Büyük üçlü tam karşında,banka oturmuştu,sende yaptığın bulutun üzerinde süzülerek karşılarında duruyordun,bir yandan bir şeyler yerken bir yandan da sohbet ediyordunuz, tamaki hariç hepiniz konuştunuz geçirdiğin süre boyunca Tamaki ye bakmayı unutmadın,her göz ucuyla baktığında onun da sana bakmaya çalıştığını görüyordun.
Aklına gelen fikirle gülümsedin.
Salıncağın tam önüne geçtin ve kendine yaptığın bulutlardan 3 tane daha yapıp iki yanına yerleştirdin, büyük üçlü sana şaşkınca bakıyordu
"Ne bekliyorsunuz davetiye falan mı? Hadi gelin!"
Içten bir gülümseme ile onlara bulutlara oturmalarını işaret ettin Nejire vakit kaybetmeden kendini bulutun üzerine attı, Mirio kendinden emin bir şekilde sakince oturdu ama ne kadar mutlu olduğunu yüzünden okunuyordu,ve Tamaki ye gelirsek...
...ah...o çok utangaç her defasında utanıyor ve her defasında bu senin ona olan merakını daha da arttırıyordu...
(ALLAH'IM MINIK TAVŞANIM BENIM YICEM ŞIMDI GECE GECE KALP KRIZI GEÇIRICEM🥺🥺😍😍😍)
yavaşça kendi bulutunun üzerinden indin ve bankta sessizce oturan Tamaki ye ilerledin.
Kafası hâlâ gömük olduğu için seni görmemişti bu fırsattan faydalanıp küçük bir yıldız halkası yaptın ve Tamaki nin kafasına yerleştirdin, kafasındaki halka havada süzülürken yanına oturdun
"Çok yakıştı Tamaki-kun"
Cümleni zar zor bitirdin, çocuk yanına oturduğun an korkudan sıçramıştı, şaşkınca sana bakarken ne dediğini anlamaya çalıştı,onun komik ve tatlı hallerine gülerken kendin içinde bir halka yaratıp kafana koydun ve elinle kendi kafanın üstünü işaret ettin, Tamaki titreyen eliyle başının üstünü kontrol edince halkaya dokundu ve şaşkınca sana baktı.
"Hoşuna gideceğini sanmıştım..."
Tamaki kendini toparlamaya çalışarak bakmaya devam etti derin bir nefes alıp kendini rahat bıraktı.
"T-tesekkur ederim çok fazla hoşuma gitti...s-seni her gördüğümde yaptığın ş-şeylere hayran kalırdım"
(Bh çocuğun bu cümleyi kurması mucize gibi bişe....ama olsundu...)
