Kocham Cię.-Luke Hemmings.

Rozdział 7

Tosty miałam gotowe już po jakiś 5 min. Pachniały niesamowicie. Do tego zrobiłam mu jeszcze kubek herbaty i poszłam na góre go jeho pokoju. Będąc przed drzwiami usłyszałam muzykę co oznaczało że już nie spał. Zapukałam i weszłam do środka.
- Hej brat. Jak się czujesz? Przyniosłam Ci śniadamie. - powiedziałam podchodząc do niego bliżej i podając mi jedzenie. Sama usiadłam obok niego na łużku.

- Spokojnie. Już jest dobrze. Nic mnie nie boli i wogule czuje się jak ryba w wodzie. Dzięki za śniadanie. - powiedział i poczochrał mnie po głowie niszcząc tym samym moją fryzurę.
- Och debilu! A ja Ci zrobiłam śniadanie. - wrzasnełam chwytając poduszke w dłonie i bijąc nią go. On się tylko zaśniał, a ja doprowadziłam swoje włosy do pożądku.

- Oj dobrze, dobrze. Nie denerwuj się tak i opowiadaj jak było na imprezie.
- A musze? Przecież to nie była moja pierwsza impreza. - jęknełam z bólu głowy o którym on nie wiedział.
- Musisz. Jestem ciekawy. No mów, mów słucham. Co robiliście?
- Rozmawialiśmy, śmialiśmy się, rozmaeialiśmy i graliśmy w butelke.
- Piłaś?
- Nieee. Skąd tem pomysł?
- Stąd, że wyglądasz strasznie i masz wory pod oczami. Mnie nie oszukasz Julia.

- Dzięki już mi drugi chłopak tak powiedział i tak piłam. Przyznaje się bez bicia.
- Serio, który Ci tak powiedział? - rzekł śmiejąc się.
- Luke i nie śmiej się ze mnie. - powiedziałam groźnie.
- Tak bardzo dużo. Koniec tego tematu.
- Paliłaś?
- Nie. Co to, to nie.
- Ok z tym Ci wierze. Jakbyś paliła to by od Ciebie śmierdziało. Wspomniałaś, że graliście w butelke tak?
- Tak.
- Ile razy na Ciebie wypadło?
- Raz. Musiałam wypić kilka kieliszków w określonym czasie.
- Fajne zadanie. Jakie jeszcze były i kto je musiał wykonać?
- Różne. Jedno na przykład miał Luke. Musiał pocałować jedną taką dziewczynę.
- Serio? Kogo?
- To nie istotne. - powiedziałam czerwieniejąc się.  

- Istotne, istotne. No mów. Kogo musiał pocałować. Albo nie, nie mów już chyba wiem.
- Tak? To kogo?
- Ciebie. - powiedział uśmiechając się do mnie. O cholera. Skąd wiedział.
- Nieee dlaczego?
- Nie, nie tylko tak. Poznałem to po twojej minie. Zrobiłaś się czerwona. Przyznaj on pocałował Ciebie.
- Tak. Pocałował mnie. Zadowolony?
- Bardzo. Moja mała Julusia po raz pierwszy się całowała. Gratulacje! Jak było?
- A to już nie Twój interes Dylan. - powiedziałam znów się czerwieniejąc.
- No ok. A...- zaczął ale mu przerwałam.
- Nie a, nie a. Ja już wychodze a Ty jedz. Smacznego. - powiedziałam i wyszłam z pokoju brata po czy poszłam do swojego.

Siedziałam w nim jakieś 4h i trzeba było robić obiad. Wyszłam ze swojego pokoju i zeszłam na dół idąc tym samym do kuchni. Postanowiłan zrobić spaghetti. Nahle usłyszałam dzwonek do drzwi. Poszłam je otworzyć i zobaczyłam moich kochanych rodziców. No nareście wrócili do domu.
- No nareście jesteście. Fakt po dwuch dniach, ale jesteście jak było? - zapytałam wracając do kuchni. Wyciągnałam talerze i zaczełam podgrzewać sos bo makaron był już gotowy. Rodzice weszli zaraz za mną i usiedli przy stole.
- Juluś było dobrze. A jak u Cuebie i Dylana. - zapytała mama.

- U nas też dobrze. Znaczy u mnie bo Dylana wczoraj bolał brzuch ale już jest dobrze. - odpowiedziałam wykładając makaron na talerz i polewając go sosem. Podałam talerze rodzicą. Postawiłam także dla siebje i Dylana. Widelce leżały już na stole, a obok nich jeszcze ciepłe herbaty.
- Dylan, obaid! - załowałam go żeby zszedł na dół. Po minucie wszyscy siedzieliśmy już przy stole i zajadaliśmy i musze przyznać że wyszło mi wyśmienite. Wzresztą tak jak zawsze.
- Mmmm pyszne curciu. - powiedziała mama, a tata jej przyznał rację. - Odziedziczyła talent po Tobie Beatrice. - powiedział tata i pochłonął mame w policzek.
- A tak przy okazji. Julia wam mówiła że się całowała. - powiedział Dylan.

Rodzie zrobili wielkie oczy a ja posłałam bratu gniewne spojrzenie.
- Dylan zamorduje Cię! Zobaczysz juz długo nie pożyjesz. - krzyknełam na brata a on się tylko zaśmiał. - Lepiej pożądnie zamknij się w pokoju zanim zaśniesz. - dodałam groźnie.
- Nie njc mam nie mówiła. - rzekł tata. - Julia masisz nam wszystko opowiedzieć. - dodała mama.
- Och. No dobra. Dzieki Dylan. - powiedziałam i zaczełam opowiadać to co się wydarzyło przez ostatnie dwa dni. Powiedziałam wszystko. No prawie wszystko. Zataiłam fakt że sie spiłam a mój kochany braciszek na szczęscie nie puścił pary z ust. Po obiedzie i mojej historii włożyłam naczynia do zmywarki.
- Wiecie co. Ja i wasza mama musimy wam coś powiedzieć. - powiedział tata.

- Co się sgało? - zapytałam zmartwiona.
- Nic się nie stało tylko w ten poniedziałek znów wyjeżdżamy. -odparła mama. Wiedziałam. Tak to jest mieć rodziców pracujących w delegacji. Ja i Dylan jesteśmy do tego przyzwyczajeni.
- Fajnie. Gdzie jedziecie? - zapytałam rownacześnie z Dylanem.
- Do Niemiec. - odparł tata.
- Na jak długo? - zapytał Dylan.
- Na pół roku. - dodała mama. - Poradzicie sobie? 
- Poradzimy. - zapewniłam ją uśmiechając się.
- Dobrze to teraz możecie wrócić do swoich pokojów. - powiedział tata. Tak też zrobiliśmy. Wstaliśmy od stołu i poszliśmy do swoich pokoji gdzie usiadłam na łóżku i włączyłam sobie jakiś film. Gdy skończyłam oglądać było już 18:00 i przyszedł czas na kolację. Poszłam do kuchni i zrobiłam sobie płatki z mlekiem po czym wróciałam na góre i zaczełam je jeść. Kiedy skończyłam puste naczynie odłożyłam na biurko wziełam swoją czarną piżamę

i poszłam do łazienki gdzie wykonałam wszystkie potrzebne czynności. Po wyjściu podłączyłam jeszvze telefon żeby się ładował, zasłoniłam rolety i weszlam do łużka. Położyłam się i zaznełam w głęboki sen. No nic dziwnego wkońcu poszłam spać o 5:00 a swtałam tego samego dnia o 9:00. Spałam tylko 4 godziny.