Δεν είναι αδερφός μου και δεν θα γίνει ποτέ αδερφός μου

Part 21

*Μαξ:Έχει δίκιο.. Σταματήστε να κλαίτε..
*Αρης:Πως είναι;;; που είναι;;
*Λεόν:Εκεί μέσα.. [λέω και του δείχνω το δωμστιο που την έχουν..] Δεν έχουμε νέα της..
*Ροζα:Τι εννοείς δεν έχουμε νέα της;;;
*Λεόν:Δεν έχουμε νέα της ακόμα.. Γαμω... [και βάρεσα μπουνιά τον τοίχο..]
*Ροζα:Λεόν μου ηρέμησε σε παρακαλώ.. Θα γίνει καλά.. Πάντα γίνεται καλά.. Για την Λαρα μιλάμε.. Είναι πολύ δυνατή..
*Λεόν:Εγώ φταίω...
*Maggie:Ούτε καν όμως.. Μην σε ξανά ακούσω να το λες αυτό..
*Άρης:Τι εννοείς Λεόν;;;
*Λεόν:Πλακωθηκε με τον Αλεξ.. Την σταμάτησα.. Πήγαμε όλοι μαζί στην καφετέρια,αυτή έμεινε έξω.. Βγήκε ο Αλεξ και μαλωσανε έφυγε τρέχοντας την ακολούθησα και πήγε στο νεκροταφείο στον μπαμπά της και έκλαιγε.. Κάτι είπε δεν την άκουσα και έβγαλε τον σουγιά και μαχαιρωθηκε.. Εγώ φταίω δεν πρόλαβα να την σταματήσω...
*Ροζα:Δεν φταις εσύ αγόρι μου.. Δεν φταις εσύ.. Πρέπει να μάθουμε τι της είπε.. Άμα το πιάσω το κολοπιαιδο στα χέρια μου.. Μήπως άκουσες τίποτα από αυτά που της είπε;;
*Λεον:Όχι, ήμουν μέσα.. Η Maggie με φώναξε να μην την αφήσω μόνη της απλά και το έκανα, όσο μπόρεσα δηλαδή.. [ειπα μετανιωμένος..]
*Maggie:[ολοι με κοιτούσαν ακι κρεμοντουσαν από τα χείλη μου..] Εεεμμμ εγώ ξέρω.. Την έστειλε να βρει τον πατέρα της και να κλαψει στην αγκαλιά του..
*Λεόν:Αυτό ήταν.. Θα πεθάνει ο πουστης... [σηκώθηκα να φύγω αλλά θυμήθηκα ότι η Λαρα είναι μέσα και γύρισα πίσω..] αφού μάθω ότι είναι καλά πρώτα... Μπαμπά;;;κανε κάτι.. Την έχουν στο χειρουργείο στα επείγοντα.. Χειρουργός είσαι γαμωτο μου, κανε κάτι.. [το πότε σηκώθηκα και έφτασα μπροστά του και τον έπιασα από τα μπράτσα δεν το κατάλαβα..]
*Αρης:Ηρέμησε Λεόν.. Ηρέμησε.. [και τον έχωσα στην αγκαλιά μου και άρχισε να σπαρταραει σαν ψάρι.. Την νοιάζεται πολύ.. Και το ξέρω ότι δεν την νοιάζεται σαν αδερφή του.. Ξέρω ότι από τότε που έφυγε η μητέρα του δεν αγάπησε και άλλαξε αλλά με την Λαρα είναι διαφορετικά.. Την αγαπησε.. Και την αγαπάει όλο και περισσότερο με τον καιρό.. Γιαυτό και είπα στην Λαρα να κάνουν το θεατρικό μαζί.. Μπας και μπορέσει να εκφράσει τα συναισθήματα του μέσω του θεατρικου..]
*Maggie:Εμένα με συγχωρείτε αλλά δεν αισθάνομαι και πολύ καλά.. Θα πάω εξω να πάρω λίγο αέρα...
*Ροζα:Να πας Maggie μου,να πας.. Θέλεις να έρθει κάποιος μαζί σου;;;
*Maggie:Όχι θα πάω λίγο μόνη μου θέλω να σκεφτώ...
*Ροζα:Εντάξει αγάπη μου.. Ότι θέλεις πες μου, ναι;; μην διστάσεις..
*Maggie:Σας ευχαριστώ πολύ Κυρία Ρόζα..
*Ροζα:Σου έχω πει σκέτο Ρόζα.. Με κανεις και αισθάνομαι γιαγιά..
*Maggie:Εντάξει Ρόζα.. [μου χαμογέλασε μέσα από την πίκρα της και κατέβηκα κάτω.. Είμαι πλέον στο προαύλιο του νοσοκομείου.. Έχω ανοίξει το κινητό μου και σκέφτομαι να τον πάρω;; ναι ή όχι;;; τον πήρα τελικά.. Όταν άκουσα την φωνή του ηρέμησα κάπως..]
*Νικος:Λουκουμακι;;;εεεεε;;;μικρη με ακούς;;;
*Maggie:Νίκο.... [είπα μέσα στο κλάμα]
*Νικος:Λουκουμακι;; γιατί κλαις;;; ποιος σε πείραξε,θα πάρω το πρώτο αεροπλάνο και θα τον χτυπήσω..
*Maggie:Δεν κλαιω..
*Νικος:Λουκουμακι;; μην μου λες ψέματα σε ξέρω πολύ καλά.. Άνοιξε την κάμερα να σε δω τότε.. Θα ανοίξω και εγώ για να με δεις.. Σου το υπόσχομαι..
*Maggie:[δεν το σκέφτηκα και πολύ άνοιξα την κάμερα με μάτια κόκκινα και πρισμενα από το κλάμα.. Και άνοιξε και αυτός την κάμερα του..]
*Νικος:Είναι που δεν κλαις καλέ.. Έχεις δίκιο, δεν καλός, εσύ έχεις πλανταξει στο κλάμα.. Ποιος σε πείραξε;;
*Maggie:Κανείς.. Κανείς δεν με πείραξε.. Νίκο;;; γιατί έχεις καιρό να μιλήσεις μαζί της;; Με την Λαρα εννοώ..
*Νικος:Αυτο ήταν ρε Λουκουμακι;; γιαυτό κλαις;; θα κλείσουμε τώρα και θα την πάρω αμέσως τηλέφωνο, εντάξει;;; σταματά να κλαις τώρα γιατί δεν είμαι εκεί και μου την σπάει να σε βλέπω να κλαις...
*Maggie:Όχι δεν είναι αυτό.. Δεν μπορείς να την πάρεις τηλέφωνο..
*Νικος:Γιατί ρε Λουκουμακι;;; είναι νευριασμενη μαζί μου και δεν θα μου το σηκώσει;; [ειπα ειρωνικά, αλλά παρέμεινε σοβαρή.. Κάτι τρέχει εδώ, κάτι έγινε.. Και μάλιστα κάτι κακο έγινε..] τι έπαθε;; μιλά Maggie, μιλά..
*Maggie:Νίκο κοίτα που είμαι.. [και του έδειξα με την κάμερα το νοσοκομείο..]
*Νικος:Λουκουμακι γιατί είσαι εκεί και γιατί κλαις;;; μιλά..
*Maggie:Η Λαρα.. Μαχαιρωθηκε με σουγιά στην κοιλιά.. Νίκο δεν ξέρω τι να κάνω.. Βοήθεια.. [και ξεσαπσα σε κλάματα πάλι..]
*Νικος:Λουκουμακι.. Λουκουμακι μην κλαις γαμω.. Γιατί;; γιατί το έκανε;;;
*Maggie:Μαλωσε με ένα παιδι και την έστειλε να πάει να κλαψει στην αγκαλιά του μπαμπά της αυτή πήγε στο νεκροταφείο και έβγαλε έναν σουγιά και τον έχωσε στην κοιλιά της.. [εμπειξα πιο πολύ τα κλάματα τοτε..]
*Νικος:Θα του σπάσω τα μούτρα του αλήτη που πείραξε τον ντολμα μου.. [και μου χαμογέλασε μεσα στον πόνο της] μπράβο να χαμογελάς πρέπει να είσαι κοντά της και να είσαι γερή, σε χρειάζεται, παίρνει δύναμη τώρα.. Θέλω να με παιρνεις και να με ενημερώνεις... Εντάξει;;;
*Maggie:Κουραμπιε;;; του πάτησα μπουκέτο και σφαλιάρα..
*Νικος:Εσύ ρε Λουκουμακι δεν βαράς ποτέ... [και γέλασα μόνο στην ιδέα]
*Maggie:Μην γελάς κάνεις δεν πειράζει την κολλητή μου..
*Νικος:Ωπα αγρίεψε το Λουκουμακι.. Λοιπόν θέλω να με κρατάς ενήμερο με ότι και αν γίνει εντάξει;; πρέπει να κλείσω.. Έχω μάθημα.. Τα λεμε..
*Maggie:[κλεισαμε και εγώ ανέβηκα επάνω..] Ρόζα;; μίλησα με τον Νίκο.. Θέλει να ξέρει για την υγεία της.. Σου το είπα γιατί μπορεί να σε πάρει να ξέρεις...
*Ροζα:Καλα έκανες αγάπη μου και μίλησες μαζί του την αγαπάει πολύ.. Θα τον επερνα και εγώ..
*Λεόν:Εγώ πάω μια βόλτα.. Πριν τα σπάσω όλα εδώ μέσα.. [και κατέβηκα κάτω.. Άκου εκεί την αγαπάει.. Πόσο την αγαπάει;;;; που είναι άμα την αγαπάει;;]
*Λια:Πάρα πολύ και είναι στην Αμερικη..
*Λεόν:[τι φάση το μυαλό μου διαβάζει] εεε;;
*Λια:Όχι δεν διαβάζω το μυαλό σου.. Αλλά σου απαντάω στις ερωτήσεις που σε βασανίζουν.. Την αγαπάει πάρα πολύ και μενει στην Αμερική.. Είναι από παιδιά μαζί..
*Λεόν:Εντάξει.. Και;; και εγώ τι κάνω εδώ τότε;;;
*Λια:Λεόν δεν είναι έτσι.. Ο Νίκος
*Λεόν:Δεν θέλω να ακούσω.. Θέλω να ηρεμήσω.. Μπορώ;;
*Λια:Ναι.. Πάω επάνω εγώ.. [ξεκίνησα να φύγω μα δεν μπόρεσα..] ξέρω...
*Λεόν:Τι ξέρεις;;
*Λια:Το τι αισθάνεσαι για εκείνην.. Φαίνεται άλλωστε.. Μόνο ένας χαζός δνε θα το έβλεπε.. Και εκείνη το ίδιο αισθάνεται αλλά δεν ξέρει πως να το δείξει,εσύ δεν ξέρεις να το πεις και εκείνη δεν ξέρει πως να το δείξει.. Όταν πέθανε ο πατέρας της σταμάτησε να αγαπάει γιατί[ειπα και έκανα μια μεγάλη παύση..]
*Λεον:Γιατί;; τι γιατί;; μιλά Λία..
*Λια:Jeez.. God.. Alright.. Γιατί φοβάται..
*Λεόν:Φοβάται;;; τι φοβάται;;;
*Λια:Οτι σιγά-σιγά ο Θεός θα της πάρει όλους όσους αγαπάει.. Εμάς μας αγαπάει και φοβάται ακόμα κάποιες φορές,αλλά όχι τόσο πολύ όσο στην αρχή.. Είμαστε πολύ δεμένοι..
*Λεόν:Και εγώ φοβάμαι.. Τον ίδιο φοβο έχουμε..
*Λια:Τι έννοιες;;; τον ίδιο φόβο;; εσύ γιατί;;
*Λεόν:Δεν ήμουν έτσι πάντα και το ξέρεις.. Έγινα έτσι στα 15,5-16 όταν τελειώσαμε το γυμνάσιο.. Εκείνο το καλοκαίρι ήταν το χειρότερο.. Η μητέρα μου έφυγε,δεν πέθανε.. Έφυγε και μας παράτησε.. Έφυγε με τον γκομενο για μια καλύτερη ζωή.. Την άκουσα κρυφά να μιλάει με τον πατέρα μου και να του το λέει.. Έσπασα μέσα μου.. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην αγαπήσω ποτέ ξανά γυναίκα.. Ότι είναι όλες ίδιες κάθονται για λίγο παιρνουν αυτό που θέλουν και φεύγουν μετά και εσύ μένεις εκεί..
*Λια:Έχεις περάσει πολλά.. Δεν ξέρω τι να πω..
*Λεόν:Η Λαρα δεν είναι σαν αυτές.. Δεν είναι μια απο τις πολλές. Το κατάλαβα από όταν την είδα την πρώτη φορά που πήγα για επίσκεψη σπίτι τους.. Όταν την είδα να αντιμιλαει στην Ρόζα και να πηγαίνει να αλλάζει και να κατεβαίνει και να φεύγει με την μηχανή σαστησα.. Τρελάθηκα.. Ήταν απλά[ειπα κι έκανα μια παύση ψαχνοντας να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψω αυτό που νιώθω και την παρούσα κατάσταση..]
*Λια:Το άλλο σου μισό;;;
*Λεόν:Ναι.. Μα πως;;
*Λια:Το ίδιο αισθάνομαι για τον Γιώργο..
*Λεόν:Είσαι τυχερή και εκείνος σε αγαπάει πολύ.. Φάνηκε.. Έτρεξε περίπου 15 λεπτά και δεν είναι και αθλητής και το έκανε μόνο επειδή του το ζήτησες..
*Λια:Το ξέρω ότι είμαι τυχερή.. Τον αγαπώ με όλη μου την καρδιά.. Πότε δεν έχω αισθανθει έτσι.. Μου αρέσει και δε θέλω να τον χάσω ποτέ..
*Γιωργος:[κατεβηκα κάτω και την είδα με τον Λεόν, την άκουσα να μιλάει για εμενα.. Πήγα από πίσω της και την αγκάλιασα και έβαλα τα χέρια μου στην μέση της..] ποτέ όμως.. Δεν θα με χάσεις ποτέ όμως.. Θα μας χωρίσει μόνο ο θάνατος.. Να το ξέρεις αυτό..
*Λια:[εμεινα με ανοιχτό το στόμα..]
*Λεόν:θα φας καμία μύγα φραουλιτσα.. Εδώ ήταν όλη την ώρα.. Τα άκουσε όλα.. Αντε παντε επάνω να με αφησετε λίγο μόνο μου να σκεφτώ..
*Γιωργος:Ναι μικρή έλα πάμε.. Θα σε περιμένουμε επάνω..
*Λεόν:Θα έρθω.. Έχουμε νέα της;;;
*Γιωργος:Όχι ακόμα.. Λυπάμαι πολύ..
*Λεόν:Τι λυπάσαι και εσύ;; εσύ φταις σαματης;;; θα πιάσω στα χέρια μου τον Αλεξ και θα τον φυτέψω.. Γιαυτόν τα περνάει όλα.. Γιαυτον τα περνάω όλα αυτά.. Γιαυτον τον πουστη τα περνάμε όλοι αυτά τώρα...
*Λια:Χαλάρωσε.. Σκέψου την Λαρα.. Μην τον πλησιάσεις.. Μην ξυπνήσει και δεν είσαι εδώ.. Μην κάνεις κάτι για να την χάσεις.. Σε περιμένω σε λίγο επάνω.. Μην αργήσεις.. [απομακρυνθηκαμε λίγο, αλλά γύρισα και τον είδα να έχει βάλει τα χέρια του στα μάτια του,μάλλον έκλαιγε ] Μπουφέ μου;;; [έβγαλε τα χέρια του και με κοίταξε τα μάτια του ήταν δακρυσμένα..] και αυτή σε αγαπάει.. Να το ξέρεις.. [μου χαμογέλασε πίκρα..Είμαστε επάνω και κοιτιομαστε μεταξύ μας.. Εγώ είμαι χωμενη στην αγκαλιά του Γιώργου.. Η Σισι είναι χωμενη στην αγκαλιά του Μαξ και η Maggie είναι ανάμεσα στην Ρόζα και τον Άρη,έχει ανεβάσει τα πόδια της στο κάθισμα και έχει κουλουριαστει.. Ο Λεόν ακόμα δεν εμφανίστηκε.. Η Ρόζα πήγε στο κυλικείο για καφέδες εφόσον την έστειλε ο Άρης με τα χίλια ζόρια,στο τέλος πήγε.. Ένας γιατρός εμφανίστηκε.. ] Γιατρός.. [φώναξα και σηκώθηκαν όλοι σαν ελατήρια..]
*Αρης:Πέτρο;; τι κάνεις εσύ εδώ;; πότε γύρισες από Manhattan;;;
*Πετρος:Άρη;;; εδώ δουλεύω πλέον.. Ήρθα πριν 2 μήνες με την οικογένεια μου.. Εσύ τι κάνεις εδώ;;
*Αρης:Η μέλλουσα κόρη μου βρίσκεται μέσα.. Την έφεραν το πρωί.. Με μαχαιρωμα στην κοιλιά...
*Πετρος:Την κόρη σου ανέλαβα;;;
*Αρης:Εσύ την είχες;;;πάλι καλά.. Πες μου πως είναι;;
*Πετρος:Άρη δεν θα σου πω ψέματα επειδή γνωριζόμαστε.. Η μικρή ειναι άσχημα.. Πήγε να μας την κάνει 2 φορές.. Είναι αδύναμη δεν ξέρουμε πότε θα ξυπνήσει οι επόμενες 48 ώρες είναι κρίσιμες.. Το χειρουργείο έγινε και πέτυχε.. Έχει χάσει αρκετό αίμα.. Θα χρειαστεί αίμα και η ομαδα που έχει είναι σπάνια.. Έχει 0 αρνητικο.. Δεν βρίσκεις σχεδόν πουθενά.. Έχει κανείς σας;;;
*Λεόν:Ναι εγώ.. [γύρισαν όλοι και με κοίταξαν..] τι με κοιτάτε;; δεν θα την αφήσω να πεθάνει.. Εγώ έχω 0 αρνητικό..
*Αρης:Ναι όντως έχεις 0 αρνητικό.. Λεωνιδα είσαι σίγουρος;;
*Λεόν:Δεν θα την αφήσω να πεθάνει σου είπα[του φώναξα και όλο το νοσοκομείο γύρισε και με κοίταξε..]
*Πετρος:Ο γιος σου είναι αυτός;; ολόιδιοι.. Θα χρειαστεί να δώσεις πολύ αίμα.. Να ξέρεις..
*Αρης:Ναι ο γιος μου είναι..
*Λεόν:Τα λέτε μετά αυτά;;είναι μέσα μόνη της και παλεύει.. Δεν με νοιάζει να πεθάνω αρκεί να ζήσει αυτή...
*Αρης:Λεόν;;
*Λεόν:Δεν ακούω τίποτα.. Δεν θα την αφήσω μόνη της.. Πότε δεν θα το έκανα αυτό.. Θέλω να το κάνω.. Τελειώνετε.. [φώναξα και είχα πάλι την προσοχή επάνω μου..]
*Λια:[σηκώθηκα και πήγα κοντά του] μπουφέ μου;; μην πάθεις τίποτα.. Δεν θα το αντέξει.. Σε παρακαλώ να μείνεις ξύπνιος όσο αίμα και αν χάσεις..
*Λεόν:Τα πάντα γιαυτην.. Άμα πάθω κάτι θέλω να μου την προσέχεις.. Δεν θέλω να πάθει τίποτα.. Μου το υποσχεσαι;;
*Λια:Θέλεις να με κάνεις να κλάψω;; δεν θα πάθεις τίποτα.. Υποσχεσου το μου.. Υποσχεσου το μου είπα..
*Λεόν:Σου το υπόσχομαι.. Μην φωνάζεις.. Πάμε;;;
*Πετρος:Ναι ακολούθησε με έλα.. [πήγαμε μέσα και του πήρα όσο αίμα χρειαζόταν.. Δεν λυποθυμησε, αλλά ούτε έκλεισε τα μάτια του καθόλου... Και να πω ότι του πήρα και λίγο;; ψέματα θα ήταν.. 2 σακούλες αίμα του πήρα για να αναπληρωσω το δικό της..] τελειώσαμε.. Πρέπει να ξαπλωσεις λίγο ακόμα και να πιεις τον χυμό που είναι δίπλα σου..
*Λεόν:[εκανα αυτό που μου είπε] ποτέ μπορώ να την δω;;;
*Πετρος:Λεόν δεν
*Λεόν:Δεν με νοιάζει που δεν είναι ξύπνια.. Θέλω να την δω.. Να ηρεμήσω.. Δεν θα αντέξω αλλιώς.. Την χρειάζομαι δίπλα μου..
*Πετρος:Καταλαβαίνω.. Ξάπλα για αλλά πέντε λεπτά και θα πάμε να την δεις..
*Λεόν:Μπορω να μείνω το βράδυ μαζί της;;
*Πετρος:Κανονικά όχι.. Αλλά επειδή γνωρίζω τον πατέρα σου.. Θα σου κανω την χάρη.. Φαντάζομαι όταν ξυπνήσει θα θέλει να δει εσενα πρώτο..
*Λεόν:Μακάρι να ξυπνήσει... [πέρασαν τα ανθεματισμενα 5 λεπτά.. Σαν πέντε αιώνες μου φάνηκαν.. Βγήκα έξω και αυτήν την φορά ήταν και η Ρόζα εκεί..] θα πάω να την δω.. Θα μείνω εδώ το βράδυ και δεν ακούω τίποτα..
*Αρης:Αυτό δεν γίνεται.. Δεν θα σε αφήσουν και έχασες πολύ αίμα πρέπει να ξεκουραστείς.. [του έκανα νόημα ότι η Ρόζα δεν ξέρει τίποτα..]
*Πετρος:Μπορει να μείνει.. Εγώ του έδωσα το ελεύθερο.. Είμαι σίγουρος πως αν η μικρή ξυπνήσει θα είναι ο πρώτος που θα αναζητήσει..
*Ροζα:Λεόν μου.. Σε ευχαριστώ που έσωσες το κοριτσακι μου..
*Λεόν:Ρόζα μην κλαις.. Εγώ με ποιον θα είχα να μαλωνω;; [και γέλασε..] ωραία γελά γιατί τώρα είναι καλά.. Πάω να την δω όμως... [είπα και μπήκα στο δωματιο της.. Σωληνάκια παντού επάνω της.. Φορούσε μάσκα για να παίρνει οξυγόνο.. Είχε όρο και άλλα πολλά.. Σε αυτήν την ιδέα μόνο δάκρυσα.. Καθησα για λίγο μαζί της.. Της χαϊδέψα τα μαλλιά και με φώναξε ο Πέτρος να βγω έξω για να την εξετάσουν...]

Χει,χει,χει,χελλου... Τι μου κάνετε αναγνωστακια μου;;; πως μου είστε;;; εγώ είμαι καλά και το ελπίζω και το εύχομαι για όλους σας... Στεί σείφ... Κισις μέχρι το επόμενο παρτ😎👑