Ο Άγγελος άφησε την κούπα με τον καφέ μπροστά μου και κάθισε απέναντι μου. Μιλούσαμε για αρκετή ώρα, σχεδόν για όλα τα θέματα, και προς μεγάλη μου έκπληξη ανακαλύψαμε ότι μας αρέσουν τα ίδια πράγματα. Ήταν αστείος και μιλούσε με άνεση χωρίς να κρύψει τίποτα.
«Λοιπόν Ζωή, για πες παίζει τίποτα καλό με κανέναν;» με ρώτησε κλείνοντας πονηρά το μάτι.
Ήμουν έτοιμη να αρχίσω να του λέω την ιστορία της ζωή μου και παράλληλα να βάλω να παίζει το τραγούδι της Μαρινέλλας Άνοιξε πέτρα για να μπω ως soundtrack.
«Πιστεύω ότι έχω βρει κάτι καλό.» απάντησα σφιγμένη για να μην αρχίσω να στολίζω τον Μάρκο.
«Χμ... Δεν μου ακούγεσαι τόσο σίγουρη.» απάντησε σκεπτικός.
«Όχι, όχι! Όντως ο Μάρκος είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί.» βιάστηκα να απαντήσω. «Εσύ; Σε σχέση;»
«Χώρισα πρόσφατα. Ξέρεις θέλω λίγο χρόνο να βάλω κάποια πράγματα στη σειρά, για αυτό μετακόμισα εδώ κιόλας.» απάντησε και ήπιε λίγο από τον καφέ του.
«Άργησες αλλά βρήκες πολυκατοικία για να μείνεις.» είπα χασκογελώντας.
Οι συζητήσεις μας είχαν φτάσει πια σε άλλο επίπεδο. Έλεγα ότι βλακεία μου ερχόταν στο κεφάλι και αυτός συνέχιζε να γελάει. Το καημένο το παιδί, για να γελάει με αυτά που λέω πόσα ψυχολογικά θα έχει. Ήταν τόσο καλός για να είναι αληθινός.
«Ωχ! Πρέπει να φύγω!" είπα σαστισμένη καθώς κοίταξα το ρολόι μου.
«Κάτσε κι άλλο! Δεν υπάρχει πρόβλημα.» μου είπε ευγενικά.
«Έκατσα αρκετά πιστεύω. Έτσι και αλλιώς μια πόρτα είμαστε!» απάντησα. Με συνόδευσε ως την πόρτα και χασκογελούσαμε ακόμα. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα έναν πολύ θυμωμένο Μάρκο να στέκεται στην πόρτα μου.
Καλώς τα μάτια μας τα δύο.
«Α! Μάρκο, εδώ είσαι; Να σου συστήσω τον Άγγελο. Μετακόμισε πρόσφατα στο διπλανό διαμέρισμα.» είπα χαρούμενα. Ο Άγγελος άπλωσε το χέρι του για να τον χαιρετήσει, αλλά ο Μάρκος τον κοιτούσε με μισό μάτι.
«Άγγελε σε ευχαριστώ για τον καφέ. Τα λέμε!» είπα γρήγορα και μπήκα μέσα αρπάζοντας και τον Μάρκο.
«Ποιός ήταν αυτός;» ρώτησε άγρια ο Μάρκος με το που μπήκε μέσα.
«Στον σύστησα αλλά εσύ δεν έκανες τον κόπο να τον χαιρετήσεις!» απάντησα θυμωμένα.
«Μην του ξαναμίλησεις.» είπε αποφασιστικά.
«Τι είναι αυτά που λες; Είσαι εξαφανισμένος τόσες μέρες, δεν απαντάς στα μηνύματα μου και έχεις το θράσος να μου λες να μην μιλάω με άλλα άτομα;» φώναξα θυμωμένη.
«Μην το παρατραβάς.»
«Κάνω υπομονή τόσες μέρες. Νόμιζα ότι υπήρχε πρόοδος μεταξύ μας, αλλά έκανα λάθος είμαστε ξανά στο μηδέν.» τον κοίταξα απογοητευμένη, δεν έκανε τον κόπο να εξηγήσει γιατί εξαναφανίζεται αυτές τις μέρες.
Ο Μάρκος δεν μίλησε. Σηκώθηκε και έφυγε χτυπώντας την πόρτα πίσω του.
Ωραία τα καταφέραμε.
Κοιτούσα το ταβάνι του δωματίου μου με τις ώρες. Δεν με πήρε τηλέφωνο, ούτε ένα μήνυμα, ούτε γύρισε πίσω. Βλάκα. Εντάξει δεν είπα να έρθει γονατιστός να παρακαλέσει αλλά μια εξήγηση πίστευω για όλη αυτή την μυστικότητα την αξίζω. Λες και όλο αυτό το μυστήριο που είχε δεν ήταν αρκετό.
_____________________________________________________________
#Hamo_Hamo
KAMU SEDANG MEMBACA
Επικίνδυνα Σε Θέλω
RomansaΗ Ζωή, μια νέα κοπέλα, σπουδάζει εδώ και λίγο καιρό σε μια μεγάλη πόλη. Η ζωή της είναι ήρεμη μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον Μάρκο. Όμορφος, άκρως επικίνδυνος και ο μεγαλύτερος φόβος όλων, κανείς δεν τόλμησε να του αντισταθεί. Κανείς... Εκτός από...
