Jungkook- Tekerlekli Sandalye (Tamamlandı)

Özel Bölüm

Ehliyet sınavını geçmem şerefine ..

Bir de özel istek üzerine ..

"SENİ GEBERTİRİM JUNGKOOK! BİRİSİ ŞUNU GÖZÜMÜN ÖNÜNDEN ALSIN!"

"Ama bebeğim sinirlenme hemen hem bak fena mı oldu-"

"SUS SAKIN BANA CEVAP VERME! GÖTÜRÜN ŞUNU YA!" Namjoon, Jungkook'un omzunu tutarak benden uzaklaşırdı dudak büzerek odadan çıktı. Derin bir nefes alıp saçımı düzelttim.

"Ya şimdi ben ne yapacağım ya!"

Min Ji- "Sinirlenme ya düzelir her şey."

"Senin için söylemesi kolay malum kocan senin bir dediğini iki etmiyor." karnımda ki acı ile çığlık atarken laf yetiştirmeye de devam ediyorum.

"ONU ÖLDÜRECEĞİM!" sonunda hemşire ve doktorlar gelip beni sedyeyle birlikte doğumhane odasına götürürken Jungkook'un endişeli bakışlarına karşılık ona kızgınca baktım.

Beni hamile bıraktığı yetmiyormuş gibi süpriz için getirdiği adada elimizde olan bu küçük hastanede doğum yapacaktım. Neymiş temiz hava çocuklarımıza iyi gelirmiş. Zaten ikizlerle birlikte Jungkook da olmak üzere 3 kişiye zor bakıyorken üstüne bir de 4. ekleniyor.

Hayır bir de bana korundum demişti pislik! Bilerek yaptı. İçimde tuttum tuttum da ucu yine bana dokundu.

"Min ji? Şu hödüğü çağır sen. Elinin kırılması gereken biri varsa bu da o olmalı." Min Ji hızla beni onayladığın da hemşireler beni hazırlamıştı.

Bir süre sonra Jungkook başı yerde korkarak gelip elimi tutup sıkıca gözlerini yumdu. Sanırım elini kıracağımı biliyor.

"Özür dilerim .." kısık sesle özürüne karşılık sadece susup acımın dinmesi için elini sıktım.

Doğum sırasında Jungkook'un elinden bi kıt sesi geldi ama neyse ki eli cidden kırılmamıştı. Oğlumu doğurduğum gibi odaa geçip karnını da doyurmuştum. İkizlere Seok Ji'nin karısı bakıyordu. Jungkook, Yoon Gi'yi pusetin koyup yanında bulunan koltuğa kendini bıraktı. 

Tabiki de aylarca ona işkence çektirdim! Ben acı çekiyorsam o da çekecek!

Yoongi telaşla içeri girip hemen yanıma gelip anlımı öptü.

"Özür dilerim güzelim geciktim." Hazır mısınız? Ona da trip atacam tabi! Kollarımı göğüsüm de birleştirip diğer tarafa başımı çevirdiğim de Jungkook'un kıkırtısını duydum. Salak! Sanki kendisi tribin ağlasını yemiyordu. Yoongi çenemi tutup ona bakmamı sağladığında anlından dökülen kanı gördüğüm gibi başını ellerimle tutarak yaklaştırdım.

"Ne oldu sana?" Kedi gibi sırıtıp ellerimi tuttu.

"Buraya yetişmek için hızlı geliyordum. Kızın teki yola atladı frene bastım ama kıza çarptım. Başımı da vurdum. Bir de kız sorun yarattı. Yok öyle araba mı kullanılırmış? Ehliyeti kasaptan filan mı almışım? Vallaha neler çektim gelecem diye. En sonunda baktım kız susmuyor attım arabaya geldim." gözlerim kocaman olurken kapı tarafına baktım. Kız mahçup bir şekilde bana bakıyordu.

"Ben özür dilerim hastaneye yetişmeye çalıştığını bilmiyordum." diye yere baktı ellerini arkada birleştirerek. Ayağı ile de yerde daire çizmeye başladı. Yoongi arkasını dönüp kaşlarını çatarak kıza baktı.

"Gitsene sen artık! Bak hastaneye de getirdim hadi bendensin git baktır her yerine bir şey olmuş mu?"

"Hödük!"

"Odun!" kızla birimize bakıp kıkırdadığımız da Yoongi göz devirerek yatağa oturdu.

"Ee nerede benim yeğenim?" gözlerimle Yoon Gi'yi işaret ettiğim de heyecanla kalkıp kucağına aldı. Kız da merakla uzaktan bakıyordu. Yoongi adına bakmak için bilekliğine uzandığında gözleri dolu bir sekilde bana döndü.