Sa pagbukas ng aking mga mata,
Mataimtim kong mainahuna.
Umaga'y pag-iisip ng iba sa akin,
Ang siyang madalas kong pilit intindihin.
Tahimik man o magsasalita,
Lahat ng iyon ay iba ang inaakala.
Akalang para sa iyo'y ikabubuti nila,
Ngunit sa kanila'y masama na pala.
Mas malabo pa sa aking mga mata,
Kaya ako'y para sa inyo ay masama na.
Lagi naman akong nagpapaliwanag,
Ngunit ako lang ang tanging nakakaaninag.
San nga ba ang lugar ko?
O baka naman wala naman talaga sa inyo.
Kailanganin man ako o hindi,
Ang mahalaga ako'y hindi mawawala sa sarili.
Pagod ba talaga?
Bakit iba ang inyong pinapadama?
Pagsuko'y nagbabadya pa,
Siguro nga tama na talaga.
Pumili na lang ng tamang argumento,
Yung lubos ang pagbabahagi ng talino.
May kaakibat na ugaling ikakabuti ko,
Pagkat iyon naman ang mahalaga tungo sa pagka disiplinado.
YOU ARE READING
The Unspoken Chancy
PoetryUnspoken words are the most painful part of every individual that they've come up against while seizing peace of what their heart's desire or kindly wishing for. 🌻💛 Disclaimer: The photos that have been used in this work are not mine. Credits to t...
