結婚 (KEKKON) // BAKUDEKU

~10~

Medya nedense çok hoşuma kaçtı :3

-

"Kacchaaaaan hadi ama yaaaaaa."

"İki dakika bekle ki üstümü giyinim aaaaaa. Donla mı çıkayım dışarı."

"Tamam be."

Yaram tamamen iyileşmişti. Şimdide Kacchanın söz verdiği gibi annemin yanına gidiyoduk. Umarım hastalığı çok ilerlememiştir. Onu yanlız bırakmaktan nefret ediyorum. Ona bir şey olsa yanında kimse yok. Yanıma almak istesemde gelmez. En azından yanında yaşayacak birini bulsa güzel olurdu.

Dışarıda ki direğe yaslanmış Kacchanı beklerken yanıma kocaman siyah bi ejderha uçarak geldi. Onu uzaktan bi kaç kere görmüştüm. Masaru-sanın sorumlu olduğu ejderhaydı. Bakugo soyunun kökü ejderhalara dayanıyor. Bi nevi ejderhalardan geliyorlar yani. Ejderhalar gibi güçleri olmasalarda onlarla konuşabilme yeteneği verilmiş. Yani kişi sorumlu ve bağlı olduğu ejderhanın içsesine kadar duyabiliyor. Bu beni az da olsa kıskandırsada doğuştan gelen bişey olduğu için sorun görmüyorum.

Ejderha bana üstten üstten bakmaya devam ederken ben tırsmıştım. Tamam daha önce Kirishima-kunu görmüştüm hatta üstüne binip uçmuştuk. Ama bu ejderha ondan kat kat büyük. Ve korkunç.

Yavaşça kafasını dibime kadar getirdi. Baştan aşağı süzdü ve kocaman burnuyla kokladı. Ben yerimde kitlenmiş dururken beklemediğim bi anda dilini çıkartıp yalamaya başladı.

"Ay dur- yalama... eeeh.... Kacchaaan."

Görüş alanıma girdiğinde bana yardım etmesi için masum bakışları attım. Yanıma gelip ejderhayı hafifçe geri çekti. Sanırım ejderha kızmıştı çünkü kaşlarını çattı ve burnundan sertçe soludu.

"Napıyosun acaba?" Diye sordu ona. Bu sefer baştan aşağı tüm diliyle Kacchanı yaladı. Evet yaladı.

"Ben senin gibi ejderhaya sokam." Söylene söylene ileride diğerleriyle konuşan Kirishima-kunun yanına gitti. "Buraya gel de gidelim."

Bana doğru bağırınca ejderhaya hoşçakal diyerek Kacchanın yanına koştum. "Ben sana koşma demedim mi? Yaran tekrar açılacak."

"Artık iyileştim bişey olmaz." Diyerek şirince gülümsedim. Bi anda Kacchanın koca elinin yüzümü kaplamasıyla gülüşüm yüzümde dondu.

"Yürü gidelim hadi."

"Kirishima-ku ile mi gideceğiz?" Diye sordum Kirishima-kuna dönerek. Gülümseyip bana doğru kafa salladı.

"Evet bi sıkıntı mı var İzuku?"

"A-aah h-hayır sadece şehre ineceğimizden insanlar korkar diye demiştim." Gergince gülümsedim. Sıkıntı çıkabilirdi.

"Aptal şehre inmeden dönüşür tekrar. Düşünemiyor musun?" Hani bi ara demiştim ya yaralıysanız herkes size iyi bakıyo diye. Canlı örneği karşınızda. Öküz.

"Peki. Hmph."

Ormana doğru gittiğimizde tekrar ejderha formuna dönüşmüştü. Kacchan önden binerken ben çantamın kulpunu sıkarak ona bakıyordum. "Önüme binmek ister misin?" Diye sordu. He amk. Zaten korkuyorum bide ön diyo ya.

"H-HAYIR KORKUYORUM ZATEN. ASLA BEN SENİN ARKANDA MUTLUYUM."

"Gel buraya." Kolumdan çekip önüne oturttu. Kendisine iyice çekerek popomu bacak arasına yapıştırdı. E yuh.