Is It You? [On Hold]

Is It You? - 39

A/N: Happy New Year!! =)) Eto na! Haha. Juskoo. Sana mairaos ko ng maayos tong update na to. Para kasi sakin, ito yung pinakaimportanteng chapter nitong story ko. Haha. Sana magustuhan nyo! :)

Plus. Plug ko dito yung new story ko: Maybe Now. Give it a try. ^___^ Thank you.

*****

[KC's POV]

"Bakit sa garden, Gab?"

"Andun sila." Toinks. Ang tino naman ng sagot nito ni Gab. Malamang, andun sila kaya nya pinapapunta si Annika dun. Labo din nito eh.

"Alam ko. Pero pano mo nalaman na andun sila ngayon? Eh kakahatid lang ni Joshua kay Annika."

"Ivo and I heard the two talking yesterday."

"Ano pinag-usapan nila?"

"Just ask Ivo. I'm going."

"Pre, san ka pupunta?"

"To the garden."

"Bakit?" Ano yun, makikiusyoso sya?

"I know Vernice will need someone. At gusto ko, ako yung una nyang lalapitan. Gusto ko sakin sya unang iiyak. I want to be the one to comfort her."

Edi sya na sweet. Edi si annika na swerte. Nakkoooo. Bakit ba kasi hindi sya yung pinili ni Annika eh. Laking kawalan nito ni Gab kung sakali. May pasabisabi pa sya ng 'Hindi lang ikaw ang pwede kong mahalin, Vernice.' Nyenye nya!

"Hoy Ivo Christopher. Anong narinig nyo ni Gab kahapon?"

"Tsk bebs. Chismosa ka talaga."

"I know. :> Kwento na!"

"Basta. Sabi ni Joshua, magmeet daw sila ni you-know-who sa garden after nya ibigay yung regalo nya kay Annika. Ayun."

"Siraulo talaga yang Joshua na yan."

"Alam ko."

[Annika's POV]

Every step.. Every  step feels like hell for me. Hindi ko rin alam kung bakit, pero ang bigat bigat ng pakiramdam ko ngayong araw. I am supposed to be happy today, it's our christmas party. Our last christmas party in high school, to be specific. Christmas parties are supposed to be fun, right? Then why do I feel this way?

As I approach the garden, may naririnig na kong nag-uusap. Lalaki at babae yun. At alam nating lahat na si Joshua yung lalaki. Ang tanong nalang sa isip ko ngayon ay kung sino yung babaeng kausap nya.

"I'll tell her later."

"Are you really ready to tell her?"

"Yes, I am."

"Sure ka? Baka naman nainlove ka na talaga sakanya?"

Dugdug. Dugdug.

Nung narinig ko yun, parang may limang milyong kabayong naghahabulan sa puso ko. Daig ko pa yung tumakbo sa 42-k na marathon sa bilis ng heartbeat ko. Nanigas yung buong katawan ko. Diba dapat sigurado ako ng mahal ako ni Joshua? Dati, I do not doubt his feelings for me. Pero bakit ngayon.. Bakit ako kinakabahan? Bakit feeling ko hindi 'oo' yung isasagot nya? Bakit ngayon, nagddoubt na ako sa feelings nya sakin? 

Hindi pa man din sya sumasagot, nakaramdam na ako ng luha na pumatak sa mata ko. Why am I crying right now? I am not supposed to cry. Ayokong umiyak.

Wala pa man din akong naririnig na sagot, napahikbi na ko sa sobrang pag-iyak. Tinakpan ko nalang yung bibig ko para mapigilan yung paghikbi ko, para hindi nila malaman na andito ako na na nakikinig sakanila at naghihintay sa isasagot ni Joshua.