Δεν είναι αδερφός μου και δεν θα γίνει ποτέ αδερφός μου

Part 14

*Αρης:Αν χρειαστεί θα σε ταισω με το ζόρι..
*Λαρα:[γελασα..] δεν θα χρειαστεί.. [σηκώθηκε να φύγει] θέλεις να μείνεις να μου κάνεις παρέα;;;
*Αρης:Άμα δεν σε πειράζω ναι.. Είπα να σε αφήσω στην ησυχία σου,άμα θέλεις μπορώ να μείνω.. Όπως αισθάνεσαι εσύ καλύτερα..
*Λαρα:Μείνε.. Σου το ζήτησα γιατί το θέλω.. Δεν με πειράζεις.. Άρη;; ο Λεόν γύρισε;;;
*Αρης:Οχι δεν γύρισε.. Θα είναι με καμία έξω.. Τον θέλεις κάτι;;
*Λαρα:Όχι, όχι.. Απλά μάλλον έκανα γκάφα πριν λίγο και του μίλησα λίγο αποτομα και τσακωθηκαμε κάπως.. Εγώ απλά δεν ήθελα να με ελέγχει και αυτός το πήρε στραβά και έφυγε νευριασμενος.. Φοβάμαι μην χτυπήσει με την μηχανή..
*Αρης:Μην ανησυχείς θα μιλήσετε και όλα μέλι-γάλα.. Δεν θα χτυπησει, ξέρεις γιατί;; γιατί συχαινεται τα νοσοκομεία..
*Λαρα:Έχεις δίκιο.. Συμφωνώ σε αυτό και εγώ τα συχαίνομαι.. [εγώ ξεκίνησα να τρώω και η πόρτα χτύπησε.. Ο Λεόν λείπει άρα.. Έπιασα το σεντόνι και το έσφιξα]
*Αρης:Ηρέμησε. Το πολύ-πολύ θα την πετάξω εγώ έξω..
*Λαρα:[χαμογέλασα..] ευχαριστώ.. Ανοιχτά είναι.. [μπήκε μέσα η μαμά μου με σκυμμένο το κεφάλι δεν έχω όρεξη για άλλο γύρω]δεν θέλω να χαλάστω. Αν ήρθες πάλι να με νευριάσεις μεταβολή και πίσω..
*Ροζα:Συγνώμη.. Συγνώμη για όλα.. Που δεν ημουν εδώ. Συγνώμη που έλειπα τόσες ώρες από το σπίτι αλλά από τότε που πέθανε ο πατέρας σου προσπαθώ να τα βγάλω πέρα θέλω να είσαι σαν πριγκίπισσα να μην χρειαστεί να δουλέψεις ποτέ να κάνω μια περιουσία και να καθόμαστε να την τρώμε μαζί και να σε βλέπω και να σε χορταίνω... Συγνώμη που δεν ήμουν δίπλα σου ως μαμα αλλά ως κάτι το τρομερά φρικτό για εσενα.. Συγνώμη για όλα.. Καταλαβαίνω ότι με μισείς.. Άμα θέλεις μπορώ να εξαφανιστώ και να μην γυρίσω ποτέ ξανά πίσω.. Αλλα από το σπίτι δεν θα φύγεις.. Δεν ξέρω τι άλλο να πω.. Ελπίζω κάποια στιγμή να με συγχωρέσεις..
*Λαρα:[Ωπα.. Ωπα.. Τι γίνεται εδώ;; εγώ είμαι έτοιμη να βαλω τα κλάματα.. Δεν ήξερα ποτέ το τι σκεφτόταν,πως να το ξέρω;; έλειπε όλη μέρα άλλωστε.. Δεν θα μπορούσα να της κρατήσω ποτέ κακία.. Εεε μπαμπά;;; δεν κρατάμε κακία σε ανθρώπους εφόσον μας ζητήσουν συγνώμη.. Πάντα το έλεγες αυτό.. Και άμα ήσουν εδώ θα ήθελες να την συγχώρεσω,έτσι δεν είναι;; δώσε μου ένα σημάδι.. Κάνε κάτι.. Σε χρειάζομαι,θέλω να ξέρω ότι είσαι δίπλα μου.. Πήγα να μιλήσω αλλά.. Αλλά από την βιβλιοθήκη μου μέσα έπεσε κάτω ένα βιβλίο... Το βιβλίο ήταν πολύ βαθιά για να πέσει απο μέσα μόνο του.. Άφησα τον δισκο στο κρεβάτι τρέχοντας και πήγα στο βιβλιο,η μητέρα μου με ακολουθησε. Ήταν ανοιχτό σε μια σελίδα και οι μόνες λέξεις που έλεγε η σελίδα ήταν είμαι εδώ και θα σε προστατεύω για πάντα φιλάκια ο μπαμπάς σου..] Το βλέπεις αυτό;; [της έδειξα την σελίδα και δεν πίστευε στα μάτια της εγώ είχα βάλει τα κλάματα ήδη.. Μου κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.. ] είναι εδώ.. Με ακούει.. Τον αισθάνομαι.. Ξέρω ότι αυτήν την στιγμή είναι διπλα μου και περιμένει να σου δώσω μια απάντηση.. Ξέρει την απάντηση αλλά περιμένει να δει πως θα αντιδράσεις όταν σου το πω.. Δεν κρατάμε κακία σε κάποιον που έχει ζητήσει συγνώμη... [την είδα να δακρύζει και με πήραν σβάρνα και εμένα τα δάκρυα ..]
*Ροζα:Τα..τα λόγια του.. [και αρχησα να κλαίω περισσότερο, η μικρή χώθηκε στην αγκαλιά μου και αρχησε να κλαίει περισσότερο από πριν..]
*Λαρα:Θέλω να γίνει το μνημόσυνο του.. Είναι άδικο να μην γίνει.. Έφυγε γαμωτο μου έφυγε.. Και φταίω εγώ γιαυτό.. Δεν θα μπορούσα να είμαι εγώ στην θέση του;;;;δεν θα πονουσα τόσο..
*Ροζα:Θα γίνει αγάπη μου,θα γίνει.. Δεν φταις εσύ.. Μην το φορτώνεις πάνω σου.. Θα πονούσαμε όλοι πιο πολύ τότε.. Ο Θεός ήξερε τι έκανε αγάπη μου.. Σσσςςςς φτάνει-φτάνει.. Πάνε να φας σε παρακαλώ έχεις μείνει λιγότερο από 45 κιλά.. Δεν θα ήθελε να σε βλέπει έτσι...
*Λαρα:[έχει δίκιο δεν θα ήθελα να με δει έτσι και ούτε θα του αρεζε.. Σήκωσα το βιβλίο και έπεσε μια σελίδα από μέσα που έλεγε να προσέχεις μποξερ της καρδιάς μου,θα σε περιμένω να έρθεις αλλά όλα με την ώρα τους.. Να προσέχεις η μαμα σε αγαπάει φιλάκια πολλά μωρό μου..] κοιτα αυτό.. [και της το έδειξα..]
*Ροζα:Είδες ακόμα σε αγαπάει και σου το δείχνει.. Πάνε να φας τώρα γιατί θέλει να προσέχεις το λέει καθαρά..
*Λαρα:[πήγα στο κρεβάτι και έφαγα όλα όσο μου είχε φέρει ο Άρης.. Ο Άρης και η μαμά μου απλά με κοιτούσαν.. Χαμογέλασαν όταν είδαν ότι τα πιάτα άδειασαν.. Είδα την ώρα και ήταν 6:15.. Φακ.. Μέχρι να ετοιμαστώ και να παω θα πάει σίγουρα πάρα τέταρτο..] μαμά;; Άρη;; θα βγείτε έξω να ετοιμαστώ;; έχω κανονίσει να βγω και 7 πρέπει να είμαι εκεί..
*Ροζα:Ναι αγάπη μου φεύγουμε τότε.. Έλα Άρη πάμε.. [πήρα τον δισκο με τα πιάτα την φίλησα στο μέτωπο και φύγαμε] έχετε δεθεί πολύ.. Νιώθει σιγουριά δίπλα σου... Της αρέσει αυτό.. Σε ευχαριστώ πολύ που την προσεχες σήμερα που δεν μπορούσα να έρθω και να με βρείτε, από εδώ και πέρα το κινητό μου θα είναι πάντα ανοιχτό, έχω και παιδί που το παραμελησα αρκετα δεν με νοιάζει τι θα πούνε.. Αντε από εκεί.. [με φίλησε στο στόμα..]
*Αρης:Εκανες το σωστό.. Που της ζήτησες συγνώμη εννοώ.. Και δεν κάνει τίποτα η κόρη σου είναι ένας αγγελος..η κόρη μας σε λίγο καιρό..
*Ροζα:Το ελπίζω.. Ο γιος σου... Ο γιος μας που είναι;;
*Αρης:Όπως πάντα σε μια από τις πολλές..
*Ροζα:Αχμμ να βάλουμε να φάμε και να δούμε ταινία η μικρή θα φύγει έτσι κι αλλιώς..
*Αρης:Ναι αμέ.. Γιατί όχι;;; στον καναπέ και να σε έχω στην αγκαλιά μου τι άλλο θέλω;;
*Λαρα:[ντύθηκα επιτέλους.. Έβαλα αυτά,που πέρα από την πλάκα ήμουν 45 κιλά οπότε αναδικνυε το σώμα μου αυτό το σύνολακι.. ]